ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 277
เมื่อถึงชั้นหก แต่เดิมญาธิดาจะหาบริกรสักคนเพื่อสอบถาม แต่ใครจะไปรู้ว่าเห็นผู้หญิงสวมชุดสีดำอยู่ตรงหน้าคนหนึ่ง ดวงตาคมคู่หนึ่งมองตรงมาที่เธอ
ญาธิดารู้สึกตกใจ สบตากับผู้หญิงคนนั้น รู้ดีว่าไม่ควรจะหนีตอนนี้ ได้แต่เผชิญหน้าต่อไป
“ ฉันก็ว่าหาอยู่พักใหญ่ยังไม่เจอใครสักคน ที่แท้แต่ละคนก็หนีไปอู้งาน” ผู้หญิงคนนั้นได้พึมพำ ชี้ที่เธอและพูดว่า “ แก มาหาฉันหน่อย”
ญาธิดารีบก้มหน้าเดินไปข้างหน้า จ้องที่ป้ายหน้าอกของผู้หญิงคนนั้น พูดว่า “ ผู้จัดการ มีคำสั่งอะไรคะ”
ตอนนี้เธอใส่ชุดนี้ทั้งชุด ไม่น่าจะโดนคนจับพิรุธได้ ไม่อย่างนั้นก็จะถูกไล่ออกไปแน่ ๆ
“ ตามฉันมา เอาเหล้าพวกนี้ไปส่งที่ห้อง608 ”
ผู้หญิงคนนั้นดูจองหอง น้ำเสียงแข็งกระด้าง ญาธิดาไม่กล้าขัดคำสั่ง ได้แต่หยิบเหล้าที่อยู่ข้างๆขึ้นมา เดินตามหลังหล่อน
ญาธิดาปลอบใจตัวเองเงียบๆ เสิร์ฟเหล้าชุดนี้เสร็จแล้ว ค่อยไปหาภวินท์ก็ยังทันอยู่นะ
เมื่อเดินไปถึงประตูห้องอาหาร ผู้หญิงคนนั้นผลักประตูเปิดเข้าไปก่อน ทันใดนั้น เสียงจอแจพร้อมกลิ่นเหล้ากลิ่นควันบุหรี่อบอวลออกมาจากห้องอาหาร
ญาธิดาขมวดคิ้ว ตามผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไป
“ เกิดอะไรขึ้น” เสิร์ฟเหล้าได้ช้าอะไรขนาดนี้ ”
เสียงของผู้ชายดังมาจากโซฟาฝั่งนั้น น้ำเสียงแสดงถึงความไม่พอใจ
ผู้หญิงคนนั้นเหมือนกับเปลี่ยนเป็นคนละคน เสียงดูนุ่มลงไม่น้อย พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ มาเสิร์ฟแล้วค่า คุณนาที คุณเจย์ ทำให้พวกคุณรอนานเลย ”
ในขณะที่พูด หล่อนตะแคงมองญาธิดา กระซิบเบาๆว่า “ ยังไม่รีบไปเสิร์ฟเหล้าอีก ”
ญาธิดาสำลักกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ ทำให้รู้สึกทรมาน กลิ่นฉุนควันบุหรี่ทำให้ตาของเธอมีน้ำตาไหล เดินไปหน้าโต๊ะน้ำชา วางเหล้าลงบนโต๊ะ
เมื่อวางเสร็จแล้ว เธอกำลังจะหันหลัง ผู้หญิงคนนั้นจู่ ๆผลักเธอหนึ่งครั้ง “ แกทำอะไร เปิดขวดเหล้าซิ แกเพิ่งมาเหรอ ไม่เห็นจะเข้าใจอะไรเลย ”
ญาธิดากัดฟัน รู้ดีว่า ตอนนี้เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก การเผชิญหน้ากับคนแบบนี้ จะหนียังไงก็หนีไม่ได้
ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เธอได้แต่เปิดเหล้าแต่ละขวด
เมื่อเผลอเงยหน้าไปมอง เธอถึงจะเห็นคนที่อยู่บนโซฟาชัดๆ ผู้ชายสองสามคนพูดไปหัวเราะไป คุยแบบตลกเฮฮา ต่างก็อ้าแขนโอบกอดผู้หญิงที่นุ่งน้อยห่มน้อย มือของบางคนก็สอดเข้าไปในเสื้อคลำ...........ไปมา
สถานการณ์แบบนี้ ไม่น่าดูเสียจริงๆ ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ เก็บความรู้สึกที่ไม่ดีเอาไว้ พูดเบาๆว่า “คุณนาที คุณเจย์ เหล้าที่พวกคุณต้องการ เชิญดื่มให้อร่อยนะคะ ”
เมื่อพูดจบ เธอกำลังก้าววถอยถึงประตู ใครจะรู้ว่าเสียงผู้ชายจู่ ๆดังมาจากโซฟา “ รอก่อน”
ญาธิดาตกใจ หยุดฝีเท้า เงยหน้าไปมองด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงคนนั้นเรียกว่า “คุณเจย์” เมื่อกี้นี้เอง เขามองดูหน้าของญาธิดาชัดๆ สายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ มองเธอหัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ไม่รู้จักพอ
“ น้องคนนี้ หน้าตาดูใช้ได้นี่”
ในระหว่างที่พูด มือของเขาออกมาจากในเสื้อของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขายิ้มมุมปาก หันไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ หมดความกระหายในทันที กระดกคางกับญาธิดา “ คุณ มานี่หน่อย”
คนที่อยู่รอบๆเริ่มจะหัวเราะลั่นออกมา “ คุณเจย์ ในอ้อมกอดก็กอดอยู่คนหนึ่งคนแล้ว ยังไม่พออีกเหรอ”
“ กระหายอะไรขนาดนั้น ระวังจะอายุสั้นนะ ”
“…….”
