ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 200

ล้างมือเสร็จแล้วออกจากห้องครัว นิวราจูงภวินท์ไปนั่ง คนใช้ข้างๆ เข้ามารินไวน์ให้พวกเขาทันที

ไวน์เพิ่งรินเสร็จ ก็เกิดเสียงฝีเท้าดังมาจากทางขึ้นบันได ปริญเชิดคางขึ้นเล็กน้อย เดินมาทางนี้ด้วยท่าทางสบายๆ

หลังจากทักทายชนัดพลกับคุณพิมสายตาก็กวาดมองไปที่ภวินท์อย่างเย็นชา แล้วนั่งลงตรงข้ามเขา

เมื่อเห็นว่าคนมากันครบแล้ว ชนัดพลมองภวินท์ ยิ้มมุมปากเล็กน้อยและพูดเสียงเบา “วิน ลองชิมไวน์นี่สิ ฉันเก็บขวดนี้ไว้หลายปีแล้ว”

ภวินท์พยักหน้าและยกไวน์แดงขึ้นจิบ จากนั้นพูดเบาๆ ว่า “ไวน์ดี”

ชนัดพลได้ยินดังนั้นก็อมยิ้ม กำลังจะบอกให้ทุกคนเริ่มทาน แต่ปริญที่อยู่ข้างๆ ส่งเสียงเยาะไม่พอใจ

“คุณพ่อต้องขนาดนั้นเลยเหรอครับ ไม่ใช่วันสำคัญอะไร ต้องดื่มไวน์ดีๆ แบบนี้เลยเหรอ”

เมื่อตอนฉลองวันเกิดของเขา เคยขอไวน์แดงขวดนี้จากชนัดพล แต่เขาไม่ให้ คิดไม่ถึงว่าพอภวินท์มา พ่อกลับเอาไวน์ออกมาเปิดโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

น้ำเสียงของเขาเจือความอิจฉาอย่างเห็นได้ชัด ทันทีที่สิ้นเสียง รอยยิ้มของทุกคนบนโต๊ะแข็งทื่อไปเล็กน้อย

ใบหน้าเล็กของนิวราที่นั่งข้างภวินท์บึ้งตึงด้วยความโกรธ

ทำไมพี่ชายของเธอน่าผิดหวังขนาดนี้

ชนัดพลสีหน้าเย็นชาลงเล็กน้อย น้ำเสียงทั้งเย็นชาและขุ่นมัว “ภวินท์มาจะไม่ใช่วันสำคัญได้ยังไง ถ้าแกไม่รู้จะพูดอะไรก็หุบปากไปก็ได้”

เมื่อถูกตำหนิต่อหน้าทุกคน ชนัดพลจึงหน้าเสียไป สายตาเขาเหลือบมองภวินท์ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างเย็นชา หุบปากด้วยความไม่พอใจ

ตรงข้ามกับภวินท์ที่สีหน้ายังคงเหมือนเดิม ทำให้คนอื่นมองไม่เห็นความผิดปกติแม้เพียงเล็กน้อย

หลังจากเกิดเรื่องวุ่นวายเช่นนี้ บรรยากาศที่โต๊ะอาหารเย็นยะเยือกลงมาก คุณพิมจึงยิ้มให้บรรยากาศผ่อนคลายในทันที “เอาล่ะๆ ทุกคนทานกันเถอะ ถ้าไม่ทานอีกจะเย็นหมดนะ”

นิวราเห็นดังนั้นจึงรีบหยิบตะเกียบคีบซี่โครงหมูให้ภวินท์ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่วิน ทานเร็วค่ะ”

บรรยากาศค่อยๆ คลี่คลายลงมาก แต่ปริญซึ่งนั่งอยู่ตรงข้าม มีหน้าตาเย็นชาตั้งแต่ต้นจนจบ

ดื่มไวน์ผ่านไปสามรอบ ชนัดพลค่อยๆ ดึงเรื่องออกมาพูด “วิน ช่วงนี้ตระกูลวรโชติกำลังเตรียมพัฒนาย่านธุรกิจระดับไฮเอนด์ในภาคตะวันออก เธอสนใจไหม”

เมื่อภวินท์ได้ยินก็สีหน้าไม่เปลี่ยน เลื่อนสายตาขึ้นมองไปที่ชนัดพล และพูดด้วยเสียงเรียบเฉย “ผมได้ยินมาว่าโครงการค่อนข้างใหญ่ สามารถทำเงินได้โดยธรรมชาติแล้วผมก็สนใจ แต่ช่วงนี้ที่บริษัทมีเรื่องเกิดขึ้นมากเกินไป กลัวว่าจะปลีกตัวมาจัดการไม่ได้เต็มที่”

ชนัดพลถูกปฏิเสธแต่ใบหน้ายังคงเจือรอยยิ้ม แนะนำประโยชน์ของโครงการอย่างสบายๆ แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ ภวินท์ไม่มีท่าทีสนใจเลยแม้แต่น้อย

ตอนที่เขามาก็เดาไว้อยู่แล้ว ว่าชนัดพลที่ธุรกิจกำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อให้เขามาเยี่ยมที่บ้าน ต้องมีเจตนาแอบแฝง เก้าในสิบเรื่องต้องเกี่ยวข้องกับโครงการThe Riversideในภาคตะวันออก

ตอนนี้ภายนอกตระกูลวรโชติดูเจริญรุ่งเรือง แต่ในความเป็นจริง ความสามารถของพวกเขามีจำกัด การพัฒนาโครงการขนาดใหญ่เช่นนี้ ไม่มีทางจัดการได้แน่นอน โดยธรรมชาติแล้วต้องหาคนมาร่วมธุรกิจกับพวกเขา และSTN Groupมีอำนาจทางการเงินมากมาย จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของพวกเขา

แต่เขาไม่อยากร่วมธุรกิจกับจิ้งจอกเฒ่า

หลังจากถูกปฏิเสธหลายครั้ง ชนัดพลก็สีหน้าไม่ค่อยดีนัก แล้วจึงรีบจบงานเลี้ยง

นิวราไม่เคยเข้าไปยุ่งกับกิจการของบริษัท โดยธรรมชาติแล้วเธอจึงไม่เข้าใจความตึงเครียดบนโต๊ะอาหารเมื่อครู่ หลังอาหารกลางวัน เธอพาภวินท์ไปที่ระเบียงเล็กๆ ที่ชั้นหนึ่งอย่างตื่นเต้น ชี้ชวนให้เขาดูพืชพันธุ์ไม้ที่เธอปลูก

“นี่คือคลอเวีย สวยไหมคะ พอถึงฤดูออกดอกมันก็จะบานค่ะ......”

“นี่คือต้นไม้เงิน......”

ฟังเสียงหญิงสาวเจื้อยแจ้วอยู่ข้างๆ จิตใจภวินท์คิดเรื่องอื่น เขาไตร่ตรองคำพูดของชนัดพลที่โต๊ะอาหารในใจ เพราะกลัวว่าจะพลาดทุกรายละเอียดที่มีความหมายลึกซึ้ง

ทันใดนั้นเสียงของคุณพิมก็ดังมาจากข้างหลัง “นิว เข้ามานี่ แกเอาผลไม้ไปทานกับวินสิ......”

นิวราส่งเสียงตอบรับ แล้วส่งยิ้มให้ภวินท์ “พี่วิน รอนิวครู่หนึ่งนะคะ”