ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 273

บรรยากาศก็ดูอึดอัดขึ้นทันที แต่นิวรากลับมีสีหน้าปกติ หัวเราะกลบเกลื่อน หันมามองญาธิดา โบกมือทักทายกับเธอ “ ชงชาเสร็จหรือยัง เป็นชาอู่หลงพีชไหม ”

ชาอู่หลงพีชเป็นชาที่นิวราชื่นชอบ

ญาธิดาหันมามอง พยักหน้า ก้มหน้ามองพื้น เดินเข้าไป

เมื่อวางถาดลง เธอค่อยๆหยิบกาน้ำชาและแก้วชา ยิ้มมุมปากให้กับพวกเขาและพูดว่า “ เชิญดื่มให้อร่อยนะคะ”

พูดจบ ก็หันหลังเดินกลับไป

ภวินท์ได้แต่จ้องมองเงาด้านหลังของหญิงสาว รู้สึกถึงความไม่สบายใจ

แต่เดิม เขาคิดว่าเธอจะอารมณ์ไม่ดี คิดไม่ถึงว่า อารมณ์ของเธอไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย

เดินออกจากสำนักงาน ก็ปิดประตู ญาธิดาที่รู้สึกตัวเกร็งก็เริ่มผ่อนคลายลงบ้าง เธอกัดฟัน รู้สึกหางตาแฉะๆ เอามือขึ้นมาลูบ ถึงจะเห็นว่าหางตามีน้ำตา

เธอเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้ออกมา

ญาธิดาได้แต่ส่ายหน้า เร่งฝีเท้ากลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง และปิดประตู

ทำไมเธอถึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ คิดให้ละเอียด ทุกครั้งที่ภวินท์เข้าใกล้เธอ หัวใจเธอก็อดไม่ได้ที่จะเต้นแรงๆ ตอนที่ได้ยินเขากับนิวราจะหมั้นหมายกัน เธอเสียใจอย่างมาก และเมื่อกี้ ตอนที่เห็นนิวราจูบกับเขา สมองเธอถึงกับว่างเปล่า ในอกเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ

ความจริง เธอก็เป็นห่วงภวินท์ ถ้าพูดตามตรง ในใจเธอก็มีเขา

เมื่อรับรู้ถึงความจริง ญาธิดาก้มหน้าลง เอามือสองข้างปิดหน้า น้ำตาไหลซึมออกมาระหว่างนิ้ว........

ในที่สุด เธอรู้สึกดีกับภวินท์ คนที่ไม่ควรจะรู้สึกดีกลับรู้สึกดี เธอไม่กล้าจะนึกถึงความเจ็บปวดหลังจากนี้

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง เธอจึงค่อยๆปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ หยิบกระดาษทิชชูเช็ดน้ำตา พยายามดึงสติอีกครั้ง

สามารถรักใครสักคนได้ ก็ต้องลืมเขาให้ได้เช่นกัน ก็เหมือนเธอกับจิณณ์ เคยรักเขามากตอนอยู่มหาวิทยาลัย ตอนหลังเมื่อได้มาเจอกันอีก ก็ไม่มีความรู้สึกแล้วนี่

เมื่อคิดแบบนี้ ญาธิดาก็รู้สึกดีกว่าเดิม

บังเอิญตอนนั้นโทรศัพท์ภายในที่อยู่บนโต๊ะดังขึ้นมาพอดี เธอจึงรีบรับสาย“ ฮัลโหล คุณภวินท์ มีธุระอะไรไหมคะ”

เสียงชายหนุ่มทุ้มต่ำดังมาจากปลายสาย “ มาที่ห้องทำงานผมหน่อย”

ญาธิดาได้ตอบรับ วางสายโทรศัพท์ ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ เดินไปยังห้องทำงานของเขา

ตอนที่ผลักประตูเข้าไป นิวรายังก็ยังอยู่ หล่อนยืนอยู่ที่ข้างโต๊ะทำงาน หัวเราะกับภวินท์เหมือนคุยอะไรกันอยู่ สีหน้าดูสดชื่น ยิ้มสดใสเหมือนดอกไม้บาน

ญาธิดารีบหลบสายตา เดินไปข้างหน้าถามว่า “ คุณภวินท์ จะสั่งงานอะไรเหรอคะ”

“ นำเอกสารฉบับนี้ไปส่งที่ไทเฮงกรุ๊ป ไปถึงตรงนั้นจะมีคุณฌอนที่เป็นผู้จัดการกำลังรอคุณอยู่ จะต้องส่งเอกสารให้เขากับมือคุณเอง ”

ญาธิดารับคำ “ ค่ะ”

นิวราที่ยืนอยู่ข้างๆได้ยินคำว่า“ไทเฮงกรุ๊ป” สีหน้าดูเปลี่ยนไป อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองซองกระดาษคราฟท์สีน้ำตาลที่ใส่เอกสารอยู่หลายครั้ง

ณ เวลานี้ ภวินท์ได้เปิดลิ้นชัก หยิบกุญแจรถที่อยู่ข้างในออกมา วางลงบนซองเอกสาร “ ขับรถบริษัทไปนะ จอดที่บริเวณจอดรถสาธารณะที่ชั้นใต้ดิน หาหมายเลขก็ได้แล้ว”

“ ค่ะ ”

ญาธิดารับคำ แอบรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่า จู่ ๆภวินท์ให้เธอขับรถบริษัทไปส่งเอกสารหนึ่งฉบับ

ดูๆไปแล้ว เอกสารฉบับนี้คงสำคัญมากๆ ก็คงด่วนมาก

เป็นอย่างที่คิดไว้ ภวินท์เน้นย้ำว่า “ไปเลยตอนนี้ รีบไปส่งเอกสารก่อน ”

ญาธิดาพยักหน้า หยิบกุญแจรถพร้อมซองเอกสารขึ้นมา รีบเดินออกจากห้องสำนักงาน