ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 347

เช้าตรู่วันถัดมา ท้องฟ้าเพิ่งสาง ญาธิดาก็ตื่นนอนแล้ว เธอเตรียมของที่จำเป็นทุกอย่างเตรียมไว้อย่างดี หลังจากนั้นก็ออกจากบ้าน

เตรียมพร้อมการทำงานทั้งหมด เธอถึงจะนั่งรถมุ่งไปที่สตูดิโอเมือง J

เธอได้เช็คตารางงานของคิรินไว้ก่อนแล้ว รู้ว่าวันนี้ตอนบ่ายเขามีหนึ่งฉากที่ต้องถ่าย ดังนั้นก็ต้องมารอที่กองเช้าๆ

อาจจะเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้เธอเป็นผู้ช่วยชั่วคราวแทนผู้ช่วยของคิริน ทีมงานกองถ่ายมีคนไม่น้อยที่เคยเห็นเธอแล้ว ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้มีบัตรเข้าออก แต่ก็ถูกปล่อยผ่าน

พริบตาเดียวรอบกองถ่าย เธอก็หาเงาอันน้อยนิดของคิรินไม่เจอ จึงถือโอกาสลากคนคนหนึ่งมาถาม ถึงจะรู้ว่าละครของคิรินเป็นช่วงบ่ายสาม แต่ทว่าเขาต้องมาแต่งหน้าที่ห้องแต่งหน้าก่อนเวลา

ญาธิดาเลี้ยวไปที่ห้องแต่งหน้า รอในระเบียงทางเดินอยู่พักใหญ่ ก็ไม่เห็นเงาของคิรินเลย ตอนที่กำลังจะเตรียมหยิบมือถือออกมาส่งข้อความให้เขา จู่ ๆ มีคนกลุ่มหนึ่ง รีบเร่งเข้ามา

ที่นำหน้าก็คือพี่เอผู้จัดการของคิริน ด้านหลังถึงจะเป็นคิริน ที่เหลือเป็นผู้ช่วย บอดี้การ์ด ยังมีช่างแต่งหน้าที่ล้อมไว้ด้านหนึ่ง คิริน อยู่ตำแหน่งศูนย์กลาง

ญาธิดายืนรอที่ทางไประเบียงทางเดินแว๊บเดียวที่พี่เอเห็นเธอ ขมวดคิ้วถามว่า “ แกมาทำไมอีก”

ญาธิดาหัวเราะแบะปาก มองไปที่คิริน หัวเราะเบาๆพูดว่า “ ฉันมาหาคุณคิริน มีเรื่องสำคัญมากอยากจะคุยกับคุณคิรินสักหน่อย”

เมื่อพี่เอได้ยิน สีหน้ายิ่งดูไม่ดี ยื่นมือกำลังจะตะโกนเรียกบอดี้การ์ดมาพาเธอออกไป ใครจะไปรู้ว่าคิรินที่ตำแหน่งศูนย์กลางจู่ ๆ พูดออกมา “ เดี๋ยวๆ ”

คิรินกำลังพูดตำหนิ“คิริน อีกสักครู่คุณต้องถ่ายละคร....... ”

“ ไม่เป็นไร อีกสักพักเปลี่ยนเสื้อก็เข้าฉากได้แล้ว ผมกับหล่อนมีเรื่องต้องคุยกัน ให้หล่อนมากับผมที่ห้องแต่งหน้า ”

ถึงแม้ว่าจะไม่ยอมซะทีเดียว พี่เอยังคงไม่พูดอะไร

ญาธิดารู้สึกดีใจ รีบเดินตามไปทันที ตามช่างหน้าเดินเข้าไปห้องแต่งหน้าด้วยกัน

พอถึงเวลาแต่งหน้า คิรินก็นั่งบนเก้าอี้ หลับตาให้ช่างแต่งหน้าทำผมแต่งหน้าให้เขาตอนท้าย โดยไม่สนใจญาธิดาที่อยู่ข้างๆแม้แต่นิดเดียว

เมื่อรอให้ช่างแต่งหน้าแต่งหน้าเสร็จแล้ว เขาถึงจะโบกมือพูดว่า “ พอละ คุณลงไปก่อนเถอะ”

ช่างแต่งหน้าพยักหน้า ไม่พูดอะไร ผลักประตูออกจากห้องแต่งหน้า

พอประตูปิด ช่วงนั้นในห้องก็เหลือแต่คิรินกับญาธิดาสองคน

ผู้ชายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนหมุนเก้าอี้ไปมา มองมาที่ญาธิดาตรงด้านนี้ หรี่ตาที่ยาวและแคบทั้งสองข้างเล็กน้อย ยิ้มและพูดว่า “ คิดถึงฉันเหรอ ถึงกับร้อนอกร้อนใจอยากจะเจอผมขนาดนี้ ”

เมื่อญาธิดาได้ยิน ขนที่ลุกไปทั้งตัวก็ร่วงลงทันที เธอปรับอารมณ์อยู่ชั่วครู่ ลุกขึ้นยืน เดินตรงมาที่เขา

เดินมาข้างหน้าเขา เธอพูดอย่างสุภาพว่า “คิริน วันนี้ที่ฉันมา คือมาเจรจาพูดคุยกับคุณ ”

เมื่อผู้ชายได้ยิน กระตุกมุมปากยิ้มเล็กน้อย เอนกายพิงไปด้านหลัง พิงกับพนักเก้าอี้ พูดตัดปัญหาว่า “ เจรจาอะไร คุณมีข้อเสนออะไรให้ฉันเหรอ”

ญาธิดาหัวเราะเบาๆ ค่อยๆหยิบรูปถ่ายกองหนึ่งออกมาจากในกระเป๋า วางไว้บนโต๊ะตรงหน้าคิริน

ผู้ชายหรี่ตาเล็กน้อย ดูภาพกองหนึ่งที่แผ่ออก ลังเลใจอยู่ชั่วขณะ พูดว่า “ อันนี้คืออะไร”

รูปถ่ายทั้งหมดเป็นการแอบถ่ายพวกเขาสองคน ที่ในกองถ่าย ก็มีที่สโมสร รูปถ่ายเหล่านี้ คือที่ภวินท์เอาให้เธอดูครั้งก่อนนี่เอง