ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 7

ภวินท์เป็นคนที่พูดแล้วต้องทำให้ได้ เช้าของวันรุ่งขึ้น เขามารอด้านล่างตึกที่ญาธิดาพักอาศัยอยู่

ภายใต้การเร่งของคุณหญิงปภาวี ญาธิดาสวมชุดทีเชิ้ตสีขาว รีบลงจากตึกพร้อมกับหมั่นโถวที่คาบไว้ในปาก

รถนั้นยังคงเป็นรถไมบัคคันหรูคันเดิม

ญาธิดาเดินผ่านท่ามกลางสายตาที่ร้อนแรงของผู้คนรอบ ๆ

พายุที่รอเธออยู่ข้าง ๆ ได้เปิดประตูรถให้เธอ แล้วกล่าวทักทายกับเธอด้วยเสียงเบา ๆ “อรุณสวัสดิ์ครับคุณผู้หญิง”

ญาธิดายังคงไม่คุ้นชินกับการเรียกเช่นนี้ จึงยิ้มให้พายุอย่างเขินอายเล็กน้อย แล้วหันหลังขึ้นรถไป

ทันทีที่ขึ้นรถ สายตาของเธอถูกดึงดูดโดยภวินท์ซึ่งที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

วันนี้ภวินท์สวมชุดสูทสีดำ มองดูแล้วทำให้คนรู้สึกต้องหักห้ามใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระดุมที่ไม่ได้ติดสองเม็ดบนเสื้อเชิ้ตสีดำที่อยู่ด้านใน ลูกกระเดือกที่เซ็กซี่ ทำให้หัวใจคนสั่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

รู้มาโดยตลอดว่าภวินท์มีหน้าตาที่งดงาม แต่คิดไม่ถึงว่าจะดึงดูดคนได้ขนาดนี้

ญาธิดาเห็นแล้วถึงกับคิดเลยเตลิด

สายตาของภวินท์เดิมทีจดจ่ออยู่กับเอกสาร แต่เนื่องจากสายตาของญาธิดาที่ร้อนแรง เขาจึงต้องหันมามอง

ตาสองคู่จึงสบตากัน

เมื่อสัมผัสความเย็นยะเยือกในแววตาของภวินท์ ญาธิดาจึงได้สติคืน จากนั้นก็ก้มหน้าลง

ใบหน้ารูปไข่แดงก่ำด้วยความเขินอาย จนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

ภวินท์ราวกับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และหันกลับไปดูเอกสารอีกครั้ง

ตลอดเส้นทาง ภายในรถนั้นเงียบสงัด ถึงแม้ว่าญาธิดาจะทอดสายตาออกไปทางหน้าต่าง แต่ในหัวสมองกลับครุ่นคิดเรื่องราวเมื่อสักครู่ รวมไปถึงแววตาคู่นั้นของภวินท์

เธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ารถหยุดจอดแล้ว และก็เป็นพายุที่ได้เรียกเธอ

“คุณผู้หญิง พวกเราถึงแล้วครับ” พายุเปิดประตูให้กับญาธิดา พร้อมท่าทางเชื้อเชิญ

ญาธิดาลงจากรถ เดิมทีเธอคิดว่าภวินท์นั้นจะลงจากรถด้วย แต่ใครจะไปรู้ รถได้แล่นออกไปต่อหน้าต่อตาเธอ

เหลือเธอกับพายุเพียงสองคน

ญาธิดารู้สึกสับสนในใจขึ้นทันใด บอกว่าจะไปบ้านใหม่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ 

พายุที่อยู่ข้าง ๆ ดูออกถึงความคิดของญาธิดา ถึงได้อธิบายขึ้นว่า “คุณผู้หญิง ท่านประธานมีประชุมด่วนตอนเช้า ท่านจะรับประทานอาหารกลางวันพร้อมกับคุณผู้หญิงนะครับ”

ออ เป็นแบบนี้นี่เอง

ใบหน้าของญาธิดาจึงดูดีขึ้นในทันใด หันหลังมากล่าวกับพายุว่า “คุณพายุ คุณไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณผู้หญิงจะได้ไหม”

ฟังแล้วรู้สึกอึดอัด！

เพราะภรรยาของคุณภวินท์นั้น เธอเป็นได้เพียงวันที่สองอยู่เลย ไม่ชินก็เป็นเรื่องที่ปกติ

“เรียกชื่อของฉันเถอะ ญาธิดา”

“คุณผู้หญิง ที่นี่เป็นที่ที่ท่านประธานพักอาศัยอยู่ในชีวิตประจำวัน และก็เป็นที่ที่คุณผู้หญิงพักอาศัยอยู่หลังจากนี้ครับ” พายุเมินคำพูดของญาธิดา และชี้ไปยังคฤหาสน์ที่อยู่ด้านหน้าแล้วกล่าว

ญาธิดามองไปตามมือของพายุ คฤหาสน์ที่มีประตูเดี่ยวและโอ่อ่าปรากฏอยู่ตรงหน้า

ภวินท์พักอยู่ที่นี่?

เมื่อเข้าไปด้านใน คู่ดวงตาของญาธิดาหมุนมองไปรอบ ๆ