ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 495

มุมที่ถ่ายได้ในคลิปวิดีโอมาจากรถยนต์คันหนึ่ง ซึ่งรถยนต์คันนี้กำลังจอดอยู่ที่ด้านหน้าลานพิพิธภัณฑ์ในขณะนั้น และกล่องดำที่ติดตั้งอยู่ด้านหน้ารถได้จับภาพรถคันนั้นที่แล่นผ่านด้วยความเร็วในตอนนั้น

ความเร็วของรถเร็วมาก แต่ก็ดูออกได้ไม่ยากว่าคนบนรถคือผู้หญิง มองแวบแรกค่อนข้างเลือนราง แต่เมื่อมองอย่างละเอียดแล้ว ทั้งทรงผมโครงหน้าค่อนข้างเหมือนกับนิวรา

ภวินท์จับโทรศัพท์ไว้แน่น สีหน้าดำทะมึนสุดขีด เขาวนดูคลิปวิดีโอกลับไปกลับมาสองครั้ง สุดท้ายหันไปมองนิวราที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น แล้วก็โยนโทรศัพท์ทิ้งลงบนโซฟา

“ดูเองแล้วกัน!”

เสียงชายหนุ่มทุ้มลึก ให้ความรู้สึกหายนะกำลังจะมาเยือน นิวรากัดฟัน และหยิบโทรศัพท์นั้นขึ้นมาด้วยมือที่สั่นเทา เห็นภาพที่อยู่บนนั้น ร่างก็ชาไปกว่าครึ่งตัว

คิดไม่ถึงว่าจะทิ้งร่องรอยไว้จนได้

ตอนนั้นชยินบอกว่าได้ทำลายกล้องวงจรปิดในบริเวณใกล้เคียงหมดแล้ว คิดไม่ถึงว่า พวกเขาจะไปหารถที่ติดตั้งกล่องดำที่จอดอยู่ตรงลาน!

เรื่องมาถึงขั้นนี้ ต่อให้เธอจะไม่ยอมรับ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะโกหกต่อไปอีก

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก แล้วมองไปทาง ภวินท์น้ำตาคลอเบ้า “พี่วิน ฉันยอมรับว่าฉันทำจริงๆ นิวรักพี่มาก จริงๆ นะ จึงทนเห็นคนอื่นอยู่ในสายตาพี่ไม่ได้ นิวกลัวว่าคนอื่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเรา นิวกลัวว่าจะเสียพี่ไป!

เธอพลางพูดพลางยื่นมือออกมาดึงมุมเสื้อของภวินท์ แต่กลับถูกเขาสะบัดออกอย่างไม่เหลือเยื่อใย

“นิวรา เธอคิดว่าแนดูไม่ออกเหรอ คนที่เธออยากชนไม่ใช่อัญมณี แต่เป็นอีธานกับเอลล่า พวกเขายังเป็นแค่เด็ก ต้องโหดเหี้ยมขนาดนี้เลยเหรอ!”

“พี่ดีกับพวกเขามากเกินไป นิวกลัวจริงๆ ค่ะ พี่วิน นิวกลัวว่าจะเสียพี่ไป……”

นิวราลุกขึ้น คว้าแขนของภวินท์ไว้ กล่าวขอโทษด้วยน้ำตานองเต็มหน้า “ขอโทษ พี่วิน ให้อภัยนิวสักครั้งนะคะ นิวจะไม่ทำเรื่องแบบนี้อีกแล้ว……”

ภวินท์ขมวดคิ้วแน่น แล้วปัดมือของเธออีกครั้ง

หากว่าเป็นเมื่อก่อน เขาจะไม่สามารถทนเห็นน้ำตาของนิวราได้ แต่ว่าตอนนี้เห็นเธอร้องไห้ ในใจของเขานอกจากหงุดหงิดแล้ว ก็ยังเป็นหงุดหงิด

ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หญิงสาวข้างบ้านที่จิตใจดีคนนั้นกลายเป็นคนที่จิตใจเหมือนอสรพิษงูแมงป่อง ที่ลงมือกับเด็กสองคนที่อายุเพียงสี่ห้าขวบ!

เมื่อก่อน เพื่อรักษาคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ เขาเมินเฉยการคัดค้านของครอบครัว ไม่ลังเลที่จะฝืนใจตัวเองแต่งงานกับเธอ แต่ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา เกิดปัญญาซ้ำๆ ซากๆ อย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เขาก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรักษาการแต่งงานครั้งนี้อีกต่อไปแล้ว

เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ความเย็นชาก่อตัวขึ้นในแววตา เขาปัดมือของนิวราออกอีกครั้ง แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม “นิว พวกเราหย่ากันเถอะ”

เมื่อคำพูดเปล่งออกมา นิวราก็ชะงักค้างอยู่กับที่ อึ้งตกใจไปทั้งตัว

ไม่กี่วินาทีต่อมา เมื่อเธอรู้สึกตัว ก็รีบเข้าไปใกล้ภวินท์อย่างลนลาน ยื่นมือออกไปดึงเสื้อของเขาไว้ “พี่วิน ไม่! ไม่หย่า……”

เธอเฝ้างานแต่งงานครั้งนี้มาสามปี คือสิ่งสำคัญสุดท้ายของเธอ เธอไม่มีทางปล่อยมือไป ไม่มีทาง!

“พี่วิน นิวผิดไปแล้ว นิวผิดไปแล้วจริงๆ อย่าหย่ากับนิวเลยนะคะ!”

นิวราลนลาน น้ำเสียงสั่นเครือ เธอผู้เย่อหยิ่งมาโดยตลอด ในเวลานี้กลับละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองทั้งหมด

ภวินท์ไม่อยากจะอยู่ต่อแม้แต่สักนาทีเดียว เขาสูดลมหายใจเข้าลึก “รอดำเนินใบสำคัญการหย่าเสร็จแล้ว ฉันจะให้คนส่งมาให้”

เมื่อกล่าวจบ เขาหันหลังสาวเท้าก้าวเดินตรงออกไปยังประตู

“พี่วิน!”

นิวราคว้าแขนของภวินท์ไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย

ภวินท์ใช้แรงเบาๆ สะบัดเธอทิ้ง ใครจะไปรู้ร่างของนิวราเซ แล้วถอยหลังไปสองก้าว จากนั้นก็ล้มกองไปกับพื้น

“พี่วิน ฉันไม่หย่า! ฉันไม่หย่า……”

เธอเงยหน้าขึ้น มองชายหนุ่มที่กำลังจะจากไป เธอยื่นมือออกมากอดขาของชายหนุ่มไว้ แล้วกล่าวอย่างฟูมฟาย “พี่วิน ฉันไม่หย่า!”