ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 324

บางทีอาจเพราะสายตาของธีทัตตรงไปตรงมาเกินไป ญาธิดาจึงหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว เธอสูดหายใจเข้าลึกและเปลี่ยนเรื่อง “จริงสิ...ช่วงนี้อันอันเป็นยังไงบ้าง”

ธีทัตมองความเขินอายของหญิงสาวออกจึงอมยิ้ม “ช่วงนี้เธอยุ่งมาก ไม่รู้ว่ายุ่งกับอะไรอยู่”

ทันทีที่ญาธิดาได้ยินก็พลันนึกถึงพายุ ช่วงนี้อัญมณีไม่ได้มาหาเธอเลย แต่ธีทัตกลับบอกว่าเธอยุ่งมาก เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงข้อเดียว

เธอยิ้มอย่างรู้ทันและไม่พูดอะไร

ทันใดนั้นก็มีเสียงสดใสของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาไม่ไกล “ธิดา”

ญาธิดาได้ยินเสียงจึงมองไป เห็นนิวราในชุดสีขาวจูงแขนภวินท์เดินเข้ามาหาเธอ แผ่นหลังของเธอเกร็งขึ้นในฉับพลัน

นิวรายิ้มอย่างสดใสเจิดจ้าพลางจูงภวินท์มาตรงหน้าญาธิดา เธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ตามหาตั้งนาน ไม่คิดว่าเธอจะอยู่ตรงนี้!”

พูดอย่างนั้นแล้วเธอก็มองไปยังธีทัตที่อยู่ข้างญาธิดา แววตาเผยรอยยิ้มคลุมเครือมีลับลมคมนัย “ฉันว่าแล้ว ที่แท้คุณธีทัตก็อยู่ที่นี่ด้วย!”

ญาธิดาลดสายตาลง กวาดตาไปที่มือนิวรากับภวินท์ที่กำลังจับกันอยู่ จึงฝืนยิ้มและพูดกับพวกเขาว่า “ยินดีกับพวกคุณด้วย”

นิวราได้ยินคำพูดนั้นพลันยิ้มสดใส แต่ภวินท์ที่อยู่ข้างเธอกลับมีสีหน้ามืดมนเล็กน้อย สายตาของเขาเหลือบมองญาธิดากับธีทัตโดยไม่ชัดว่าตั้งใจมองหรือไม่

นิวราดึงมือของภวินท์ขึ้นโชว์แหวนหมั้นซึ่งใส่อยู่ที่นิ้วให้ญาธิดาดู “เธอดูสิธิดา สวยไหม”

ญาธิดาพยักหน้าและพูดเสียงเบา “สวยค่ะ”

“นิวก็คิดว่ามันสวย! นี่เป็นเซอร์ไพรส์ที่พี่วินให้ฉันเลยนะ!” นิวราพูดพลางมองภวินท์ที่อยู่ข้างๆ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก จับแขนของเขาแนบแน่น “เดิมทีแหวนหมั้นของเราถูกเตรียมเอาไว้แล้ว แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อครู่จู่ๆ เขาก็ให้ผู้ช่วยของเขาเอาแหวนคู่นี้มาส่ง แหวนแบบนี้ต้องใช้เวลาสั่งทำตั้งหลายเดือนแน่ะ!”

นิวราพูดด้วยหน้าตาอิ่มเอมความสุขและความดีใจของสาวน้อย ญาธิดาที่อยู่ข้างๆ มองเข้าสายตาแทงทะลุเข้าสู่หัวใจ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเริ่มฝืนขึ้นเรื่อยๆ

“จริงสิ ที่เรามาหาเธอเพราะอยากถ่ายรูปด้วยน่ะ!” จู่ๆ นิวราก็นึกถึงธุระได้ มองญาธิดาแล้วหันไปหาธีทัตที่อยู่ข้างๆ เอ่ยถามอย่างคลุมเครือว่า “คุณธีทัต ช่วงนี้คุณกำลังตามจีบธิดาอยู่เหรอคะ”

ทันทีที่ญาธิดาได้ยินพลันสีหน้าเปลี่ยน ส่ายหน้าให้แต่ยังไม่ทันได้พูดก็ได้ยินนิวราพูดว่า “เมื่อครู่ฉันกับพี่วินเห็นหมดแล้ว พวกคุณสองคนแอบมาคุยกระซิบกระซาบกันอยู่ตรงนี้ อย่าปฏิเสธเลย!”

ญาธิดาเลื่อนสายตาอันตื่นตระหนกมองไปทางภวินท์โดยไม่รู้ตัว เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาเย็นชาของเขาก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก

ในขณะนั้นเองธีทัตที่ยืนอยู่ข้างเธอก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ที่จริงแล้ว ช่วงนี้ผมตามจีบธิดาจริงๆ แต่เธอยังไม่ตอบตกลงผมเลย”

เขาพูดแล้วยื่นมือมาจับมือของญาธิดาอย่างสุภาพ มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก “ธิดา คุณยินดีจะให้โอกาสผมไหมครับ”

ญาธิดาตกตะลึง เห็นได้ชัดว่าคาดไม่ถึงว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ เธอมองท่าทางจริงจังของธีทัต รู้ว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น ชั่วขณะหนึ่งที่ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร

นิวราที่อยู่ข้างๆ ยังตื่นเต้นกว่าเจ้าของเรื่องเสียอีก รีบพูดว่า “ธิดา รีบตกลงเร็ว! คุณธีทัตเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมซึ่งมีอยู่ไม่กี่คนในเมืองJเลยนะ!”

พูดอย่างนั้นแล้วเธอก็กอดแขนของภวินท์แน่น เอียงศีรษะมองญาธิดาพลางยิ้ม “ผู้ชายแสนดีอันดับหนึ่งอยู่ข้างฉันแล้ว เธอเลิกคิดเกินเลยกับเขาอีกเลยนะ!”

คำพูดที่ได้ยินเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่มีบางอย่างในคำพูดที่สามารถทำให้คนเข้าใจความหมายอื่นได้อย่างชัดเจน ญาธิดาได้ยินแล้วพลันใจหาย เลื่อนสายตาขึ้นมองธีทัต เห็นความมุ่งมั่นในแววตาของเขาแล้วพลันใจสั่น

ธีทัตอมยิ้มและถามอย่างอดทน “ธิดา คุณยินดีเป็นแฟนผมไหม”

ญาธิดาลังเลไม่กี่วินาที ก่อนจะสูดหายใจแล้วพูดเสียงเบา “ฉันยินดี...”

ภวินท์ที่ยืนอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดอะไรเลยมาตลอดจู่ๆ ก็สีหน้ามืดมน จับจ้องญาธิดาด้วยดวงตาเฉียบคมและหม่นแสง

นิวราปรบมืออย่างตื่นเต้น แววตาเกิดประกายขึ้นแวบหนึ่ง เผยยิ้มและอวยพรพวกเขา “เยี่ยมมาก! ธิดา รอตอนงานแต่งงานของฉัน เธอต้องมาร่วมงานนะ แล้วฉันจะมอบช่อดอกไม้ให้คุณแน่นอน!”

พูดอย่างนั้นแล้วเธอก็มองธีทัตอีกครั้ง “คุณธีทัต ธิดาเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน คุณห้ามรังแกเธอนะ! ไม่อย่างนั้นฉันจะไปคิดบัญชีกับคุณ!”