ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 493

ตอนเย็นหกโมงครึ่ง คนขับรถที่ภวินท์จัดไว้ได้นำรถมาจอดที่หน้าประตูคฤหาสน์แล้ว

นิวราสวมชุดเดรสเกาะอกสีขาว เชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่งประหนึ่งหงส์ขาว

เมื่อขึ้นรถเสร็จ คนขับรถก็โค้งศีรษะให้เบาๆ “คุณผู้หญิงครับ คุณผู้ชายยังมีธุระที่ต้องจัดการนิดหน่อย ท่านจะรอคุณผู้หญิงที่หน้าตึกร้านอาหารครับ”

“ได้”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถได้มาถึงหน้าประตูตึกสูง

นิวราลงจากรถ เห็นชายหนุ่มรูปหล่อที่ยืนอยู่ไม่ไกล ใจเต้นราวกับฟ้าร้อง เดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว

ภวินท์กำลังคุยบางอย่างกับพายุอะไรด้วยสีหน้าจริงจัง ได้ยินเสียงอันแสนหวานของหญิงสาวลอยดังจากข้างๆ เขาจึงหันไปมอง

“พี่วิน!”

นิวราโบกมือให้กับเขา ภวินท์ลังเลครู่หนึ่ง หันหลังมากำชับกับพายุ “ให้คนไปสืบและขยายขอบเขตวงกว้าง ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็ให้ทำการประกาศ จะต้องมีคนติดต่อมาหาเองอย่างแน่นอน”

พายุพยักหน้าแล้วตอบรับคำ “ครับ”

หลังจากกำชับเสร็จแล้ว ภวินท์หันหน้ามามองนิวราที่เดินเข้ามาใกล้ จากนั้นกล่าวเบาๆ “ขึ้นไปกันเถอะ”

นิวรายิ้มอย่างอ่อนหวานและเขินอาย ยื่นมือออกมาควงแขนของภวินท์ไว้ “ไปกันเถอะค่ะ”

ภวินท์ขมวดคิ้วเกิดรอยย่นเล็กน้อย แต่กระนั้นก็ไม่ได้ปัดมือของเธอออกแต่อย่างใด กลับพาเธอผ่านประตูและล็อบบี้ของตึกแล้วขึ้นลิฟต์ไป

ตึกนี้มีทั้งหมดเจ็ดสิบชั้น และร้านอาหารเก็นติ้งก็อยู่ชั้นบนสุด ดังนั้นพวกเขาต้องขึ้นลิฟต์จากชั้นหนึ่งไปถึงชั้นที่เจ็ดสิบ

ร้านอาหารเก็นติ้งมีลิฟต์ที่ขึ้นตรงไปยังร้านอาหารโดยเฉพาะ พวกเขาทั้งคู่ขึ้นลิฟต์ไป พื้นที่ลับตาคนจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดการกะหนุงกะหนิง นิวราเขยิบเข้าไปใกล้ภวินท์ด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความวาบหวาม เงยหน้ามองเขาแล้วกล่าว “พี่วินคะ กุหลาบที่พี่ส่งมาให้ในตอนเช้านิวชอบมากเลยค่ะ”

ภวินท์สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง กล่าวเบาๆ “ชอบก็ดี”

คำพูดของเขาสิ้นสุดลง ในลิฟต์ก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง นิวราควงแขนของเขาไว้แน่นแล้วแกว่ง จากนั้นกล่าวเบาๆ ขึ้นอีกครั้ง “พี่วินคะ เดิมทีนิวคิดว่าพี่จะลืมวันครบรอบแต่งงานของเราแล้วเสียอีก คิดไม่ถึงว่าพี่จะยังจำได้ นิวรู้สึกดีใจมาก……”

ขณะที่พูด ทรวงอกอันนุ่มนิ่มของเธอได้กระแซะโดนแขนของเขาอย่างจะตั้งใจไม่ตั้งใจ

ภวินท์ขมวดคิ้วเบาๆ ดึงมือออก จากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกล่าวเบาๆ “เป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว ฉันตอบกลับข้อความก่อนนะ”

ในที่สุด ลิฟต์ก็มาถึงชั้นบนสุด เมื่อมองเห็นลิฟต์เปิดออก ภวินท์ก็ถอนหายใจโล่งอก แล้วพานิวรามายังตำแหน่งที่นั่งลงที่ได้จองไว้

อาหารค่ำใต้แสงเทียน ทิวทัศน์ยามราตรีที่ชวนหลงใหล ไวน์สุราที่เลิศรส ทุกอย่างล้วนเป็นไปตามที่นิวราจินตนาการไว้ทั้งหมด

เธอเหมือนกับผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ลุ่มหลงในความรักอันแสนหวาน พลางจิบไวน์ชั้นเลิศ ดื่มด่ำกับฝันหวาน จนกระทั่งเหลือบไปเห็นเงาร่างหนึ่งที่คุ้นเคยในร้านอาหารอย่างไม่ตั้งใจ รอยยิ้มบนใบหน้าได้หยุดชะงักในบัดดล

คิดไม่ถึงว่าจะเป็นญาธิดา!

เธอมาได้อย่างไร!

นิวราเงยหน้าขึ้น มองธิดากับธีทัตเดินเคียงข้างกันไปนั่งลงตรงด้านข้างที่ติดกับหน้าต่าง ทันใดนั้นเธอก็หายใจแรงขึ้น

เดิมทีทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอจินตนาการ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะพบกับญาธิดาในเวลานี้

“นิว ทำไมเหรอ”

ได้ยินเสียงของภวินท์ นิวราถึงได้รู้สึกตัว”

“ไม่…ไม่มีอะไรค่ะ”

เมื่อเธอรู้สึกตัว ก็ทานสเต๊กต่อ แต่ในใจกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ในขณะเดียวกัน ทางฝั่งญาธิดาที่เพิ่งจะนั่งลงได้กวาดสายตามองไปรอบๆ มั่นใจตำแหน่งของภวินท์กับนิวราแล้ว ในใจก็พอจะรู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป

ทุกอย่างดำเนินไปตามปกติ ผ่านไปสักพัก จู่ๆ ก็มีพนักงานเสิร์ฟในชุดทักซิโด้คนหนึ่งเดินมาทางนิวรากับภวินท์ และนำเค้กที่วิจิตรล้อมรอบด้วยดอกกุหลาบพร้อมกับคำที่เป็นภาษาอังกฤษ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานสามปี อีกทั้งยังแนบกล่องของขวัญขนาดเล็กไว้ด้วย

นิวราเหลือบมอง ถึงกับตกตะลึงชั่วครู่ แล้วเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มด้วยความประหลาดใจ “พี่วิน พี่……”