ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 494

เวลานี้ ญาธิดาพูดเช่นนี้ ยังเอ่ยถึงชยินอีก ความน่าเชื่อถือย่อมมีอย่างแน่นอน

คิดไม่ถึงว่า คำสัญญาของชยินในตอนนั้นที่รับรองว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ สุดท้ายก็ถูกญาธิดาสืบเจอจนได้!

นิวรายืนอยู่ที่เดิม สมองว่างเปล่าไปหมด

ใช่ ชยิน! หาตัวชยินก่อน บอกเรื่องนี้ให้เขาทราบ!

เมื่อเธอคิดได้เช่นนี้ ก็รีบหันหลังไปเปิดประตูห้องน้ำ แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ญาธิดาเห็นการเคลื่อนไหวของเธอ ก็ไม่ได้ขัดขวาง ปล่อยให้เธอเปิดประตูแล้ววิ่งออกไป จากนั้นก็เดินตามออกไปทันที

ที่ไกลๆ เธอเห็นนิวราเดินไปยังโต๊ะที่นั่งอย่างลนลาน แววตาก็ยิ่งเย็นชาขึ้นไปอีก

ตอนนี้ ภารกิจของเธอสำเร็จแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับภวินท์แล้ว

นิวราเดินตรงไปยังที่นั่งด้านหน้าหน้าต่างด้วยสีหน้าขาวซีด ภวินท์นั่งอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นเธอ สีหน้าจึงเปลี่ยนเล็กน้อย แล้วเอ่ยปากถามขึ้น “นิว เป็นอะไร ทำไมสีหน้าซีดอย่างนี้”

นิวราเกรงว่าเขาจะจับพิรุธได้ จึงรีบส่ายหน้าแล้วกล่าว “เปล่าค่ะ แค่เวียนหัวนิดหน่อย อาจเป็นเพราะนิวพักผ่อนไม่เพียงพอ...”

 ภวินท์ได้ยินดังนั้น เบิกตากว้างแล้วกวาดมอง เห็นร่างของญาธิดาที่อยู่ตรงนั้น ก็เข้าใจทันที

เขากล่าวเบาๆ “อย่างนั้นไปกันเถอะ ฉันจะส่งเธอกลับไปพักผ่อนดีๆ”

นิวราได้ยินก็รีบพยักหน้าทันที

เวลาเช่นนี้ เธอมีกะจิตกะใจที่ไหนมาดื่มด่ำความโรแมนติกอีก เธออยากไปในที่ที่ปลอดภัยไม่มีคน แล้วโทรศัพท์หาชยิน จากนั้นบอกเรื่องนี้ให้กับเขา ให้เขารีบหาทางรับมือ!

ภวินท์ลุกขึ้นพาเธอจากไปพร้อมกัน

อีกฝั่ง ญาธิดานั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะ มองดูแผ่นหลังทั้งคู่จากไปพร้อมกันอย่างเหม่อลอย

ไม่รู้ว่าการทดสอบครั้งนี้ จะทำให้นิวราเผยพิรุธออกมาได้หรือไม่

“ธิดา คุณกำลังคิดอะไรอยู่” ฉับพลัน ข้างใบหูมีเสียงของธีทัตลอยดังขึ้น ญาธิดาจึงรีบดึงสติคืนมา

“เปล่าค่ะ”

เธอพลางพูดพลางก้มหน้าทานอาหาร

สายตาของธีทัตหยุดนิ่งอยู่บนตัวของเธอ แล้วก็หันไปมองภวินท์กับนิวราที่เดินมุ่งไปทางลิฟต์ นัยน์ตาผุดอารมณ์ซับซ้อนขึ้น

เมื่อสักครู่ญาธิดาจู่ๆ ก็ขอตัว เขารู้สึกผิดสังเกต จึงกวาดมองรอบๆ อย่างไม่ตั้งใจ เห็นภวินท์กับนิวราที่นั่งอยู่ไม่ไกล แล้วนิวราก็ไปห้องน้ำ จากนั้นเธอกับญาธิดาก็กลับมากันโดยคนหนึ่งอยู่หน้าอีกคนตามหลัง และภวินท์ก็พานิวราจากไป

ในช่วงระหว่างนี้ จะต้องมีเรื่องบางสิ่งเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

แต่ญาธิดากลับไม่บอกกับเขาสักคำ ปิดบังไว้ทั้งหมด

ลึกๆ แล้วเธอมีเรื่องอะไรบ้างที่ปิดบังเขา เห็นเขาเป็นคนโง่หรืออย่างไร

ธีทัตข่มความหงุดหงิดไว้ ยิ่งคิดก็ยิ่งอึดอัดใจ ในที่สุดเขาก็วางมีดส้อมลง มองญาธิดาแล้วถามเบาๆ “ธิดา คุณมีเรื่องอะไรปิดบังผมหรือเปล่า”

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียง มองดูท่าทางจริงจังของชายหนุ่ม แล้วรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

“ทัต คุณเป็นอะไรไปคะ” 

ธีทัตถามอย่างจริงจังอีกครั้ง “ตอบผม คุณมีเรื่องปิดบังผมใช่ไหม”

ญาธิดาชะงัก จ้องมองดวงตาของชายหนุ่ม ทันใดนั้นก็รู้สึกกดดัน เธอหายใจเข้าลึก พยักหน้าเบาๆ “ค่ะ”

เห็นเธอยอมรับ ธีทัตจึงหัวเราะเยาะตัวเองอย่างขมขื่น “ธิดา วันนี้คุณชวนผมมาทานอาหารที่นี่ คุณได้ตกลงกับภวินท์ก่อนแล้วใช่ไหม”

ถึงแม้เขาจะชอบธิดา แต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดหูหนวกตาบอด เขายังสามารถดูออก เดาออกว่าอะไรเป็นอะไร

ญาธิดาพูดไม่ออก ชะงักครู่หนึ่ง แล้วถึงได้พยักหน้า 

ทันใดนั้น ธีทัตก็โมโหขึ้น

เดิมทีเขานึกว่าการที่ญาธิดาชวนเขามาทานอาหารที่นี่เพราะความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ แต่ว่าตอนนี้เขาเพิ่งจะรู้ ว่าเขาถูกหลอกใช้แล้ว

ธีทัตยิ้มเศร้า “ธิดา เพราะผมยังดีกับคุณไม่มากพอใช่ไหม”

ญาธิดาขมวดคิ้วเบาๆ รีบกล่าวอธิบายทันที “ทัต ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ ฉันตกลงกับภวินท์แล้วว่าจะทำการทดสอบนิวรา ให้เธอเผยพิรุธออกมา เพื่อที่จะได้ตามหาตัวคนที่ชนอันอันได้เร็วๆ!