ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 610

ญาธิดาอ้าปากกว้างจนคางแทบหลุดออกมา "ซื้อของขวัญเสร็จแล้วไม่ใช่หรอ?"

ชวิศเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "แค่เสื้อผ้าชุดเดียว คงไม่พอสำหรับน้องสาวของผมหรอก"

พูดจบเขาก็เอื้อมมือไปคว้าแขนเสื้อของญาธิดา "ไปกันเถอะ! ไปเลือกซื้อเครื่องประดับกับผมหน่อย"

ญาธิดาอดโวยวายในใจไม่ได้ แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก “โอเค ซื้อเครื่องประดับเสร็จก็จบแล้วใช่ไหม”

"ดูสถานการณ์ก่อน"

พูดเสร็จ ชวิศก็พาเธอเดินไปที่ร้านขายเครื่องประดับ

ในเวลาเดียวกัน ใบหน้าที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นในร้านของหวาน ข้างร้านเสื้อผ้าสตรีในเมื่อสักครู่

นิวราลุกขึ้น และจ้องไปยังหน้าต่างที่โปร่งใส เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็รีบเดินออกจากร้านขนม และไล่ตามหลังของญาธิดาไป

เมื่อเห็นญาธิดาเดินเข้าไปในร้านขายเครื่องประดับพร้อมกับชายร่างสูงที่มีหน้าตาหล่อเหลา ดวงตาของนิวราก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายในทันใด

เธอกำหมัดและกัดฟันแน่น

นึกไม่ถึงว่าญาธิดาจะร่านและไร้ยางอายขนาดนี้ ตอนนี้หล่อนมีทั้งสามีและลูกแล้ว แถมยังเข้าไปพัวพันกับพี่ภวินท์ของเธอไม่เลิก แต่ตอนนี้กลับมาเดินซื้อของกับผู้ชายอีกคน! เป็นผู้หญิงที่ทั้งแรดและร่านจริงๆ!

นิวรากำหมัดอย่างโกรธเคือง ในเวลานี้ เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร แต่การเจอญาธิดาในครั้งนี้ เธอต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่เช่นนั้น เธอจะรู้สึกเสียใจที่หลังที่ตัวเองไม่ทำอะไรเลย

ในเวลานี้ เพื่อนของนิวราที่มาด้วยกันก็ไล่ตามเธอออกมา หล่อนมองไปยังทิศทางที่นิวราอยู่ และอดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “นิว เกิดอะไรขึ้น!ทำไมจู่ๆถึงวิ่งออกมาล่ะ? "

นิวรากัดฟันแน่น เดินไปที่หน้าต่างของร้านขายเครื่องประดับ จ้องไปที่ญาธิดาผ่านกระจกใส เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างออก

วันนั้นตอนคุยโทรศัพท์ ภูผาบอกเธอว่า ญาธิดากำลังจะแต่งงานกับธีทัตไม่ใช่หรอ? ตอนนี้เธอกล้ามาเดินซื้อเครื่องประดับกับผู้ชายคนอื่น เธอกล้ามากจริงๆ! ถ้าถึงเวลานั้น……

ประกายแห่งแรงบันดาลใจแวบเข้ามาในหัวใจของเธอ และเมื่อเธอนึกถึงผลที่จะตามมา ในใจของเธอก็รู้สึกมีความสุขแล้ว เธอหันไปมองเพื่อนข้างๆ และพูดขึ้นทีละคำว่า “มิกกี้ ถ้าเธอช่วยอะไรฉันหน่อย สร้อยข้อมือที่ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่นี้ ฉันยกให้เธอเลย!"

พูดจบ เธอก็ถอดสร้อยข้อมือใหม่ออกจากมือ แล้วยัดเข้าไปในมือของมิกกี้

ดวงตาของมิกกี้เป็นประกายขึ้นมาทันที เมื่อสักครู่ ตอนที่กินของหวานอยู่ เธอก็จ้องมองสร้อยข้อมือนี้มาเป็นเวลานานแล้ว คิดไม่ถึงว่า นิวราจะมอบมันให้กับเธอ นี่มันช่างดีอะไรเช่นนี้!

มิกกี้ถามอย่างตื่นเต้น “ให้ช่วยเรื่องอะไรหรอ นิว!”

นิวราส่งสัญญาณให้เธอมอง “เธอเห็นชายหญิงคู่นั้นไหม”

มิกกี้พยักหน้า

นิวราพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “เข้าไปข้างใน แล้วถ่ายรูปพวกเขาให้หน่อย ยิ่งดูสนิทสนมกันมากแค่ไหนยิ่งดี!”

มิกกี้แปลกใจเล็กน้อย “ทำ……ทำไมล่ะ?”

นิวราพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ไม่มีเหตุผล เธอแค่บอกมาว่าจะทำหรือไม่ทำ”

มิกกี้ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง มองลงไปที่สร้อยข้อมือในมือของตัวเอง และพยักหน้าอย่างแรง “ฉันทำ!”

นิวรายิ้มแล้วผลักเธอเล็กน้อย “ดี เข้าไปเลย! อย่าให้พวกเขารู้ตัวเด็ดขาด หรือถ้าเธอกล้าปริปากบอกว่าฉันเป็นคนสั่ง เธอได้ตายแน่!”

มิกกี้พยักหน้ารัวๆ หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา เปลี่ยนไปใช้โหมดอัดวิดีโอ และเดินเข้าไปในร้าน แสร้งทำเป็นซื้อของ

ในร้านค้า

ชวิศหยิบสร้อยคอขึ้นมา แล้วถามความคิดเห็นของญาธิดา

“อันนี้เป็นไง?”

ญาธิดาตอบกลับอย่างเคร่งขรึม “ฉันคิดว่ามันสวยมากเลยนะ แต่ฉันไม่รู้ว่าน้องสาวของคุณชอบสไตล์ที่ละเอียดอ่อนและเล็กๆแบบนี้หรือเปล่า”

ชวิศลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงถามพนักงานที่อยู่ข้างๆเขาว่า “สินค้านี้ลองใส่ดูได้ไหมครับ?”