ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 321

ตกเย็น ญาธิดากลับถึงคอนโด ไม่มีความอยากอาหารเลย หลังจากปรุงโจ๊กลูกเดือยให้ตัวเองแล้วก็กลับไปที่ห้องนอน

เธอหยิบชุดเดรสที่จะใส่ในวันพรุ่งนี้ออกมาไว้ล่วงหน้า เดรสสวยสมบูรณ์แบบไม่ว่าจะแขวนไว้ที่ใดมันก็ดูราวกับภาพวาด

ญาธิดานั่งบนเตียง เลื่อนสายตาขึ้นมองชุดด้วยความเลื่อนลอย ใจของเธอราวกับฉายภาพของเธอกับภวินท์ในอดีตขึ้นมาแวบหนึ่ง

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือที่อยู่บนเตียงก็ดังขึ้น เธอค่อยๆ หยิบขึ้นมาดู เห็นข้อความจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก จึงคลิกเข้าไปอ่าน

“พรุ่งนี้มาหาผมที่กองถ่าย คุณต้องมา แล้วเรื่องของพรีเซนเตอร์ผมจะพิจารณาให้”

น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำสั่ง และทั้งพูดถึงกองถ่ายกับพรีเซนเตอร์ ถ้าไม่ใช่คิรินแล้วจะเป็นใคร

ญาธิดายิ้มเยาะ กดออกโดยไม่ตอบแม้แต่คำเดียว

คิรินเล่นตลกกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ครั้งนี้ยังโทรมาหาเธอก่อน บางทีอาจจะเพียงเพื่อเล่นตลกกับเธอ ด้วยความขี้เล่นของเขา หากเขาพูดว่า “คิดดูก่อน” นั่นแสดงว่าเขาไม่เคยจะพิจารณาเลย

ถูกหลอกไปครั้งหรือสองครั้งก็ช่างมัน แต่เธอจะไม่มีวันยอมให้ตัวเองถูกดาราดังคนนี้เล่นตลกตลอดไป

อีกอย่างพรุ่งนี้เธอยังต้องไปร่วมงานหมั้นของภวินท์ด้วย ไหนเลยเธอจะมีเวลามาฟังเขากลับกลอก

หลังจากคิดได้แล้ว ญาธิดาก็ไม่คิดเรื่องนี้อีก จึงเก็บของแล้วไปพักผ่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น ญาธิดาลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย สัมผัสความงดงามของยามเช้าในบ้านหลังจากที่ห่างหายไปนาน

ก่อนหน้านี้เธอยุ่งตลอดเวลา ทุกเช้าตื่นขึ้นมาไม่มีเวลาแม้แต่จะทำอาหารเช้า เร่งรีบออกจากคอนโด ไม่ไปบริษัทก็ไปโรงพยาบาล วันนี้เธอต้องไปร่วมพิธีหมั้นของภวินท์ ยากนักที่จะมีเวลาว่างในตอนเช้า

ทานอาหารเช้าแล้วเหลือบมองดูเวลา ญาธิดาจึงเก็บของทำความสะอาดง่ายๆ หลังจากเปลี่ยนชุดก็เตรียมเรียกรถเพื่อไปยังสถานที่จัดงานหมั้น TK Hall

แต่ใครจะรู้ เธอเพิ่งออกจากบ้าน ก็ได้รับข้อความจากภวินท์ส่งให้เธอว่า “ช่วยไปเอานาฬิกาและบุหรี่ของผมที่บริษัทให้หน่อย ทุกอย่างอยู่ในลิ้นชักแรกด้านซ้ายของโต๊ะทำงาน ถึงงานแล้วมาหาผมที่ห้องแต่งตัว”

ญาธิดาอดไม่ได้ที่จะกระชับมือที่จับโทรศัพท์มือถือขึ้นเล็กน้อย ในใจนึกถึงภาพที่น่าอับอายตอนที่พบเขาครั้งล่าสุด แต่ผู้ชายที่ส่งข้อความหาเธอในตอนนี้กลับดูปกติและเย็นชาเช่นเคย ดูเหมือนคืนนั้นเขาจะดื่มมากเกินไปจริงๆ...

หลังจากเหลือบมองเวลาแวบหนึ่ง ญาธิดาก็ไม่กล้าชักช้าอีก สวมเสื้อคลุมแล้วออกไปทันที

เธอสวมเดรสยาวกับรองเท้าส้นสูง มีเสื้อคลุมกันลมบางๆ สวมทับ เพียงพอที่จะเผยให้เห็นลำคอเรียวขาวเนียนและน่องเพรียวเล็กสมส่วน ให้อารมณ์สง่างาม ทันทีที่ออกไปข้างนอกก็เพียงพอจะทำให้โดดเด่นเป็นจุดสนใจ

ญาธิดาเร่งรีบเดินไปยังประตูทางออกอาคารคอนโด รถที่เธอเรียกผ่านออนไลน์จอดรออยู่ตรงประตูแล้ว เธอขึ้นรถแล้วให้คนขับรถตรงไปที่STN Group

วันเสาร์ในบริษัทมีคนไม่มากนัก ญาธิดาตรงไปที่ห้องทำงานประธาน หลังจากเข้าไปในห้อง เธอหาลิ้นชักแรกด้านซ้ายของโต๊ะทำงาน ดึงมันออก เห็นนาฬิกาแบรนด์เนมและกล่องบุหรี่หนังซึ่งเต็มไปด้วยภาษาต่างประเทศ เธอหยิบมันขึ้นมาใส่กระเป๋าทันที กำลังจะปิดลิ้นชัก แต่แล้วจู่ๆ ก็เห็นภาพถ่ายใบหนึ่ง

ในภาพ เธอนั่งอยู่บนโซฟาในบ้านพักตระกูลสถิรานนท์ กำลังนอนหลับสบาย บนตัวมีผ้าห่มหนานุ่มคลุมอยู่ เผยให้เห็นใบหน้าด้านข้างอันเงียบสงบเบาสบาย

ถ่ายเมื่อไรกัน ทำไมเธอจำไม่ได้เลย

ดูจากพื้นหลังและสภาพแวดล้อมของภาพถ่าย เห็นได้ชัดว่ามันหลังจากเธอกับภวินท์ได้ทะเบียนสมรส ตอนนั้นเธออาศัยอยู่ในบ้านพักของตระกูลสถิรานนท์ แต่เธอจำไม่ได้เลยว่าตัวเองเคยถ่ายภาพแบบนี้

เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้แค่อย่างเดียว ก็คือภวินท์เป็นคนถ่าย......

หัวใจของญาธิดาปะทุอารมณ์ที่ซับซ้อนอย่างสุดจะพรรณนา ชั่วขณะหนึ่งเธอไม่รู้ว่าจะสุขหรือเศร้าดี ราวกับประกายไฟในหัวใจถูกเผาไหม้ มันรุมเร้าร้อนรุ่ม

ภวินท์คงจะ......มีความรู้สึกต่อเธอใช่ไหม