ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 660

ตอนที่ญาธิดาได้รับคลิปวิดีโอ ก็เป็นช่วงบ่ายที่แดดกำลังจ้าแล้ว

เธอเพิ่งกล่อมลูกทั้งสองคนที่เพิ่งตื่นไปล้างหน้าด้วยน้ำเย็น จากนั้นโทรศัพท์ของเธอก็สั่นและเสียงข้อความเข้าสองสามข้อความ

เธอคิดว่ามันเป็นฟีดข่าวบันเทิงที่ไม่มีประโยชน์ แต่เธอก็หยิบมันขึ้นมาเหลือบมอง พอเธอเห็นข้อคความที่เกล้าแก้วส่งให้เธอ ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อไปทันที

เธอลังเลเล็กน้อย แล้วมองไปที่ห้องน้ำ เด็กน้อยทั้งสองคนกำลังล้างมือและใบหน้าอย่างเชื่อฟัง เธอแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก และหันไปอีกด้านหนึ่งก่อนจะคลิกข้อความ

ที่เป็นวิดีโอออกมา เธอกดเริ่ม และวิดีโอก็เริ่มเล่นทันที

ในคลิปเป็นภาพในห้องที่มีแสงสลัว ผู้หญิงผมยุ่งนอนอยู่บนเตียง ข้อมือและข้อเท้าถูกมัดเข้าด้วยกันจนขยับไม่ได้ จากนั้น ก็มีหญิงวัยกลางคนเดินเข้าไปพร้อมกับชามโจ๊ก แล้วยื่นมือของเธอออกไป บีบคางของหญิงสาวบนเตียงให้แยกออกจากกัน แล้วกรอกโจ๊กเข้าไป

เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวคนนั้นต่อต้านและบิดตัวหนี แต่เธอไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้ ข้าวต้มล้นชาม ถูกหญิงวัยกลางคนรวบผมของเธอขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าที่ซีดเผือดราวกับกระดาษของหญิงสาว

หญิงสาวคนนั้นคือเกล้าแก้ว!

ร่างกายของญาธิดาสั่นเทาอย่างแรง ในขณะนี้ อุณหภูมิในร่างกายของเธอเย็นยะเยือกทันที มือและเท้าของเธอก็เย็นเฉียบ

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเกล้าแก้วจะถูกปฏิบัติแบบนี้ ด้วยวิธีการ และการกระทำแบบนี้ ถูกเลี้ยงเหมือนสัตว์ และถูกทารุณอย่างโหดร้าย!

ขนของญาธิดาลุกขึ้นทั้งตัว และก่อนที่เธอจะได้สติกลับมาจากความตื่นตระหนก โทรศัพท์ของเธอก็สั่นอีกสองสามครั้ง

ยังคงเป็นข้อความจากเกล้าแก้ว “เห็นเพื่อนที่แสนดีของคุณเป็นแบบนี้ คุณปวดใจไหม”

นี่มันไม่ใช่สไตล์การพูดของเกล้าแก้วแน่นอน!

ถ้าอย่างนั้นก็เป็นได้เพียงอย่างเดียว ภูผา!

ญาธิดาตัวสั่นเทา เธอหายใจเข้าลึก และบังคับให้ตัวเองสงบอารมณ์และตอบกลับไปว่า “คุณต้องการอะไร”

หลังจากรออยู่สักพัก ข้อความก็ถูกส่งกลับอย่างรวดเร็ว คราวนี้เป็นที่อยู่ของร้านน้ำชา

วินาทีถัดมา ก็มีประโยคอื่นตามมา “มาคุยกัน”

ญาธิดารู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย เธอสูดหายใจเข้าลึก ในใจสับสนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง

สิ่งที่เธอไม่อยากเป็นห่วง เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับเกล้าแก้วนั้นไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย แต่สุดท้ายแล้ว ภาพในวิดีโอก็วนเวียนอยู่ในใจของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนฝันร้าย ทำให้เธอต้องทนทุกข์ตลอดเวลา และรู้สึกไม่สบายใจ

“คุณแม่ครับ/คะ!”

ในเวลานี้เอง เสียงของอีธานกับเอลล่าก็ดังขึ้น ปลุกญาธิดาออกมาจากภวังค์ความคิด เธอหายใจเข้าลึก แล้วมองทางอีธานกับเอลล่าด้วยสีหน้าแปลก ๆ และฝืนยกยิ้มให้พวกเขาพร้อมกับพูด ว่า “เด็กดี ไปดื่มน้ำผลไม้กันก่อนนะลูก แล้วค่อยไปอ่านหนังสือที่ห้อง”

เด็กน้อยทั้งสองเป็นเด็กดีและเชื่อฟังมาก พวกเขาพยักหน้า และเดินไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่พวกเขาจากไป ญาธิดาเหมือนตกอยู่ในภวังค์ความคิดอีกครั้ง ความหนาวเย็นและความกลัวปกคลุมหัวใจของเธอไว้แน่นหนา และเริ่มแพร่กระจายไปเรื่อยๆ

ถึงแม้เกล้าแก้วจะหักหลังเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถแสร้งทำเป็นไม่สนใจอีกฝ่ายได้ หลังจากที่ดูวิดีโอ

อาจเป็นเพราะความสงสารที่เหลืออยู่ในใจของเธอ หรือความเห็นใจที่มีต่อเธอในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง อารมณ์ที่ซับซ้อนเหล่านี้ทำให้เธอไม่สามารถนั่งเฉยๆ ได้

แต่เพราะอีธานกับเอลล่ายังอยู่ที่บ้าน เธอจึงออกไปไหนไม่ได้ เธอจึงไม่พยายามปัดความคิดที่จะออกไปข้างนอกออก

พอเห็นเธอสวมหมวกและหน้ากาก ท่าทางของเธอก็ดูผิดปกติแปลกๆ ก่อนที่เธอจะออกไป ภวินท์ก็ถามขึ้นมาก่อน “คุณจะไปไหน”

ญาธิดามองกลับมาที่เขา แล้วพยายามทำท่าทีให้สงบนิ่งที่สุด “ไปซื้อของค่ะ เดี๋ยวฉันกลับมา ฝากดูแลอีธานกับเอลล่าไว้ก่อนนะคะ”

ภวินท์ไม่ได้พูดอะไร เขายืนมองเธอเดินออกไป แต่ในใจเกิดความสงสัยขึ้นมา

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์