ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 646

พอเห็นว่าเธอลังเลไม่กล้าพูดออกมา ภวินท์ก็ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดขึ้นว่า “มาก็ดีแล้ว”

หลังจากพูดจบ เขาก็ดึงสายตากลับมา บรรยากาศภายในห้องเงียบไป ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง “คุณกับธีทัต…”

ยังไม่ทันจะพูดจบ สีหน้าของญาธิดาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอสูดหายใจเข้าลึก แล้วพูดออกมาตรงๆ ว่า “ฉันตั้งใจจะหย่ากับเขา ”

พอพูดจบ บรรยากาศก็เงียบไปทันที สายตาของภวินท์ดูตกตะลึง จากนั้นก็มองหน้าเธอแล้วเอ่ยถาม “ไม่ใช่การตัดสินใจโดยไม่คิดใช่ไหม”

ตั้งแต่เมื่อวานที่เธอมาที่โรงแรมพร้อมกับลูกของเธอในสภาพเปียกโชกไปทั้งตัวและสิ่งที่เด็กๆ พูดออกมาเขาก็พอจะเดาได้ ว่าระหว่างญาธิดากับธีทัตจะต้องเกิดปัญหาขึ้นแน่นอน

“ไม่ใช่ค่ะ” ญาธิดาสูดหายใจเข้าลึก แล้วกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว “เขา… ทรยศฉัน ครั้งนั้นที่นายภูผาสามารถตามฉันไปที่สถานปฏิบัติธรรมเขารามได้ ที่จริงแล้วเป็นเขาที่ส่งคนแอบตามฉัน แล้วเปิดเผยตำแหน่งที่อยู่ออกไป จนเจ้าอาวาส...”

ญาธิดาชะงัก จนพูดอะไรไม่ออก

ทันใดนั้นเอง ภวินท์ก็ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าของเขาเคร่งเครียด มือที่จับเก้าอี้ก็ค่อยๆ กำหมัดแน่น

ที่แท้ก็เป็นฝีมือเขา...

ถึงแม้เขาจะมองออกมานานแล้วว่าธีทัตไม่ธรรมดา ไม่ได้จิตใจดีและใสซื่อเหมือนที่อีกฝ่ายแสดงให้ญาธิดาเห็นแน่นอน แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะมีส่วนร่วมกับเหตุการณ์ในครั้งนั้นด้วย เขาคิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะร่วมมือกับภูผา...

ไม่นาน เขาก็ดึงสติกลับมา และเอ่ยพูดอย่างเย็นชา “ดูเหมือนว่า เป้าหมายของเขาคือผม เขาอยากจะยืมมือของภูผาเพื่อตามหาผม และกำจัดผม เพื่อให้ผมไม่ต้องไปขัดขวางเขา ขวางหูขวางตาเขา”

พอได้ยินแบบนี้ หัวใจของญาธิดาก็หนักอึ้งไปทันที ที่แท้...

เมื่อวานหลังจากที่เธอรู้ความจริงแล้ว เธอเหมือนอยู่ในอาการเหมือนจะระเบิด จึงไม่มีเวลาคิดเกี่ยวกับแรงจูงใจของธีทัต พอได้ยินคำพูดของภวินท์ เธอก็เข้าใจและได้สติขึ้นมาทันที

กลับกลายเป็นว่าเป้าหมายของเขาคือภวินท์ …

หัวใจของเธอรู้สึกเย็นยะเยือก ญาธิดากัดริมฝีปากแน่น ร่างกายสั่นเทาจนควบคุมไม่ได้

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่อยู่ข้างกายเธอจะมีจิตใจที่ชั่วร้ายและมืดมนแบบนี้

เธอหายใจเข้าลึก และยืนนิ่งเป็นเวลานาน พูดอะไรไม่ออก

ในเวลานี้เอง เสียงของภวินท์ก็ดังขึ้น ดึงเธอกลับจากภวังค์ความคิดของเธอ

“ถ้าหย่ากัน อีธานกับเอลล่าจะเป็นยังไง?”

ญาธิดาลืมตาขึ้นมา สบตาเข้ากับดวงตาสีดำเข้มของชายหนุ่ม เธอชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่จะตระหนักถึงความหมายของคำพูดเขาอย่างรวดเร็ว แล้วมองไปทางอื่นอย่างร้อนตัว “อยู่กับฉันค่ะ”

ภวินท์ไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของอีธานกับเอลล่า จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะคิดว่าพวกเขาเป็นลูกของเธอกับธีทัต

อีกฝั่งหนึ่ง ภวินท์นั่งอยู่ที่โต๊ะกำลังมองท่าทางตื่นตระหนกในดวงตาของหญิงสาวตรงหน้า สีหน้าของเขาเคร่งขรึม และกำลังครุ่นคิด

ไม่นาน เขาก็รู้สึกตัว แล้วมองไปทางญาธิดาก่อนจะพูดว่า “แล้วหลังจากนี้ล่ะ คุณคิดจะทำอะไรต่อไป”

ญาธิดาตอบอย่างลังเลว่า “ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ”

ตอนนี้ดร.ยติภัทรกับคุณปภาวีได้ไปท่องเที่ยวแล้ว ไม่อยู่ในประเทศ เธอเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ แต่ก็ไม่รู้จะบอกกับพวกท่านยังไงดี จะพูดไปแล้ว เรื่องนี้จัดการยากจริงๆ

เธอลังเลสักพัก แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเงยหน้าขึ้นมองภวินท์ “คุณ... ช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม”

ภวินท์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “ช่วยอะไรครับ?”

“ฉันอยากกลับไปจัดการเรื่องการหย่า แต่ไม่มีใครดูแลลูกๆ ฉันคิดว่าถ้าพะ…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค ภวินท์ก็ตอบตกลงแล้ว “ผมจะช่วยดูแลให้”

ญาธิดาอ้าปาก ทั้งประหลาดใจและตะลึง

เดิมทีอยากจะขอให้พยัคฆ์ช่วยดูแลอีธานกับเอลล่าก่อน แต่ยังพูดไม่ทันจบ เขาก็รับปากว่าจะดูแลด้วยตัวเอง...

ภวินท์พูดด้วยเสียงเรียบ “ทำในสิ่งที่คุณคิดจะทำ ที่เหลือปล่อยให้ผมจัดการเอง”