ความสนุกสนานต่างๆได้เริ่มขึ้น บรรยากาศในห้องอาหารดูครึกครื้นเล็กน้อย
ญาธิดายืนอยู่ที่เดิม ขมวดคิ้ว เธอหันไปมองผู้จัดการที่ยืนอยู่ประตู แสดงแววตาที่เต็มไปด้วยการขอความช่วยเหลือ ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเลิกคิ้ว ดูเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มพูดว่า “ เนื่องจากคุณเจย์สนใจแก แกก็ต้องอยู่ที่นี่ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเขาสองแก้ว”
เมื่อพูดจบ หล่อนมองไปที่คุณเจย์ หัวเราะและพูดว่า “ คุณเจย์ คุณนาที มีอะไรค่อยเรียกฉันนะ ขอให้พวกคุณสนุกละกัน ”
พูดจบ หล่อนจึงถอยออกไป ปิดประตูห้องอาหาร
ญาธิดารู้สึกไม่ดี ตอนแรกเธอคิดว่าRambler Clubhouseสถานบันเทิงไฮโซโก้หรูไม่มีของสกปรกแบบบนี้แน่นอน ที่จริงก็แค่เธอมองโลกสวยไป
ญาธิดากัดฟัน รีบวิ่งหนี เมื่อเห็นคุณเจย์หัวเราะเดินมาหาเธอ เธอสูดหายใจ กัดฟันพูดว่า “คุณเจย์ คุณนาที เหล้าวางอยู่บนโต๊แล้ว เชิญพวกคุณดื่มให้อร่อยนะคะ”
เมื่อพูดเสร็จ เธอหันหลังแล้วก็เดิน
เธอเพิ่งจะหันตัวไป ใครจะไปรู้ว่ามีมือข้างหนึ่งยื่นเข้ามา คว้าที่แขนของเธอ ดึงอย่างแรง “ วิ่งไปไหนน้อง ฉันไม่กินเธอหรอกนะ ”
ญาธิดาสะดุดจนเกือบล้มลง เจย์ที่อยู่ข้างๆพิงเข้ามาหา เต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ที่น่าขยะแขยง อบอวลจนเธอขมวดคิ้ว ทนต่ออาการไม่สบายตัว พยายามที่จะคลี่มือเขาออก
หนุ่มสาวคนอื่นๆในห้องอาหารต่างกันดูพวเขา ที่เหมือนกับกำลังดูตลก ทุกคนต่างพากันหัวเราะ แต่กลับไม่มีใครออกมาห้ามไว้แม้แต่คนเดียว
“ สาวน้อยผู้นี้ นิสัยยังดุร้ายจริงๆ ” เจย์หัวเราะและพิงเข้ามาหาอีกครั้ง “ แต่ทว่าหน้าตาแบบเธอ เป็นสเปคฉันจริงๆ ฉันชอบ”
ในระหว่างที่พูด มือโรคจิตของเขาก็ยื่นเข้ามา ตีไปที่หน้าเล็กๆของเธอ ญาธิดามือไวตีนไว รีบผลักมือออกไป ใครจะไปรู้ว่าใช้ขนาดนั้น บวกกับเจย์ที่ไม่ได้ยืนไม่นิ่ง โดนเธอผลักล้มลงไปกองที่พื้น
เจย์ล้มอย่างแรง สีหน้าเปลี่ยนอารมณ์อย่างเรวดเร็ว “ ได้ นางสารเลว อุตส่าห์ไว้หน้าแต่ก็ไม่เอา”
ญาธิดาสนใจอะไรไปมากกว่านี้แล้ว รีบหมุนตัว เปิดประตูวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
จู่ ๆในห้องอาหารก็มีเสียงจอแจดังขึ้นมา ญาธิดารีบเร่งฝีเท้า วิ่งตรงไปที่ระเบียงทางเดินที่อยู่อีกด้านหนึ่ง
เธอก็คิดไม่ถึงว่า ตัวเองจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ โชคร้ายจริงๆ
