ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 198

เห็นชายหนุ่มเงียบไม่ตอบ ญาธิดาจึงสูดหายใจเข้าลึก รวบรวมความกล้าถามต่อ “ฉันเดาถูกไหม”

เห็นได้ชัดว่าจงใจใช้คำพูดแบบนี้เพื่อยั่วยุให้เขากลับไป แต่ไม่รู้เพราะอะไรใจเธอค่อนข้างอยากรู้คำตอบของเขา

ภวินท์เลื่อนสายตาขึ้น ดวงตาที่เย็นชาไม่มีแววสั่นไหวแม้แต่น้อย เอ่ยถามกลับว่า “ญาธิดา คุณคิดว่ารสนิยมของผมแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ”

ประโยคเดียว ทำให้หัวใจของญาธิดาเย็นชาไปครึ่งหนึ่งในฉับพลัน

ภวินท์ทิ้งประโยคนี้ แล้วยื่นมือจับไหล่ของหญิงสาว จากนั้นก็ผลักเธอเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย

ญาธิดาถูกผลักถึงข้างเตียงผู้ป่วย ยังไม่ทันได้หันหลังไป เธอก็ได้ยินน้ำเสียงเย็นชาของชายหนุ่มดังมาจากด้านหลัง “ผมสัญญากับอาจารย์แล้ว ดังนั้นจึงจะไม่ทิ้งคุณโดยไม่ดูไม่แล”

ได้ยินประโยคนี้ ญาธิดาพลันหัวใจตึงแน่น ความเศร้าที่อธิบายไม่ได้พุ่งเข้ามาในหัวใจรางๆ

ถ้าพูดอย่างนี้ แสดงว่าที่เขาดูแลเธอมาทั้งหมดเป็นเพราะเห็นแก่หน้าพ่อ ดูเหมือนว่าตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้ดูแลเธอด้วยความตั้งใจของเขาเอง

ไม่รู้ทำไม จู่ๆ ใจญาธิดาก็รู้สึกเศร้าหมอง เธอกัดริมฝีปากล่างแล้วหันไป มองภวินท์ด้วยสีหน้าจริงจัง พร้อมกับพูดเน้นคำต่อคำ “จากนี้ไป คุณไม่จำเป็นต้องดูแลฉัน ถ้าคุณพ่อถาม ฉันจะอธิบายให้เขาฟังเอง”

ภวินท์ฟังคำพูดนี้ สบสายตาที่ดื้อรั้นของเธอ หัวใจตึงแน่น ริมฝีปากเหยียดเป็นเส้นตรง ไม่ได้พูดอะไรเป็นเวลานาน

ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่บรรยากาศในห้องเริ่มอึดอัดขึ้นมาอีกครั้ง ภวินท์มองสาวน้อยที่มีท่าทีเย็นชาอันไม่คุ้นเคยตรงหน้าเขา หัวใจพลันขุ่นมัว

ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ยกมือมากดไหล่เธอให้นั่งลงที่ขอบเตียง “พักผ่อนก่อน เดี๋ยวอีกสักครู่ผมจะโทรเรียกคนให้มารับคุณกลับไปส่ง”

พูดจบก็หันหลังเดินไปที่หน้าต่าง เอาโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาพายุ

ดูจากเวลาแล้ว งานกิจกรรมที่นั่นน่าจะจบลงในอีกไม่นาน

เพิ่งต่อสายไปยังไม่มีใครรับสาย ญาธิดาซึ่งนั่งอยู่ที่ขอบเตียงก็ลุกขึ้นแล้วพูดเสียงเบาว่า “ฉันจะไปห้องน้ำ”

พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องไป

ทันทีที่ประตูปิดลง ญาธิดาแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเดินไปยังห้องน้ำข้างๆ ด้วยความหดหู่เล็กน้อย

คำตอบของชายหนุ่มราวกับบทสวดมันวนเวียนอยู่ในใจเธอไม่สามารถกำจัดได้

อย่างที่คาด ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอประเมินตำแหน่งของตัวเองในหัวใจของภวินท์สูงเกินไป

เธอเบะปากยิ้มเยาะตัวเอง เดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู และเห็นข้อความจากออกัส

“ธิดา ทางแพรวาไม่เป็นอะไรมาก”

“ผมเห็นการถ่ายทอดสด คุณโอเคไหม”

“ผมกลับมาที่งานกิจกรรมแล้วนะ แล้วคุณล่ะ”

“……….”

มองดูหลายข้อความที่ส่งมาในเวลาที่แตกต่างกัน ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก ยกมือขึ้นส่งข้อความตอบกลับหาเขา “ฉันไม่เป็นอะไร ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล เรื่องการติดตามผลงานของงานกิจกรรมคงต้องรบกวนคุณแล้ว”

เธอกับออกัสเป็นหัวหน้าจัดงานกิจกรรมครั้งนี้ ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น สุดท้ายแล้วทั้งสองคนจะต้องรับผิดชอบร่วมกัน อาจถือได้ว่าดั่งยืนอยู่บนเส้นด้าย ตอนนี้ต้องให้ความสนใจในส่วนของงาน ไม่สามารถให้มันยุ่งเหยิงได้

อีกฝ่ายตอบข้อความกลับมาในเวลาอันรวดเร็ว “ได้เลย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผมเถอะ”

ญาธิดาถอนหายใจโล่งอก ล้างมือแล้วออกจากห้องน้ำ ยังไม่ทันเดินถึงสองก้าว ก็เห็นคนหลายคนตรงทางเดินที่อยู่ไม่ไกลตรงมาทางนี้

เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้า ญาธิดาก็ตกตะลึง ผู้หญิงผมยาวในเสื้อเบลเซอร์ชาเนลสีเบจนั่นคือนิวราไม่ใช่เหรอ

หลังจากนิ่งไปครู่หนึ่ง หัวใจของญาธิดาก็ตึงแน่นในฉับพลัน เธอหันหลังโดยไม่รู้ตัว และรีบกลับเข้าไปในห้องน้ำ