ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 629

ภูผานั่งขมวดคิ้วอยู่ในห้องว่างบนชั้นสอง “เป็นคนของเราทั้งแปดคนเลยเหรอ”

ครามก้มหน้าตอบ “ใช่ครับ ทั้งหมดเป็นคนของเรา ภวินท์ยังบอกด้วยว่าต้องการฟ้องพวกเขา ฟ้องพวกเขาในข้อหาหมิ่นประมาท ยังให้พวกเขาสารภาพผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลัง บอกว่านี่เป็นวิธีการแข่งขันทางธุรกิจที่ไม่เป็นธรรม”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของภูผาดูแย่ยิ่งขึ้น และด่าอย่างเย็นชา “พวกขยะ!”

“งั้นตอนนี้เราจะทำยังไงครับ เกรงว่าคนอื่นที่ไม่ถูกจับจะไม่กล้าโผล่หัวมาช่วงนี้…”

ภูผาเงียบลง เส้นเลือดข้างขมับนูนขึ้นชั่วขณะ เขาคิดไม่ถึงว่าพวกคนที่เขาซื้อจะถูกจับได้เร็วขนาดนี้ ประสิทธิภาพยุทธวิธีแย่กว่าที่คิดไว้มาก

เขานิ่งไปครู่หนึ่งเพื่อระงับอารมณ์ทางสีหน้า แล้วพูดเสียงเบา “ชะลอไว้ก่อน ฉันอยากจะดูว่าเขายังสามารถพลิกแพลงสถานการณ์ให้ดีขึ้นได้ยังไง”

ครามยังคงกังวลเล็กน้อยและรายงานสถานการณ์ต่อไป “พวกเขายังคงตรวจสอบผู้อำนวยการฝ่ายการเงินของSUNSEA เกรงว่าอีกไม่นานจะต้องตรวจสอบพบรายการบัญชี”

ภูผาเลื่อนสายตาขึ้นมองออกไปนอกหน้าต่าง พูดอย่างสบายๆ “ไม่เป็นไร มีผู้อำนวยการรับความผิดแทนอยู่แล้ว ไม่มีหลักฐานโดยตรงที่ชี้มาที่ฉัน”

จากนั้นเขายืนขึ้นยืดเอวและพูดว่า “มันก็พอเหมาะพอเจาะ เบี่ยงเบนความสนใจของเขาไป ถึงตอนนั้นเรื่องทางฉันก็เสร็จเรียบร้อย”

ครามพยักหน้าและไม่พูดอะไร

ภูผาชักมือกลับแล้วเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือ ก่อนออกไปยังมีเวลาอีกสองชั่วโมง เขายกคางขึ้นเล็กน้อยและสั่งคราม “เอาล่ะ นายไปพักเถอะ อีกชั่วโมงครึ่งออกเดินทาง”

ครามพยักหน้าตอบตกลง “ครับ”

เมื่อพูดจบเขาจึงออกไปเงียบๆ แล้วปิดประตู

ภูผาว่างไม่มีอะไรทำ เดินไปเปิดคอมพิวเตอร์ที่โต๊ะ ดึงภาพกล้องวงจรปิดมาตรวจสอบทีละจอ

ในที่สุด ตรงวิดีโอจอหนึ่ง เขาเห็นร่างที่คุ้นเคย

เกล้าแก้วในตอนนี้ได้รับการผ่อนปรนจากเขา ไม่ต้องใช้โซ่ล่ามข้อเท้าแล้ว เธอสามารถไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระทั่ววิลล่า แต่เธอไม่สามารถออกไปหรือสื่อสารกับโลกภายนอกได้ นี่เป็นความต้องการท้ายที่สุดแล้วที่เขาให้ได้ ไม่มีการยอมตามใจเรื่องอื่นเพิ่มเติมอีก...

ตอนนี้เวลานี้ เกล้าแก้วกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้เอนกายใจลอยบนระเบียงเล็ก สีหน้าจริงจัง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอีก

เขาเลื่อนแถบProgress barใต้จอมอนิเตอร์ เปิดเล่นกล้องวงจรปิดตอนเช้า ตอนเที่ยง เธอกำลังทานข้าวอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ป้าเพิ่งวางถาดลงแล้วหันกลับมาทำความสะอาดห้อง จู่ๆ เกล้าแก้วก็หยิบเป็ดย่างบนจานขึ้นมา ใช้กระดาษห่อแล้วโยนลงถังขยะไปอย่างรวดเร็ว

หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง...

เธอทำซ้ำการกระทำนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก จนกระทั่งเนื้อทั้งหมดบนจานถูกโยนลงถังขยะไปโดยที่ป้าไม่ได้ให้ความสนใจกับห่อกระดาษ

ภูผาขมวดคิ้ว งุนงงกับพฤติกรรมของเธอมาก เขาลากแถบProgress barย้อนกลับ ดุคลิปเมื่อครู่อีกรอบ

คราวนี้เขาย้อนดูอย่างอดทน เห็นว่าหลังจากเกล้าแก้วทิ้งเนื้อสัตว์ในจานทั้งหมดแล้วถึงได้เริ่มทานอาหาร ในท้ายที่สุดก็ทานไม่หมด แค่ทานผัก ดื่มซุป และจบแค่นั้น

ไม่ถูก นี่มันแปลก

เธออยู่กับเขามานานมาก เขารู้พฤติกรรมและนิสัยของเธอดี เกล้าแก้วไม่ใช่มังสวิรัติ แม้ว่าเธอจะผอมมาก แต่ก็ไม่ได้ทานน้อยขนาดนั้น หรือว่าเพราะช่วงนี้เธอไม่ค่อยทานอาหารเลยมีความอยากอาหารน้อย

ภูผาส่ายหน้า ความคิดนี้ไม่สามารถอธิบายความสงสัยในก้นบึ้งหัวใจได้ เขานิ่งไป ก่อนจะเปิดวิดีโอของวันก่อนมาดูต่อ

เมื่อดูทั้งสองวิดีโอจบแล้ว เขาเพิ่งพบว่าเธอเป็นแบบนี้เสมอ ตราบใดที่มีเนื้อ เธอจะไม่แตะต้องมัน โดยเฉพาะอาหารมันๆ และของหนักท้อง