ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 69

ทางนึงญาธิดาคิดเหลวไหลอยู่ อีกทางก็และอดที่จะเงยหน้าเหลือบมองภวินท์กับแพรวาไม่ได้ พวกเขาทั้งคู่หาที่นั่งแล้วนั่งลงไป ภวินท์หยิบเมนูมา แล้วยื่นให้กับแพรวาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย และให้เธอสั่งก่อน

ชมพู่พูดคนเดียวอยู่ข้างๆ “ดูท่า ความสัมพันธ์ทั้งคู่ไม่ธรรมดาเลยนะ ยังไงซะปกติไม่เห็นคุณภวินท์ของเราดีกับผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อนเลยนะ”

“ปัง”

จู่ๆซ่อมในมือของญาธิดาได้ตกลงไปในจานอย่างกะทันหัน เสียงแหลคมดังออกมาหนึ่งครั้ง ซอสยังกระเด็นไปทั่ว

ญาธิดารีบหยิบกระดาษขึ้นมา และเริ่มเช็ดอย่างวุ่นวาย

ชมพู่หันหน้ากลับมา แล้วถามด้วยความประหลาดว่า “ธิดา เธอเป็นอะไร？”

“ฉันไม่เป็นไร ไม่ระวังอ่ะ ฉันไปทำความสะอาดที่ห้องน้ำก่อนนะ”

ญาธิดาพูดจาวกวน เธอลุกขึ้นมา ไม่กล้ามองชมพู่ หันหลังโดยตรงและตรงไปที่ห้องน้ำทีเดียว

เธอสับสนวุ่นวายใจไปหมด มีความรู้สึกเสียใจอย่างพูดไม่ถูก

ถึงแม้ว่าเธอกับภวินท์ไม่ได้มีความรักเป็นพื้นฐานก็ตาม แต่ว่ายังไงเธอก็คือภรรยาของเขา เห็นเขาทานข้าวเย็นกับผู้หญิงคนอื่น ไม่สบายใจเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว

ญาธิดายืนอยู่ตรงหน้ากระจก และล้างมือด้วยความเบลอ 

“ไปไหนก็เจอหล่อน ซวยจริงๆเลย”

เสียงประชดประชันดังเข้ามา ญาธิดาหันหน้าจากจิตใต้สำนึก ก็เจอกับนีราภาที่เดินออกมาจากช่อง

ช่างบังเอิญจริงๆ เมื่อกี้อยู่ในห้องบันเทิงพวกเขาก็ต่างเหม็นขี้หน้ากันแล้ว คิดไม่ถึงผ่านไปได้ไม่นาน เจอกันที่นี่อีกครั้ง

นีราภาเดินไปข้างๆญาธิดา เปิดก๊อกน้ำ ล้างมืออย่างไม่รีบไม่ร้อน พูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “อยากเป็นมือที่สาม ไม่ส่องกระจกดูกะโหลกกะลาตัวเองบ้างเลยว่า คู่ควรรึเปล่า”

ได้ยินคำพูดที่ทิ่มแทงใจเหล่านี้ ญาธิดาขมวดคิ้ว ยื่นมือไปปิดก๊อกน้ำ และพูดแบบชัดถ้อยชัดคำว่า “คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนฉันนี่”

เธออารมณ์ไม่ดีแต่แรกแล้ว ตอนนี้นีราภาต้องการเหยียบเธอจมดิน เธอจึงไม่ทนเป็นเรื่องธรรมดา

เธอพูดเช่นนี้ปุ๊บ สีหน้านีราภาก็ดำขึ้นมาทันที เธอกัดฟันและจ้องหน้าญาธิดา สุดท้ายขณะที่หาคำโต้กลับไปอย่างเหมาะสมไม่ได้ เธอยื่นมือ ใช้มือทั้งสองข้างรองน้ำ หลังจากรองน้ำที่ก๊อกน้ำ สาดเข้าไปที่หน้าญาธิดาโดยตรง

หน้าเย็นเจี๊ยบโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ญาธิดาสูดหายใจ เธอคิดไม่ถึงเลยสักนิด นีราภาเถียงเธอไม่ไหวถึงกับลงไม้ลงมือ

“นีราภา เธออย่าทำเกินไปนะ……”

เธอยังพูดคำนี้ไม่จบ นีราภารองน้ำและสาดเข้าไปที่หน้าเธออีกครั้ง “ฉันทำเกินไปยังไง เธอควรจะถูกสาดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”

ญาธิดาถูกสาดน้ำเต็มๆอีกครั้ง เธอหายใจเข้าลึกๆ ผลักมือของเธอออกไป แล้วหันหลังออกไปจากห้องน้ำอย่างเร่งรีบ

เธอยังไม่ทันเช็ดน้ำบนหน้าและผมให้แห้งเลย ก็ออกไปอย่างตื่นตระหนก จู่ๆ รูปร่างสูงใหญ่ที่คุ้นเคยได้เดินตรงเข้ามาจากไม่ไกล

ภวินท์เห็นผมญาธิดาเปียกชื้น และวิ่งไปข้างหน้าแบบโซเซ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย เอ่ยปากเรียกว่า “ญาธิดา”

ญาธิดาได้ยิน ร่างกายแข็งทื่อ เงยหน้าปุ๊บก็เจอกับภวินท์ที่เดินเข้ามา อึ้งไปชั่วขณะ หลังมีปฏิกิริยาตอบรับก้มหน้าวิ่งออกไปอย่างเร่งรีบ

เธอไม่อยากให้เขาเห็นตัวเองซมซานขนาดนี้

ภวินท์หันหลัง มองดูผู้หญิงวิ่งออกไปอย่างเร่งด่วน ขมวดคิ้วเบาๆ

ทำไมญาธิดาต้องหลบเขา น้ำบนหัวและบนหน้าของเธอเป็นอะไรกันแน่

เขาหยิบมือถือออกมา กะจะโทรหาญาธิดา เงยหน้าขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็เจอกับนีราภาและนวิยาเดินตรงเข้ามา

ทั้งคู่รีบทักทายกับเขา

“สวัสดีค่ะ คุณภวินท์”

ภวินท์ยกคอนิดๆ ไม่พูดอะไรมาก

หลังจากรอให้พวกเธอออกไปแล้ว ภวินท์ได้โทรศัพท์ เสียงดังหลายครั้ง แต่ว่าทางโน้นไม่มีคนรับสายเลย

เขาวางสาย แล้วขมวดคิ้ว

ช่างเถอะ เจอกันค่อยถามเธอก็แล้วกัน

ญาธิดาวิ่งออกไปจากร้านอาหาร แล้วกลับไปในห้องนอนโรงแรมโดยตรง หลังจากนั่งอยู่บนเตียงสักพักใหญ่ๆ การเต้นของหัวใจถึงค่อยๆฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ

“ติ๊งตอง——”