ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 614

มองดูดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของอัญมณี ญาธิดาก็ไอค่อกแค่กอย่างเขินอาย

เรื่องที่เธอกับธีทัตจะจัดงานแต่งที่เมือง J เธอยังไม่ได้บอกกับอันอัน ไม่คิดว่าอันอันจะรู้เรื่องนี้ด้วยวิธีการนี้……

ญาธิดาลังเลสักพัก แล้วอธิบายเสียงเบาว่า “เพราะก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่อเมริกาพวกเราไม่ได้จัดงานแต่งกัน ดังนั้นตอนนี้บางคนก็ยังไม่รู้ความสัมพันธ์ของพวกเรา คิดไปคิดมาแล้ว พี่ชายเธอก็รู้สึกว่าจัดงานแต่งสักหน่อยจะดีกว่า ฉันก็ตอบตกลงแล้วด้วย”

“งั้นก็ดีเลยสิ!” ใบหน้าของอัญมณีตื่นเต้นขึ้นมา “งั้นถึงตอนนั้นพวกเราก็จัดพร้อมกันเลยสิ!”

อัดเพิ่งพูดจบ ความตื่นเต้นบนใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นความสิ้นหวังแทน “แต่พี่ทัตต้องไม่ตกลงแน่เลย”

เพราะเรื่องที่เธอแอบเอาสมุดทะเบียนบ้านไปจดทะเบียนสมรสกับพายุ เขาก็โกรธมากอยู่แล้ว แล้วจะยอมรับให้พวกเขาจัดงานแต่งพร้อมกันได้ยังไง?

คุณปภาวีที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็แปลกใจ ถามอย่างไม่เข้าใจบ้าง “ทำไมถึงไม่ตกลงล่ะ?”

ญาธิดาถอนหายใจเสียงเบา มองเธอแล้วพูดว่า “แม่คะ แม่ไปดูลูกแฝดก่อนสิคะ เดี๋ยวหนูขอพูดกับอันอันสองคนก่อน”

คุณปภาวีได้ยินแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แค่พยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ งั้นพวกลูกคุยกันเลยนะ”

ว่าแล้ว เธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

คุณปภาวีไปแล้ว บรรยากาศทั้งนี้ของพวกเธอก็ผ่อนคลายลงมา ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดเสียงเบาว่า “ตอนนี้พวกเธอจดทะเบียนสมรสแล้ว ฉันว่าเดี๋ยวธีทัตก็ยอมรับได้เอง ตอนนี้เขาอาจจะไม่สบายใจ แต่เดี๋ยวผ่านไปสักพักเขาก็คงดีขึ้น เรื่องงานแต่งไม่ต้องรีบร้อนไป พวกเรารอด้วยกันไปก่อนนะ”

หลังจากที่พูดเกลี้ยกล่อมเธอแล้ว อัญมณีก็ถึงอารมณ์ผ่อนคลายลงมาบ้าง

เพราะอัญมณีไม่ได้มาหาพวกเด็กๆนานแล้ว บวกกับที่คุณปภาวียื้อให้เธออยู่ต่อ เธอก็ถึงอยู่ต่อแล้วเล่นเป็นเพื่อนพวกเด็กๆทั้งวัน

ตกดึก ทางนี้คุณปภาวีเพิ่งทำกับข้าวเสร็จ ทางนั้นอัญมณีก็เก็บของเตรียมกลับ แต่พอไปถึงหน้าประตู ก็ถูกคุณปภาวีที่กระโดดออกมาจากห้องครัวขวางไว้ก่อน

“อันอันจะไปแล้วเหรอ? ยังไม่ได้กินอาหารเย็นเลยนะ!”

อัญมณียิ้มให้กับเธอ แล้วรีบพูดว่า “คุณป้าคะ วันนี้หนูคงต้องกลับก่อนแล้วค่ะ ไว้ครั้งหน้ามาทานอาหารฝีมือของคุณป้าใหม่นะคะ!”

คุณปภาวีรีบพูดเกลี้ยกล่อม “ได้ยังไงกัน? ป้าทำมาทั้งเย็น มีแต่อาหารที่หนูชอบทานหมดเลยนะ หนูนานๆทีจะมา……”

อัญมณีหันไปมองอาหารที่อยู่เต็มโต๊ะ สายตามืดมนลง ญาธิดาเห็นท่าทางเธอแบบนี้ก็กระตุกยิ้มแล้วพูดเสียงเบาว่า “เอาล่ะอันอัน เธอก็อยู่ต่ออีกหน่อยเถอะ วันนี้ทัตเขาอาจจะกลับมาช้าก็ได้นะ”

อัญมณีรีบไปแบบนี้ เพราะกลัวจะเจอธีทัต ทั้งสองทะเลาะกันที่บ้านเมื่อวาน วันนี้มาเจอกันอีก คงได้ทะเลาะกันอีกแน่

อัญมณีลังเลสักพัก ต่อมาก็กะพริบตาให้เธอ “ได้ ถ้าเจอพี่ทัต เธอก็อย่าลืมช่วยฉันล่ะ!”

ญาธิดายิ้มอย่างเหนื่อยใจ “ได้อยู่แล้ว ฉันตกลงเธอแล้วไง”

ว่าแล้ว เธอก็ลากอันอันไปนั่งกินข้าวบนโต๊ะ

ตอนแรก บนโต๊ะอาหารมีอัญมณีที่พูดเก่งเพิ่มมาหนึ่งคน บรรยากาศการกินข้าวก็ผ่อนคลายลงมาเยอะมาก ลูกแฝดกับเณรศีลสามคนพูดคุยกับอันอัน บนโต๊ะอาหารมีเสียงหัวเราะและพูดคุยไม่ขาดสาย

แต่ใครจะไปรู้ว่าเพิ่งกินข้าวเสร็จ ทันใดนั้นหน้าประตูก็มีเสียงเท้าเดินดังขึ้น ไม่นาน ธีทัตก็ปรากฏขึ้นหน้าประตู เปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินเข้ามา

การปรากฏตัวของเขา ราวกับอาวุธที่มีรังสีแผ่ซ่านออกมา ทันใดนั้นทุกคนก็หยุดพูด โดยเฉพาะอัญมณี สีหน้าแย่แล้วกับหนูที่เจอกับแมว

ตอนนี้เอง คุณปภาวีก็เอ่ยถามขึ้นมา “ทัต เลิกงานแล้วเหรอ กินข้าวหรือยัง แม่ตั้งใจอุ่นไว้ในหม้อให้แล้ว……”