ได้ยินเสียงที่ด่าตามหลัง ญาธิดาไม่กล้าหันกลับไป รีบเลี้ยวไปตามทางเดิน เมื่อเห็นห้องน้ำที่อยู่ตรงนั้น ก็พุ่งเข้าไปทันที
ตอนนี้เธอสามารถหลบซ่อนได้แล้ว กลัวแต่ว่าจะอยู่ได้แค่ในนี้
รีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำผู้หญิงห้องที่อยู่ในสุด เธอผลักประตูเข้าไป ล็อกประตู เงี่ยหูฟังเสียงที่อยู่ด้านนอก
ในไม่ช้า ด้านนอกก็มีเสียงดังจอแจ เสียงฝีเท้าดังอยู่ใกล้ประตู “ อาจจะอยู่ในห้องน้ำก็ได้ เข้าไปหาซิ”
“ ไม่น่าจะใช่ หล่อนน่าจะแอบอยู่ในห้องอาหารไหนสักห้องหนึ่ง”
“ ได้ นังสารเลว อย่าให้ฉันจับแกได้นะ อารมณ์ดีๆของฉันถูกแกทำลายเสียแล้ว ถุย ”
“ เธอไปเรียกพี่หญิงมาถามดูว่านังผู้หญิงนั่นอยู่ที่ไหน”
“ ใช่ ไป ไปถามเลย”
เสียงจอแจดังจากประตูหน้าห้องน้ำดังเข้ามา ผ่านไปสักพัก คนพวกนั้นที่กำลังด่าก็เดินออกไป
เมื่อได้ยินเสียงที่ไกลห่างออกไปทุกที ใจที่พะวงอยู่ถึงจะโล่งใจ
เดิมเธอตั้งใจมาตามหาคน ไม่คิดว่าปัญหาซ้ำซ้อนจะเกิดเป็นเรื่องแบบนี้ กลุ้มใจจริงๆ
ก็ยังดี ที่ไม่มีเรื่องอะไร
ผ่านไปสักพัก ญาธิดาถึงจะกล้าออกมา เธอเดินไปที่ประตูอย่างระมัดระวัง มองออกไปด้านนอก เมื่อไม่เห็นใคร ถึงจะกล้าออกมา
ใครจะไปรู้ เธอเพิ่งจะเดินไปสองก้าว ห้องอาหารที่อยู่ข้างๆจุ่ๆประตูก็ถูกผลักออก ชายโหดเหี้ยมสามคนเดินตามกันออกมา
คนแรกนั้น คือคุณเจย์เมื่อสักครู่นี้
ญาธิดาอึ้งไปพักใหญ่ หันตัวเตรียมจะวิ่ง ก็ถูกคนจับไว้ได้
เจย์พูดนิ่งๆว่า “ ฮึ คิดจะหนีหรอ ก็หนีซิ ฉันจะดูว่าครั้งนี้แกจะหนีไปยังไง”
ก่อนหน้านี้พวกเขารู้แล้วว่าสาวน้อยคนนี้แอบอยู่ในห้องน้ำ ตั้งใจแกล้งเดินออกไป ก็เลยมาแอบอยู่ในห้องอาหารให้ตายใจ ไม่คิดว่า ให้พวกเขารอจับไว้ได้
ญาธิดาสุดหายใจลึกๆ กำมือที่อยู่ด้านข้างร่างกายแน่นโดยไม่รู้ตัว “ พวกคุณจะทำอะไร”
นาทีที่อยู่ข้างๆหัวเราะอย่างเยือกเย็น เดินเข้ามาใกล้ๆเธอ “ แกคิดว่าไง แกคิดว่าพวกฉันจะทำอะไรละ”
นาทีหัวเราะ พูดด้วยน้ำเสียงหยาบคาย “ ผลักฉันล้มเมื่อกี้ แกยังไม่คิดจะรับผิดชอบเหรอ”
ชายโหดเหี้ยมสามคนล้อมเธอไว้ ญาธิดาไม่มีทางหนีไปได้ เธอกัดฟัน ยังคิดหาวิธีอะไรไม่ได้ ทันใดนั้นมีคนหนึ่งจับแขนเธอเอาไว้ พาเธอไปทางห้องน้ำผู้ชาย
“สาวน้อย วันนี้ได้เจอกับพวกฉัน ถือว่าแกโชคร้าย ให้ความร่วมมือหน่อย ทุกคนจะได้สนุกกัน ”
ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว ญาธิดาก็รู้ว่าพวกเขาจะทำให้อะไรกับเธอ
“ ปล่อยฉันนะ”
เธอไม่สามารถสะบัดมือคนนั้นได้ พอเร่งรีบ ก็อ้าปากกัดลงไปทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์