ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 349

นี่เป็นความคิดที่น่ากลัวที่วนเวียนอยู่ในหัวญาธิดา ครึ่งวินาทีต่อมา ผิวของเธอขนลุกฟู่ขึ้นมาโดยควบคุมไม่ได้ เกิดความรู้สึกที่หวาดกลัวบางอย่างขึ้น

ถ้าเธอทายทุกอย่างได้อย่างถูกต้องละก็ รถมอเตอร์ไซค์คนนั้นที่นิวราส่งมา ไม่ใช่แค่เพื่อจะทำลายเธอ ยิ่งไปกว่านั้นคือเพื่อจะฆ่าลูกในท้องของเธอ

แต่ที่เธอจำได้ ที่ผ่านมานิวราเป็นผู้หญิงที่สุภาพอ่อนโยนเป็นอย่างมาก แต่คิดไม่ถึงว่า.........

ธีทัตดูท่าทีของญาธิดาที่ผิดปกติ เอ่ยปากเรียกเบาๆทันทีว่า “ ธิดา คุณโอเคไหม”

ญาธิดามีสติขึ้นมาทันทีไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่ตอนไหน มือสองข้างเย็นยะเยือกไปแล้ว

เธอเงยหน้ามองธีทัต อารมณ์ใจในรู้สึกว่าวุ่น “ ปะ........เป็นหล่อนจริงๆ เหรอ”

ธีทัตลังเลอยู่ชั่วครู่ เหมือนกับว่าทนไม่ได้ แต่ทว่านิ่งไปชั่วครู่ ยังคงหยิบมือถือออกมาจากในกระเป๋า เลื่อนหาข้อความ ส่งให้เธอดู

“นี้เป็นลูกน้องของฉันที่ตรวจสอบได้จากกล้องวงจรปิดบริเวณถนนใกล้ๆกับSTN Group ชยินกับผู้ชายขี่มอเตอร์ไซค์คนนั้นได้พูดคุยกับแป๊บหนึ่ง หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง คุณก็เกิดอุบัติเหตุ ฉันให้คนไปตามรอยผู้ชายขี่มอเตอร์ไซค์คนนั้น ก็สาบสูญไปแล้ว”

ญาธิดาเงยหน้ามอง เห็นคนในภาพที่ใส่หมวกนิรภัยคือผู้ชายที่ขี่มอเตอร์ไซค์ชนเธอวันนั้นจริงๆ และผู้ชายข้างๆเขาคนนั้น ดูแล้วคุ้นตาเล็กน้อย เหมือนกับเคยเจอกันที่ไหน........

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ จิตใจแน่วแน่ จู่ ๆนึกขึ้นได้ว่าเธอเคยเห็นผู้ชายคนนั้นอยู่ในพิธีหมั้นของนิวรา ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นยังสั่งให้บริกรเปลี่ยนถาดผลไม้........

พูดไปแล้ว เขาเป็นคนของนิวราจริงๆ

ความรู้สึกลังเลครั้งสุดท้ายในใจหายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที ญาธิดากัดริมฝีปากล่าง ออกแรงโดยไม่ทันระวัง ก็มีกลิ่นเลือดอ่อนๆเต็มไปในช่องปาก

คิดไม่ถึง รู้หน้าไม่รู้ใจ เธอคิดว่านิวราเป็นคนอบอุ่นอย่างมาก ไม่คิดว่าคนที่หน้าตาใจดีลับหลังจะซ่อนความอำมหิตชั่วร้ายได้ขนาดนั้น

มือที่ทอดยาวอยู่ข้างลำตัวกำแน่นโดยไม่รู้ตัว ญาธิดาหายใจเข้าลึกๆ เงยหน้ามองไปที่ธีทัต “ คุณรับปากฉันสักเรื่องได้ไหม”

ธีทัตรีบถาม “ เรื่องอะไร”

“เรื่องนี้ ห้ามบอกใคร”

และห้ามบอกภวินท์

เธอไม่ต้องเดาก็รู้แล้วว่า ถ้าเธอเอาเรื่องนี้บอกกับภวินท์ เขาต้องไม่เชื่อแน่ ๆ ยังคิดว่าเธอมีเจตนาทำลายความรู้สึกของเขากับนิวรา และ พอผ่านพรุ่งนี้ไป เธอก็จะไปไกลๆแล้ว เรื่องเหล่านี้เธออยากเก็บไว้ในใจ ไม่ต้องพูดถึงอีกเลย

ธีทัตขมวดคิ้วเล็กน้อย นิ่งไปสองวินาที เอ่ยปากถามว่า “ หรือคุณไม่อยากทวงคืนความยุติธรรมเหรอ หล่อนอยากได้ชีวิตคุณ ยังมีเด็กในท้องของคุณอีก......”

“ฉันรู้”

ญาธิดาส่งเสียงขึ้นทันที พูดแทรกคำพูดของเขา อดกลั้นความรู้สึกอึดอัดภายในใจ พูดชัดถ้อยชัดคำว่า “ ฉันรู้ว่าหล่อนอยากทำร้ายฉัน แต่ฉันไม่สามารถต่อสู้กับหล่อน คุณก็รู้ ฉันไม่มีเวลาแล้ว........”

ถ้าเรื่องนี้ฉาวขึ้นมา ถึงตอนนั้นจะให้ภวินท์รู้เรื่องเด็กในท้องของเธอ กลัวแต่ว่าโอกาสที่จะหนีไปจากเมืองJ จะไม่มี

ธีทัตได้ยินแบบนั้น จู่ ๆก็พูดไม่ออก

ญาธิดาเงียบไปชั่วขณะ มือที่ทอดยาวข้างลำตัวกำแน่นโดยไม่รู้ตัว สุดท้าย เธอกัดฟันอยู่พักหนึ่ง เงยหน้ามองไปที่ธีทัต เอ่ยปากพูดว่า “ พรุ่งนี้ฉันจะไปแล้ว ดังนั้นฉันไม่อยากให้มีปัญหาอื่นๆแทรกเข้ามาอีก เรื่องนี้พวกเราไม่ต้องพูดถึงมันแล้ว ได้ไหม”

ธีทัตสายตาดูหนักแน่น หลังจากนั้นไม่นาน พยักหน้ารับคำ “ ได้ ผมรับปากคุณ แต่ถ้าหล่อนกล้าลงมือทำคุณอีก ผมไม่ปล่อยหล่อนแน่ ๆ ”

เมื่อได้ยิน ญาธิดารู้สึกอุ่นใจ มองดูผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แสดงออกถึงความรู้สึกขอบคุณออกมาโดยไม่รู้ตัว