ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 604

พอเห็นอัญมณีเปลี่ยนเป็นผู้หญิงหวานแหววในไม่กี่วินาที ญาธิดาหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ และพูดติดตลกว่า “แกรีบร้อนอะไรขนาดนั้น! นี่เพิ่งจะกี่วันเอง ถึงฉันจะเริ่มลงมือแล้วมันก็ต้องใช้เวลาเหมือนกันไม่ใช่หรือไง?”

แก้มของอัญมณีแดงขึ้นมากกว่าเดิม พูดพร้อมยิ้มว่า “ถ้าแกรีบจัดการได้ฉันกับพายุก็จะได้ดำเนินเรื่องได้เร็วขึ้นไง แบบนั้นฉันจะได้สบายใจสักทีไง”

ญาธิดาไม่รู้จะหัวเราะหรือห้องดี “โอเคก็ได้ก็ได้ วันนี้ฉันจะกลับไปคิดหาวิธีแล้วกัน”

เธอไม่เคยเห็นอัญมณีเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ดูเหมือนว่าครั้งนี้เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะจดทะเบียนสมรสกับพายุจริงๆ พอได้เรื่องราวในครั้งนี้ เชื่อว่าอันอันก็น่าจะกระจ่างมากขึ้น ขอแค่เธอมีความสุข เพื่อนซี้อย่างเธอก็จะอวยพรให้เธอจากส่วนลึกของหัวใจ

หลังจากที่คุยเล่นกับอัญมณีอยู่พักหนึ่ง พวกเธอถึงจะบอกลาก่อน แล้วออกจากโรงพยาบาล

ระหว่างทางที่กลับบ้าน เธอเอาแต่คิดว่าต้องใช้วิธีไหนถึงจะช่วยเอาทะเบียนบ้านให้อันอันได้ เพียงไม่นาน ก็มาถึงบ้าน

พอถึงบ้าน ก็บังเอิญเจอคุณปภาวีในห้องรับแขกพอดี ญาธิดาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามว่า “แม่คะ ทัตอยู่บ้านไหมคะ?”

คุณปภาวีตอบกลับ “ทัตหรอ! เขากลับมาแล้ว รู้สึกเหมือนจะอยู่ห้องอ่านหนังสือชั้นบน”

“โอเคค่ะ” ญาธิดาพยักหน้า ก้าวเท้าเตรียมขึ้นบันไดไปชั้นบน แต่คุณปภาวีกลับเดินมาขวางอย่างกะทันหัน เธอยื่นมือออกมาจับมือญาธิดาไว้ “เดี๋ยวนี้ในสายตามีแต่ทัต แม่ไม่ได้อยู่ในสายตาแล้วสินะ? เพิ่งกลับมาก็จะไปหาเขาเลย!”

แม้คำพูดของคุณปภาวีจะดูหึงเล็กน้อย แต่สายตาและสีหน้าของเธอนั้นกลับยิ้มแย้ม เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังแซวลูกสาวตัวเอง

ญาธิดาหัวเราะ “แม่คะ หนูมีธุระต้องคุยกับทัตค่ะ”

“โอเค้ ไม่แกล้งลูกแล้ว รีบไปเถอะ!”

ญาธิดายิ้ม ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป พอถึงหน้าประตูห้องอ่านหนังสือ กลับหยุดลงแล้วลังเลขึ้นมา

เดี๋ยวถ้าเข้าไปแล้ว เธอจะพูดขอทะเบียนบ้านยังไง? จู่ๆ จะมาเอาทะเบียนบ้านของพวกเขา ธีทัตต้องสงสัยแน่นอน!

ญาธิดาที่กำลังใช้ความคิด ไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตรงไหนดี ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นจากหลังประตู เหมือนจะเป็นเสียงของธีทัตกำลังคุยโทรศัพท์ เธอได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่

ผ่านไปชั่วขณะ เธอคิดแล้วคิดอีก พอนึกถึงอัญมณี สุดท้ายก็กัดฟันสู้ ยกมือขึ้นเคาะประตู จากนั้น เธอก็ผลักประตูออกแล้วเดินเข้าไป

วินาทีที่ผลักประตูแล้วเดินเข้าไปนั้น เธอก็เห็นธีทัตที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน สีหน้าค่อนข้างเครียดเล็กน้อย สีหน้าผิดปกติแวบหนึ่ง เขารีบเก็บโทรศัพท์ แล้วถามว่า “ธิดา คุณกลับมาแล้วหรอครับ?”

ญาธิดาพยักหน้า พอจะมองออกว่าเขากำลังเลิ่กลั่ก เธอถามขึ้นทันทีว่า “มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

สีหน้าของธีทัตเปลี่ยนเล็กน้อย แล้วรีบพูดขึ้นว่า “ที่บริษัทมีเรื่องด่วนนิดหน่อย แต่ไม่นานก็จัดการได้แล้วครับ”

“งั้นก็ดีค่ะ” ญาธิดาไม่ได้ใส่ใจมาก เพราะเป้าหมายของเธอคือหาทะเบียนบ้าน แทบจะไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลยแม้แต่น้อย

ญาธิดาสูดหายใจเข้า แสงสว่างวาบเข้ามาในหัว เธอถามอย่างทันทีว่า “ใช่ค่ะทัต ทะเบียนสมรสของเราอยู่ไหนคะ? จู่ๆ ฉันก็อยากดูขึ้นมา”

“ทำไมจู่ๆ คุณถึงอยากดูทะเบียนสมรสขึ้นมาล่ะครับ?” ธีทัตวางโทรศัพท์ลง แล้วเดินยิ้มมาหาเธอ ก่อนจะยื่นมือออกมาแล้วโอบล้อมเธอเบาๆ

ญาธิดายืนแข็งเล็กน้อย แต่เธอยังคงพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ก็แค่สงสัยนิดหน่อย อยากเอาออกมาดูนิดหน่อย”

“ผมเก็บไว้ในชั้นวางชั้นที่สามในห้องอ่านหนังสือ คุณลองหาดูก่อนเลยครับ”

ญาธิดารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เธอรีบเดินไป แล้วหาลิ้นชักชั้นที่สาม ก่อนจะเปิดออก

และแน่นอนว่า นอกจากทะเบียนสมรสแล้ว ยังมีเอกสารต่างๆ ตอนที่เจอสมุดเล่มสีน้ำเงินที่อยู่ด้านล่างหน่อยนั้น ญาธิดาตาลุกวาวขึ้นมาทันที