ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 261

กัดฟันอยู่ชั่วครู่ ญาธิดาลุกขึ้นยืน เดินมุ่งหน้าไปที่ห้องทำงาน เธอก้าวขาเดินเข้าไป ก็เห็นพี่แนนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะโดยมีพิชญ์สินีนั่งข้างๆ

พี่แนนหันมามองเธอ พูดเย็นชาว่า “ นั่งก่อนซิ ประชุมย่อยของพวกเรา มีเอกสารไหม ”

ญาธิดากุมมือสองข้างไว้แน่น กัดฟัน สถานการณ์ที่เลือกไม่ได้แบบนี้ได้แต่โกหกอย่างเดียว “ เอกสารยังไม่ได้รับค่ะ เมื่อกี้ฉันไปที่สำนักงานCEO คุณลูกเกดไม่อยู่ ฉันรออยู่พักใหญ่ก็ไม่เจอกับหล่อน ฉันเลยกลับมาก่อนค่ะ ”

เมื่อฟังที่ญาธิดาพูดแบบนี้ พิชญ์สินีที่อยู่ข้างๆก็เริ่มทนไม่ไหว หัวเราะอย่างประชดประชัน “คุณลูกเกดจะไม่อยู่ได้ยังไง ไม่ใช่ว่าแกไม่มาบริษัทนานแล้วเหรอ คนอื่นก็คงไม่รู้จักแกไปแล้วมั้ง”

ญาธิดาเม้มปาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

พี่แนนที่อยู่ข้างๆสีหน้าปกติ เงยหน้ามองพิชญ์สินี “ แกวิ่งไปอีกสักรอบ ไปหยิบเอกสารมา ”

พิชญ์สินีได้ยิน ไม่พอใจเล็กน้อย แต่เนื่องจากเป็นคำสั่งของพี่แนน ก็ไม่ควรจะพูดอะไร ชำเลืองมองญาธิดาจึงลุกเดินออกไป

เมื่อพิชญ์สินีก้าวขาออกไป พี่แนนจึงรีบพูดว่า“คำพูดของหล่อนเมื่อกี้แกไม่ต้องไปใส่ใจนะ แกลาไปนานขนาดนั้น เพื่อนในแผนกยังรู้สึกไม่ดี ผ่านไปสักสองวันก็ดีขึ้น ”

เมื่อได้ยินพี่แนนปลอบใจ ญาธิดายิ้มมุมปาก พูดเบาๆว่า “ วางใจเถอะพี่แนน ฉันเข้าใจ ”

ในไม่ช้า พิชญ์สินีกลับมา สีหน้าดูไม่ดีสักเท่าไหร่

พี่แนนเห็นในมือหล่อนว่างเปล่า ขมวดคิ้วพูดว่า“ เอกสารละ ทำไมไม่หยิบกลับมา ”

พิชญ์สินีเหลือบมองญาธิดา ดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ “ เอกสารฉบับนั้นคุณภวินท์รับไปแล้ว คุณภวินท์แจ้งกับคุณลูกเกดว่าให้ญาธิดาไปรับเอกสารที่คุณภวินท์ ”

“ อ้าว ”

ญาธิดาตกใจเล็กน้อย

คุณภวินท์แสดงออกชัดเจนว่าให้เธอไปรับ คงไม่ใช่เป็นการกลั่นแกล้งเธอหรอกนะ

ชั่วครู่ สายตาของพี่แนนได้หันมาที่เธอ เหมือนจะสงสัยอะไรอยู่บางอย่าง

อีกฝั่งหนึ่ง พิชญ์สินีพูดด้วยความโกรธว่า “ก็ไม่รู้ว่าทำไมออกคำสั่งให้แกไปรับ คุณญาธิดา แกมีเรื่องอะไรทำให้คุณภวินท์ไม่พอใจ”

ทำให้เขาไม่พอใจเหรอ เธอทำให้ขาไม่พอใจที่ไหนกัน

มือสองข้างของญาธิดากุมแน่น สูดหายใจลึกๆ เงยหน้ามองพี่แนน พูดเบาๆว่า “ พี่แนน ฉันไปหาคุณภวินท์สักครู่ จะไปหยิบเอกสารมา ”

สีหน้าพี่แนนยังคงปกติ เงยคางเล็กน้อย “ ไปเถอะ ”

เมื่อเดินออกมาจากสำนักงานใหญ่ ญาธิดาเกิดความสับสน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ผ่านเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็ว

เมื่อกี้ตอนอยู่สำนักงานCEO แสดงว่าภวินท์เห็นเธอแล้ว ดังนั้นก็รู้อยู่แล้วว่าเธอไปทำอะไร ฉะนั้นเขาตั้งใจหยิบเอกสารไป เป็นการบังคับให้เธอเป็นฝ่ายไปหาเขานี่เอง

ไร้สาระจริงๆ

ญาธิดาแสดงอารมณ์โกรธ ได้แต่โมโหด่าเงียบๆในใจอยู่สองคำ

เมื่อถึงสำนักงานCEO ฝีเท้าของญาธิดาเดินช้าลงเป็นอย่างมากโดยไม่รู้ตัว เธอไม่อยากเจอกับภวินท์ เรื่องครั้งก่อนที่ดื่มเหล้าเมาในคืนนั้นอับอายพอแล้ว อาการไม่ได้สติของเธอแบบนั้น ตอนนี้ทั้งสองคนก็มีสติแล้ว พอเจอหน้ากัน ต้องอับอายแน่

เมื่อเดินไปถึงประตูห้องทำงาน เธอลังเลที่จะเคาะประตู รู้สึกคันยิบๆเหมือนมีมดกัดเต็มไปหมด ลังเลอยู่นาน

ทันใดนั้น มีเสียงพูดที่สดใสเยือกเย็นดังมาจากด้านหลัง “ ไหนๆ ก็มาแล้ว ไม่คิดจะเข้าไปเหรอ ”

ญาธิดายืนตัวเกร็ง รีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว ถึงจะรู้ว่าเป็นภวินท์ยืนอยู่ด้านหลัง มายืนตั้งแต่ตอนไหนยังไม่รู้เลย

“ คุณ ”

“ เป็นผมแล้วจะทำไม ” ภวินท์เลิกคิ้ว พร้อมกับสายตาที่เย็นชา “ เข้ามาสิ ”

ในขณะที่กำลังพูด เขาก็เปิดประตู จับแขนของหญิงสาว พร้อมกับดึงเธอเข้าไป

เสียงประตูปิดดัง “ ปัง ”ญาธิดารู้สึกว่าเหมือนมีก้อนหินใหญ่กดทับอยู่ที่หัวใจของเธอ

พอเธอเงยหน้า ก็เห็นชายหนุ่มกำลังก้มมองเธอลงมาจากด้านบน ตาดำมีประกายอ่อนๆ เหมือนเป็นการสะบัดหมึกเข้มๆ

ไม่กี่วินาที มุมปากของเขาขยับขึ้น สายตาที่เย็นชาดูเหมือนจะเพิ่มมากขึ้น “ จะหนีผมเหรอ ”