ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 277

เมื่อถึงชั้นหก แต่เดิมญาธิดาจะหาบริกรสักคนเพื่อสอบถาม แต่ใครจะไปรู้ว่าเห็นผู้หญิงสวมชุดสีดำอยู่ตรงหน้าคนหนึ่ง ดวงตาคมคู่หนึ่งมองตรงมาที่เธอ

ญาธิดารู้สึกตกใจ สบตากับผู้หญิงคนนั้น รู้ดีว่าไม่ควรจะหนีตอนนี้ ได้แต่เผชิญหน้าต่อไป

“ ฉันก็ว่าหาอยู่พักใหญ่ยังไม่เจอใครสักคน ที่แท้แต่ละคนก็หนีไปอู้งาน” ผู้หญิงคนนั้นได้พึมพำ ชี้ที่เธอและพูดว่า “ แก มาหาฉันหน่อย”

ญาธิดารีบก้มหน้าเดินไปข้างหน้า จ้องที่ป้ายหน้าอกของผู้หญิงคนนั้น พูดว่า “ ผู้จัดการ มีคำสั่งอะไรคะ”

ตอนนี้เธอใส่ชุดนี้ทั้งชุด ไม่น่าจะโดนคนจับพิรุธได้ ไม่อย่างนั้นก็จะถูกไล่ออกไปแน่ ๆ

“ ตามฉันมา เอาเหล้าพวกนี้ไปส่งที่ห้อง608 ”

ผู้หญิงคนนั้นดูจองหอง น้ำเสียงแข็งกระด้าง ญาธิดาไม่กล้าขัดคำสั่ง ได้แต่หยิบเหล้าที่อยู่ข้างๆขึ้นมา เดินตามหลังหล่อน

ญาธิดาปลอบใจตัวเองเงียบๆ เสิร์ฟเหล้าชุดนี้เสร็จแล้ว ค่อยไปหาภวินท์ก็ยังทันอยู่นะ

เมื่อเดินไปถึงประตูห้องอาหาร ผู้หญิงคนนั้นผลักประตูเปิดเข้าไปก่อน ทันใดนั้น เสียงจอแจพร้อมกลิ่นเหล้ากลิ่นควันบุหรี่อบอวลออกมาจากห้องอาหาร

ญาธิดาขมวดคิ้ว ตามผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไป

“ เกิดอะไรขึ้น” เสิร์ฟเหล้าได้ช้าอะไรขนาดนี้ ”

เสียงของผู้ชายดังมาจากโซฟาฝั่งนั้น น้ำเสียงแสดงถึงความไม่พอใจ

ผู้หญิงคนนั้นเหมือนกับเปลี่ยนเป็นคนละคน เสียงดูนุ่มลงไม่น้อย พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ มาเสิร์ฟแล้วค่า คุณนาที คุณเจย์ ทำให้พวกคุณรอนานเลย ”

ในขณะที่พูด หล่อนตะแคงมองญาธิดา กระซิบเบาๆว่า “ ยังไม่รีบไปเสิร์ฟเหล้าอีก ”

ญาธิดาสำลักกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่ ทำให้รู้สึกทรมาน กลิ่นฉุนควันบุหรี่ทำให้ตาของเธอมีน้ำตาไหล เดินไปหน้าโต๊ะน้ำชา วางเหล้าลงบนโต๊ะ

เมื่อวางเสร็จแล้ว เธอกำลังจะหันหลัง ผู้หญิงคนนั้นจู่ ๆผลักเธอหนึ่งครั้ง “ แกทำอะไร เปิดขวดเหล้าซิ แกเพิ่งมาเหรอ ไม่เห็นจะเข้าใจอะไรเลย ”

ญาธิดากัดฟัน รู้ดีว่า ตอนนี้เธอกลืนไม่เข้าคายไม่ออก การเผชิญหน้ากับคนแบบนี้ จะหนียังไงก็หนีไม่ได้

ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เธอได้แต่เปิดเหล้าแต่ละขวด

เมื่อเผลอเงยหน้าไปมอง เธอถึงจะเห็นคนที่อยู่บนโซฟาชัดๆ ผู้ชายสองสามคนพูดไปหัวเราะไป คุยแบบตลกเฮฮา ต่างก็อ้าแขนโอบกอดผู้หญิงที่นุ่งน้อยห่มน้อย มือของบางคนก็สอดเข้าไปในเสื้อคลำ...........ไปมา

สถานการณ์แบบนี้ ไม่น่าดูเสียจริงๆ ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ เก็บความรู้สึกที่ไม่ดีเอาไว้ พูดเบาๆว่า “คุณนาที คุณเจย์ เหล้าที่พวกคุณต้องการ เชิญดื่มให้อร่อยนะคะ ”

เมื่อพูดจบ เธอกำลังก้าววถอยถึงประตู ใครจะรู้ว่าเสียงผู้ชายจู่ ๆดังมาจากโซฟา “ รอก่อน”

ญาธิดาตกใจ หยุดฝีเท้า เงยหน้าไปมองด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย

เป็นผู้ชายที่ผู้หญิงคนนั้นเรียกว่า “คุณเจย์” เมื่อกี้นี้เอง เขามองดูหน้าของญาธิดาชัดๆ สายตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ มองเธอหัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ไม่รู้จักพอ

“ น้องคนนี้ หน้าตาดูใช้ได้นี่”

ในระหว่างที่พูด มือของเขาออกมาจากในเสื้อของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขายิ้มมุมปาก หันไปมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ หมดความกระหายในทันที กระดกคางกับญาธิดา “ คุณ มานี่หน่อย”

คนที่อยู่รอบๆเริ่มจะหัวเราะลั่นออกมา “ คุณเจย์ ในอ้อมกอดก็กอดอยู่คนหนึ่งคนแล้ว ยังไม่พออีกเหรอ”

“ กระหายอะไรขนาดนั้น ระวังจะอายุสั้นนะ ”

“…….”

ความสนุกสนานต่างๆได้เริ่มขึ้น บรรยากาศในห้องอาหารดูครึกครื้นเล็กน้อย

ญาธิดายืนอยู่ที่เดิม ขมวดคิ้ว เธอหันไปมองผู้จัดการที่ยืนอยู่ประตู แสดงแววตาที่เต็มไปด้วยการขอความช่วยเหลือ ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเลิกคิ้ว ดูเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มพูดว่า “ เนื่องจากคุณเจย์สนใจแก แกก็ต้องอยู่ที่นี่ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเขาสองแก้ว”

เมื่อพูดจบ หล่อนมองไปที่คุณเจย์ หัวเราะและพูดว่า “ คุณเจย์ คุณนาที มีอะไรค่อยเรียกฉันนะ ขอให้พวกคุณสนุกละกัน ”

พูดจบ หล่อนจึงถอยออกไป ปิดประตูห้องอาหาร

ญาธิดารู้สึกไม่ดี ตอนแรกเธอคิดว่าRambler Clubhouseสถานบันเทิงไฮโซโก้หรูไม่มีของสกปรกแบบบนี้แน่นอน ที่จริงก็แค่เธอมองโลกสวยไป

ญาธิดากัดฟัน รีบวิ่งหนี เมื่อเห็นคุณเจย์หัวเราะเดินมาหาเธอ เธอสูดหายใจ กัดฟันพูดว่า “คุณเจย์ คุณนาที เหล้าวางอยู่บนโต๊แล้ว เชิญพวกคุณดื่มให้อร่อยนะคะ”

เมื่อพูดเสร็จ เธอหันหลังแล้วก็เดิน