ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 296

ภวินท์ขมวดคิ้ว พูดชัดถ้อยชัดคำว่า “พ่อครับ เรื่องการหมั้นผมจะจัดการเอง”

ปกรณ์พูดอย่างมั่นใจ “ก่อนหน้าฉันจะกลับมา แกจัดการยังไงก็เรื่องของแก แต่ตอนนี้ฉันอยู่ที่เมือง J เรื่องทั้งหมดต้องฟังฉันกับน้าของแก”

ใบหน้าของภวินท์หงอยลง ริมฝีปากเม้มแน่นช้าๆ เงียบไม่พูดอะไร

เขายังคงเข้าใจอารมณ์ของพ่อ แต่ไหนแต่ไรมา เรื่องที่เขาตัดสินใจไปแล้วไม่มีทางจะเปลี่ยนได้ ก็เพราะเขาเป็นแบบนี้ ทำให้เขากับแม่ไม่ได้เจอกันก่อนที่เธอจะจากไป

หวนนึกถึงอดีต ภวินท์ก็ปวดหัว สักพักก็ เปิดปากพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่ตกลง”

เขาตกลงหมั้นหมายกับนิวราแล้ว จะเวลาไหนให้เขาตัดสินใจเองไม่ได้เหรอ

ภวินท์ท่าทีแน่วแน่ ปกรณ์ก็แน่วแน่ไม่แพ้กัน จ้องไปที่ภวินท์ด้วยสายตาเฉียบคม แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “แกคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องของแกเลยจริงๆหรอ แกกับญาธิดาพัวพันกันขนาดไหน ฉันตรวจสอบหมดแล้ว รวมถึงเรื่องเงินค่าผ่าตัดที่แกจ่ายให้โรงพยาบาลแทนพ่อของเธอด้วย!”

ภวินท์ขมวดคิ้ว เงยหน้าขึ้นมอง ริมฝีปากขยับแต่ไม่พูดอะไร

ดูเหมือนว่าเขาจะตรวจสอบมาหมดแล้ว รู้ถึงขนาดเรื่องค่าผ่าตัดของตระกูลภูสิทธ์อุดม

“ถ้าแกไม่ฟังฉัน ค่าผ่าตัดของตระกูลภูสิทธ์อุดมต้องโดนตัด!”

ใจของภวินท์ก็กระวนกระวาย มองไปที่ ปกรณ์ใจเขาก็ยิ่งวุ่นวาย

เขารู้ดีว่าถ้าตัดค่าผ่าตัดของตระกูลภูสิทธ์อุดมจะหมายความว่ายังไง ตอนนี้ดร.ยติภัทรกำลังเตรียมตัวเข้ารับการผ่าตัด ครั้งก่อนเป็นเพราะเวลายืดเยื้อ ร่างกายของเขาก็ไม่ไหวแล้ว ถ้าครั้งนี้มีเรื่องอะไรอีก เกรงว่าสถานการณ์จะแย่ลงไปอีก

เมื่อเห็นว่าภวินท์นิ่งไป ปกรณ์ก็พูดต่อว่า “วิน แกก็รู้นิสัยของพ่อ พ่อไม่มีทางให้ใครมามีอิทธิต่ออนาคตของลูกพ่อได้”

ในประโยคนี้ มีความหมายอย่างอื่นซ่อนอยู่ ภวินท์เข้าใจดี

หากเขายืนกรานที่จะไม่ยอมรับ ฉันเกรงว่าปกรณ์จะทำอย่างอื่นที่เป็นผลร้ายต่อตระกูลภูสิทธ์อุดม

คนที่สามารถสร้างSTN Group ได้ด้วยตัวคนเดียว เขาจะทำอะไรไม่ได้เลยได้อย่างไร

หลังจากคิดอยู่ในใจ ดวงตาของภวินท์ก็มืดลงเรื่อยๆ ในที่สุด เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะทำตามที่พ่อบอก”

ปกรณ์บังคับเขา และเขาก็จนมุม

เมื่อได้ยินแบบนี้ ปกรณ์ที่ขมวดคิ้วอยู่ก็โล่งใจลงเล็กน้อย เขาเงยหน้าขึ้น น้ำเสียงเป็นมิตรขึ้น “ยังไงลูกกับนิวก็จะหมั้นกันอยู่ดี ก็ทำเรื่องให้มันเสร็จเร็วๆไปเลยละกัน ดีกับพวกแก แล้วก็ยังเป็นโอกาสให้STN group ด้วย"

ภวินท์เงยหน้าขึ้น ทันใดที่ได้เห็นดวงตาของ ปกรณ์เป็นประกาย เขาก็เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าทำไมเขาถึงยืนกรานที่จะเลือกเวลาจัดงานหมั้น มันมีความหมายลึกซึ้งกว่านั้น

เขาต้องการใช้เรื่องนี้สร้างโอกาสให้ STN ดึงความสนใจของความเห็นไปไว้เรื่องอื่น ใช้โอกาสนี้แสดงศักยภาพในโลกธุรกิจ สร้างพันธมิตรรายใหม่

นี่เป็นหนทางที่จะช่วยชีวิตSTN ที่ง่ายและไม่ต้องออกแรงให้เหนื่อย

ทุกอย่างถูกคำนวณมาแล้ว ฉลาดเป็นกรดจริงๆ

จากเริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน ปกรณ์ไม่เคยเปลี่ยน เขาเป็นคนที่สามารถเสียสละภรรยาและลูกเพื่อประโยชน์ของตัวเองได้เสมอ

จิตใจเยือกเย็นอย่างสมบูรณ์แบบ ภวินท์หลบตาลงแล้วเงียไป

ปกรณ์ที่อยู่ข้างๆโล่งใจขึ้นมาก คิ้วที่ผูกโบว์อยู่ก็คลายลง จากนั้น เขาก็กระแอมในลำคอและเปลี่ยนเรื่อง "ในเมื่อลูกไม่อยากอยู่บ้าน จะมาอยู่โรงพยาบาลก็ได้ ส่วนเรื่องที่บริษัท พ่อจะให้ภูผาไปรับหน้าแทนก่อน ให้เขาเข้าไปตำแหน่งรองประธาน ลูกคิดว่าไง”

แม้ว่ามันจะเป็นน้ำเสียงเชิงปรึกษา แต่ภวินท์จะไม่รู้ได้ไงว่านี่เป็นการตัดสินใจของ ปกรณ์แม้ว่าเขาจะไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ขยับริมฝีปากและพูดว่า "ถ้าพ่อคิดว่าดี ผมก็โอเคครับ ผมไม่มีอะไรอยู่แล้ว"

ปกรณ์พยักหน้าเล็กน้อย "ก็ดี ลูกออกจากโรงพยาบาลแล้วค่อยกลับเข้าไปแล้วกันนะ ตอนนี้ก็รักษาตัวดีๆแล้วกัน"

หลังจากพูดจบ เขาก็พูดอีกสักพัก แล้วก็จากไป