ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 279

เมื่อเห็นญาธิดาไม่ยอมพูด ธีทัตก็ไม่ถามอะไรมากมาย เขาดื่มน้ำนิดหน่อย รู้สึกหนักที่ศีรษะ ตอนแรกจะพักครู่หนึ่ง ใครจะไปรู้ว่าพอเอนตัวลงปิดตาก็หลับเลย

ญาธิดาก็เฝ้าอยู่ข้างๆ มองดูชายหนุ่มบนเตียงนอนหลับอย่างอบอุ่น ก็แอบโล่งใจ

เดิมเรื่องวันนี้ก็มากพอแล้ว เจ็บปวดแบบนี้ เธอยิ่งไม่สามารถดูแลเรื่องอื่นในตอนนี้ได้

และเธอแอบเข้าไปRambler Clubhouseในครั้งนี้ เพื่อไปหาภวินท์ถามเรื่องแผนธุรกิจให้ชัดเจน แต่พอเป็นแบบนี้ ดูเหมือนทุกอย่างจะคว้าน้ำเหลว

เธอไม่รู้ว่า ผู้ชายที่เธอนึกถึงคนนี้ อีกด้านหนึ่ง อาจจะรู้ทุกอย่างหมดแล้ว

ภวินท์อยู่ในห้องตรวจสอบ ดูภาพที่เคลื่อนไหวบนหน้าจอ คิ้วขมวดแน่น

เมื่อRambler Clubhouseได้เกิดเหตุ รถพยาบาลก็มาถึง ไม่นานข่าวนี้ก็กระจายไปทุกห้อง เดิมเขาก็ไม่ได้สนใจ จนกระทั่งพายุมารายงานสถานการณ์กับเขา เขาถึงรู้ว่าตัวละครหลักเรื่องนี้เป็นหล่อนกับธีทัต

พอได้ยินสองชื่อนี้ จู่ ๆเขาก็รู้สึกอารมณ์ไม่เป็นปกติ มุ่งทำความเข้าใจถึงที่ไปที่มาของเรื่องนี้ทันที แต่พนักงานของ Rambler Clubhouseก็พูดไม่ชัดเจน จนสุดท้าย เขาได้แต่วิ่งไปที่ห้องตรวจสอบดูกล้องวงจรปิดด้วยตาเขาเอง

กล้องวรปิดถ่ายภาพประตูทางเข้าห้องน้ำชั้นหกทางทิศตะวันตกได้ชัดเจน ตั้งแต่ที่ญาธิดาเข้าไปแอบ จนถึงตอนสุดท้ายที่ธีทัตถูกคนตีด้วยขวดเหล้า วิดีโอท่อนนี้ เขาดูกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบ

เกิดอะไรขึ้นกับเรื่องนี้ เขาก็พอจะรู้แล้ว

กัดฟัน เขาขมวดคิ้ว ยื่นมือใหญ่ๆไปแตะไปผู้ชายที่อยู่บนหน้าจอ พูดน้ำเสียงเย็นๆว่า “ คนพวกนี้ จะต้องจับให้ได้”

เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ตัดความสัมพันธ์กับพวกเขาไม่ได้

เรื่องใหญ่ขนาดนี้ต้องลงมือกับญาธิดา ยังทำร้ายคนอีก หลังจากนั้นค่อยให้พวกเขาหนีไป ถือว่าRambler Clubhouseเป็นอาณาเขตของพวกเขาเองเหรอ

เมื่อพายุได้ยิน รีบตอบรับว่า “ ครับ คุณภวินท์”

ภวินท์จ้องที่หน้าจอ ภาพกะพริบ ตัดไปที่กล้องวงจรปิดที่ประตูทางเข้า ในกล้องวงจรปิด ญาธิดากำลังประคองธีทัต น้ำตาซึม ดูแล้วน่าสงสารจริงๆ

ภวินท์รู้สึกไม่ดี จู่ ๆในหัวก็นึกถึงภาพหนึ่ง ก่อนหน้านี้เตอนที่ขาประสบอุบัติเหตุรถที่ชั้นใต้ดิน ญาธิดาก็เป็นแบบนี้ ไม่คิดว่า พอเปลี่ยนเป็นผู้ชายคนอื่น เธอก็ประหม่าเหมือนเดิม

ประหม่าแบบนี้ กังวลใจ ลนลาน สุดท้ายแล้วก็ไม่ใช่แค่สำหรับเขาอยู่ดี

ตอนนั้น อารมณ์โกรธเพิ่มมากขึ้น ภวินท์ขมวดคิ้ว กำมือไว้แน่น

เมื่อออกมาจากห้องตรวจสอบ เขามองไปที่พายุที่อยู่ข้างๆ ถามด้วยน้ำเสียงเย็นๆว่า “ วันนี้ญาธิดาโทรศัพท์หานายใช่ไหม”

พายุอึ้งไปชั่วครู่ พยักหน้าพูดว่า “ เธอถามผมถึงที่ที่คุณอยู่ ผมเลยแจ้งว่าอยู่ที่นี่ ตอนแรกคิดว่าเธอคงไม่มา ไม่คิดว่าจะแอบเข้ามาจริงๆ”

ภวินท์หรี่ตาเล็กน้อย

เสื้อของญาธิดาที่อยู่ในภาพกล้องวงจรปิดเมื่อกี้ แต่เขาเห็นได้ชัดเจนว่า มันคือชุดทำงานของบริกรRambler Clubhouse คาดไม่ถึงว่า เธอจะกล้าขนาดนี้ กล้าดียังไงแอบเข้าด้วยวิธีนี้

เมื่อปิดตาลง ภาพผู้หญิงที่น้ำตาไหลกำลังประคองธีทัตก็ปรากฏตรงหน้า ภวินท์ขมวดคิ้ว สุดท้ายเกิดความลังเลในใจ จึงออกคำสั่งว่า “ ส่งคนไปตามหากลุ่มชายที่ลงมือทำร้าย ตอนนี้กลับบ้านพัก ”

พายุนิ่งไปพักหนึ่งและถามว่า “ จะไปดูคุณญาธิดาที่โรงพยาบาลไหมครับ”

เสียงของชายหนุ่มที่มีน้ำเสียงเย็นชาเอ่ยว่า “ ไม่ไป”

เธอไปโรงพยาบาลกับผู้ชายคนอื่น เขาจะไปเป็นก้างขวางคอได้ยังไงละ

หาความทุกข์ใส่ตัว แต่ไหนแต่ไรไม่ใช่รูปแบบการทำงานของเขา

วันต่อมา แสงแดดส่องเข้ามาที่หัวเตียงของห้องพักผู้ป่วย แสงระเรื่อได้ส่องมาบนใบหน้าของญาธิดา ส่องแสงให้กับใบหน้าของเธอพอดี

เธอฟุบอยู่บนขอบเตียง มีเสื้อปิดคลุมอยู่บนตัว โผล่แต่หน้าเล็กๆใสๆ นอนหลับสบาย

ธีทัตรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนั้น ทันใดนั้น ก็รู้สึกใจอ่อนเล็กน้อย

เขาที่กำลังมองดูใบหน้าของหญิงสาว แค่รู้สึกว่าอยากดูต่อไปเรื่อยเรื่อย ดูยังไงก็ดูไม่พอ