ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 569

ญาธิดาหายใจเข้าลึกๆ มองดูพยัคฆ์แล้วกล่าวอย่างจริงจัง “พยัคฆ์ อย่างนั้นต้องรบกวนนายช่วยถามพี่เข้มหน่อยแล้ว ดูว่าเขาจะมีเพื่อนที่สามารถแนะนำได้ไหม ถึงเวลานั้นเรื่องราวสำเร็จ ฉันจะเลี้ยงอาหารเอง”

“พี่ธิดา จะมาเกรงใจอะไรกับผม” พยัคฆ์ยิ้มแล้วกล่าว จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่เข้ม

ก่อนที่โทรศัพท์จะถูกรับสาย น้ำเสียงของเขากล่าวอย่างหนักแน่น “พี่เข้มเคยเป็นทหารมาก่อน รู้จักคนจำนวนมาก ถามเขาจะต้องได้เรื่องอย่างแน่นอน”

จากนั้น สายโทรศัพท์ก็เชื่อมติด เขารีบกล่าวทักทายกับพี่เข้ม “พี่เข้ม ยุ่งไหมครับ มีเรื่องอยากจะถามพี่สักหน่อย……”

พลางพูด เขาเดินไปข้างๆ แล้วคุณโทรศัพท์ต่อ หลังจากสองนาที เขาวางโทรศัพท์ลง แล้วเดินมาหาญาธิดา พร้อมด้วยสีหน้าที่มีความสุข “ได้เรื่องจริงๆ ด้วย!”

ญาธิดาเห็นดังนั้น ก็เกิดดีใจขึ้น “มีคนรู้จักไหม”

“พี่เข้มรู้จักคนหนึ่งจริงๆ เป็นนายพล เรื่องแบบนี้สำหรับเขาแล้วเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วมาก” 

ญาธิดาค่อนข้างดีใจ “อย่างนั้นก็ดี”

พยัคฆ์ก็ยิ้มตามแล้วกล่าว “พี่เข้มบอกว่าคืนนี้ว่างพอดี สามารถพาพวกเราไปเจอเขาได้”

ญาธิดาพยักหน้ารัวๆ “ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว”

เรื่องนี้ยิ่งเร็วยิ่งดี ยิ่งล่าช้า เกรงว่าจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้น

คืนนั้น ญาธิดาแต่งตัวอย่างเหมาะสม แล้วตามพยัคฆ์ไปที่จุดนัดหมาย เป็นร้านบาร์ที่ค่อนข้างมีสไตล์ที่อยู่บนถนนที่มีชื่อเสียงในเมือง J

ร้านบาร์มีทั้งหมดสามชั้น ชั้นบนสุดเป็นดาดฟ้า มีแสงไฟสลัว ดวงดาวระยิบระยับ บวกกับลมพัดโชยยามราตรี ได้อารมณ์สุดๆ

แต่ละโต๊ะคั่นด้วยขาตั้งดอกไม้ ให้ความเป็นส่วนตัวและก็ไม่น่าเบื่อ

เมื่อญาธิดากับพยัคฆ์มาถึงตำแหน่งที่นัดไว้ล่วงหน้านั้น พวกพี่เข้มเขายังมาไม่ถึง พยัคฆ์จึงเปิดรายการอาหารดูรอบหนึ่ง แล้วยิ้มให้กับญาธิดา “พี่ธิดา พี่ดื่มน้ำผลไม้เถอะ ไม่อย่างนั้น……”

ขณะที่พูด จู่ๆ เขาก็ชะงักขึ้น ลังเล สายตากลอกไปมา พร้อมกับรอยยิ้ม

ญาธิดาเงยหน้ามามองเขา มีความสงสัยเล็กน้อย “ไม่อย่างนั้นอะไร”

พยัคฆ์ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ไม่อย่างนั้นคุณภวินท์รู้เข้า จะต้องไม่ปล่อยผมอย่างแน่นอน”

ญาธิดาได้ยินดังนั้น ฉับพลันก็รู้สึกร้อนผ่าวในใจ แก้มแดงก่ำขึ้น “อย่าไปพูดไร้สาระ”

พลางพูดเธอพลางเปิดรายการน้ำผลไม้ แล้วสั่งค็อกเทลหนึ่งแก้ว

ทันทีที่เครื่องดื่มของเธอกับพยัคฆ์มาเสิร์ฟ ตรงหน้าบันไดก็มีชายหนุ่มสามคนเดินมา หนึ่งในนั้นที่เดินอยู่ด้านหน้าก็คือพี่เข้ม

เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ญาธิดาจึงรีบลุกขึ้น เตรียมตัวที่จะไปกล่าวทักทายกับเขา

เธอยังไม่ทันได้เอ่ยปาก สายตาก็กวาดไปเห็นคนที่อยู่ข้างๆ พี่เข้ม สายตาจึงชะงักขึ้น

ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่เข้ม รูปร่างตรง ใบหน้าประณีต คิ้วเข้ม ผิวสีแทน เต็มไปด้วยกลิ่นอายความเป็นชาย

เขาสูงมาก สูงกว่าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ครึ่งหัว คู่ดวงตาเป็นประกายกวาดมองไปทั่วระเบียง สุดท้ายมาหยุดอยู่ที่บนตัวของเธอ

ญาธิดาที่อยู่ในภวังค์ พี่เข้มได้พาชายหนุ่มสองคนเข้ามา และกล่าวคำทักทายกับเธอ “ธิดา พยัคฆ์ รอนานแล้วใช่ไหม”

เธอได้สติคืนมา จึงยิ้มให้กับพี่เข้ม “พวกเราก็เพิ่งมาค่ะ”

พี่เข้มพยักหน้า จากนั้นก็แนะนำชายหนุ่มสองคนที่อยู่ด้านข้างให้กับพวกเขา “ชวิศ เพื่อนนายพลของผม และคนนี้คือนัท เป็นจิตรกร”

ญาธิดาพยักหน้า แล้วก็กล่าวทักทายสองคำ