ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 622

เมื่อได้รับคำตอบที่แน่นอนจากภวินท์ พยัคฆ์จึงไม่ล่าช้าอีก เท้าเหยียบคันเร่ง รถพลันแล่นออกไป เขาไปจากถนนแคบๆ จนถึงหน้ารถสีขาว ตรงเข้าขวางทาง รถคันสีขาวรีบเหยียบเบรกให้รถหยุดจนตัวโก่ง

ภวินท์เลือนสายตาขึ้นมองย้อนกลับไปผ่านกระจกมองหลัง จากนั้นเม้มปากแล้วพูดว่า “นายลงไปบอกเธอว่าฉันอยากพบเธอ”

พยัคฆ์ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินไปทางด้านหลัง

เขาเดินไปที่หน้าต่างคนขับด้านหน้า ยกมือขึ้นเคาะกระจกหน้าต่าง ข้างในไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เขาจึงยกมือขึ้นเคาะอีกครั้ง ครั้งนี้หน้าต่างถึงค่อยๆ ลดต่ำลง

เมื่อเห็นผู้หญิงที่นั่งตรงตำแหน่งคนขับชัดเจน พยัคฆ์ก็ค่อนข้างประหลาดใจ ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นนิวรา!

นิวราสีหน้าเย็นชา “มีธุระอะไร”

พยัคฆ์ถ่ายทอดข้อความ “คุณภวินท์ของเราบอกว่าต้องการพบคุณ”

นิวราเลื่อนสายตาขึ้นเหลือบมองไปยังรถคันข้างหน้า นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เขาจะเรียกหาฉันทำไม เราสองคนไม่เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว”

“คุณภวินท์บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับคุณ”

นิวราเชิดคาง บนใบหน้าฉายแววเย่อหยิ่งพอสมควร ก่อนจะค่อยๆ เปิดปากพูดว่า “โอเค พวกคุณจอดรถให้เรียบร้อย ฉันจะลงไปหาเขา”

พยัคฆ์พยักหน้า “ได้ ไม่มีปัญหา”

พูดอย่างนั้นแล้วเขาก็เดินไปที่รถด้านหน้าทันที ทำการเคาะกระจกด้านหลัง วินาทีถัดมา หน้าต่างลดต่ำลง

“คุณภวินท์ เธอตกลงครับ”

เมื่อได้ยิน ภวินท์พยักหน้าเล็กน้อย สีหน้ายังคงเรียบเฉย แต่ด้านแววตากลับฉายแววเย็นชาหนัก

ในไม่ช้า เสียงฝีเท้าของรองเท้าส้นสูงก็ดังมาทางนอกหน้าต่างรถ ตามด้วยเสียงของพยัคฆ์ “คุณนิวรา คุณภวินท์อยู่บนรถ”

จากนั้นประตูรถก็ถูกคนด้านนอกเปิดออก ตามด้วยกลิ่นหอมฟุ้งลอยลมมา แล้วนิวราก็ขึ้นไปบนรถ หลังจากประตูรถปิด ก็หันหน้าไปมองภวินท์ที่อยู่ข้างๆ

นัยน์ตาของเธอขยับเล็กน้อย สีหน้าดูซับซ้อน แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าไม่แยแส เธอมองเขาพร้อมกับพูดว่า “พี่วิน คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไร”

ช่วงน้ำเสียงมีความเย็นชามากกว่าแต่ก่อนอย่างเห็นได้ชัด

ภวินท์หันไปมองเธอนิ่งๆ แล้วถามว่า “เรื่องในงานแต่งงานวันนี้คุณเป็นคนทำใช่ไหม”

นิวราจงใจแสร้งโง่ “งานแต่งอะไร”

ดูเหมือนจะเดาได้ตั้งแต่ต้นว่าเธอจะปฏิเสธ ภวินท์เหลือบมองเธอเบาๆ แล้วถามว่า “ในเมื่อไม่รู้ แล้วคุณมาที่นี่ทำไม”

ความตื่นตระหนกฉายในแววตาของนิวรา “ฉันแค่ผ่านมา...”

“จริงเหรอ” ภวินท์เล่นกับโทรศัพท์มือถือในมือนิ่งๆ และพูดเสียงเบา “เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ ที่ผมได้พบกับเพื่อนเก่าที่งานแต่งงาน คุณรู้จักเขาดี...”

ระหว่างการสนทนา นิ้วเรียวยาวของเขาได้เลื่อนหน้าจอ วิดีโอกำลังเล่น ฝูงชนแน่นขนัด ผู้คนแออัด ในบรรดาชายหญิงหนุ่มหล่อสาวสวยที่แต่งตัวในชุดสูทและชุดเดรส ร่างหนึ่งเร่งรีบเดินไม่เข้ากับสภาพแวดล้อม

เป็นชยิน เขาสวมชุดพนักงานภาคสนาม สายตาคมกวาดมองโดยรอบ ก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

วิดีโอนี้แสดงให้เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน

นิวราหน้าซีดไปแวบหนึ่ง เธอสูดหายใจเข้าลึก เมื่อสายตาของภวินท์มองเธออย่างหยั่งเชิง จึงรีบแสร้งทำเป็นสงบ