ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 323

แต่หัวใจของญาธิดากระชับราวกับมีก้อนหินกดทับ มันหนักและอึดอัด ทำให้เธอหายใจค่อนข้างลำบาก

ภาพแบบนี้ในมุมมองของเธอ มันแค่ทำให้เธอไม่สบายใจเท่านั้น

ภวินท์กับนิวราเดินไปรอบงาน แล้วกลับมาที่ด้านหน้าอีกครั้ง ในไม่ช้า พิธีหมั้นก็เริ่มขึ้น แขกทุกคนมองหาที่นั่ง ญาธิดาเองก็หาที่นั่งตรงมุมหนึ่ง

ตามขั้นตอน ภวินท์กับนิวราต้องกล่าวสุนทรพจน์ในตอนเริ่มต้น จากนั้นจึงแลกเปลี่ยนแหวนหมั้น สุดท้ายพ่อแม่ให้คำอวยพร ก็นับว่าเป็นอันเสร็จสิ้น

ญาธิดานั่งอยู่ล่างเวที สายตามองไปยังชายหนุ่มบนเวที ฟังเขาเล่าถึงเรื่องราวในอดีตที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับนิวรา ความรู้สึกอึดอัดภายในใจพลันเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ

เธอไม่ควรมาเลยจริงๆ การดูทุกนาทีทุกวินาทีของทั้งสองคนอยู่ข้างล่างเวทีเป็นการทรมานสำหรับเธอ

ไม่นานก็ถึงคราวนิวราพูด เธอถือไมโครโฟน เหลือบมองชายที่อยู่ข้างๆ มุมปากยกยิ้ม ดวงตาเต็มไปด้วยความอ่อนหวาน “ขอบคุณทุกท่านมากที่สละเวลามาร่วมพิธีหมั้นของนิวกับพี่วินนะคะ ทุกท่านที่คุ้นเคยกับเราจะต้องรู้ว่าพี่วินกับนิวคบกันมาตั้งแต่เล็กจนโต เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก จากตอนนั้นจนถึงตอนนี้นิวมีเขาอยู่ด้วยมาเกินครึ่งชีวิต...”

เมื่อเธอพูดว่าตั้งแต่ทั้งสองคนยังเด็กจนถึงตอนนี้ พลันตาแดงโดยไม่รู้ตัว เกิดก้อนสะอื้นเพราะการถ่ายทอดความรักใคร่รุนแรงที่มีต่อภวินท์ หลังจากพูดจบ ผู้คนด้านล่างเวทีต่างพากันปรบมือ ส่งผลให้บรรยากาศพลันอบอุ่น

ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก ก้มหน้าด้วยความผิดหวังและเจ็บปวด

ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีใครบางคนนั่งลงข้างเธอ เธอยังไม่ทันเงยหน้าก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่คุ้นเคย “ธิดา”

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นมอง เห็นธีทัตนั่งอยู่ข้างเธอ “คุณทัต คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

ธีทัตยังคงอ่อนโยนเช่นเคย พูดเสียงเบาว่า “ได้บัตรเชิญก็เลยมาน่ะ”

ญาธิดาพยักหน้า พยายามฝืนยิ้ม “พิธีหมั้นครั้งนี้เชิญผู้ทรงอิทธิพลเกือบทั้งหมดในเมืองJ แน่นอนว่าย่อมเชิญคุณด้วย”

ธีทัตยิ้มและพูดว่า “ที่จริงผมไม่อยากมา”

ตอนแรกที่ได้บัตรเชิญ เขาตั้งใจจะปฏิเสธ แต่นึกได้ว่าเธออาจจะมา ดังนั้นเขาจึงมาด้วยใจที่แอบหวัง คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอเธอจริงๆ

ญาธิดายิ้มขมขื่น “ฉันก็ด้วย”

ทั้งสองมองหน้าแล้วยิ้มให้กัน บรรยากาศค่อนข้างมีชีวิตชีวามากขึ้นกว่าเดิม

บนเวที ภวินท์กับนิวราเข้าสู่ขั้นตอนถัดไปแล้ว บริกรเดินขึ้นบนเวทีพร้อมกับถาดหรูหรา บนนั้นมีแหวนหมั้นซึ่งทั้งคู่นำมาให้กัน

กล้องเล็งไปที่แหวนบนถาดแล้วฉายบนจอใหญ่เพื่อให้แขกทุกคนที่อยู่ล่างเวทีได้เห็นกัน ช่วงเวลาที่เห็นเพชร หลายคนพากันสูดปาก

เรือนแหวนหมั้นทำมาจากเพชรสีน้ำเงินเปล่งประกายแวววาว หรูหราราคาสูงค่า แหวนลักษณะนี้ต้องสั่งจองล่วงหน้าถึงจะได้ ระยะเวลาในการทำยาวนาน แค่นี้ก็รู้ความตั้งใจของภวินท์

ญาธิดาได้ยินการนินทาของแขกรอบตัว ในใจได้รับรู้ถึงคุณค่าและความสำคัญของแหวนหมั้นแล้ว เธอเลื่อนสายตาขึ้นมอง เห็นการแลกเปลี่ยนแหวนหมั้นอันแสนหวานระหว่างทั้งสองบนเวที ใจยิ่งรู้สึกเจ็บปวด

ธีทัตหันหน้าไปเห็นญาธิดาสีหน้าเศร้าหมอง ลังเลครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ธิดา ถ้าคุณไม่อยากอยู่ตรงนี้ ผมพาคุณออกไปก่อนได้นะ”

ธิดาเข้าใจความใส่ใจของเขา จึงส่งยิ้มให้เขาและพูดเสียงเบาว่า “ไม่เป็นไร รออีกสักพักก็ได้”

ขั้นตอนยังไม่จบสิ้น เธอออกไปแบบนี้ ถ้าถูกภวินท์กับนิวราเห็นเข้า ไม่รู้ว่าจะคิดอย่างไร

ธีทัตพยักหน้า ไม่พูดอะไรมากอีก อยู่ข้างเธอเงียบๆ