ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 720

ภายในรถยนต์ไมบัคบรรยากาศเยือกเย็นมาก ภวินท์สีหน้าเคร่งขรึม ขับรถด้วยความเร็วสูง หลายครั้งที่รถสะบัดจนญาธิดาตัวเอียงไปติดประตูรถ

ญาธิดาจับเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น พูดขึ้นเสียงต่ำว่า “ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษากับคุณ”

“ถ้าเป็นเรื่องของสิงโต ก็ไม่ต้องพูดแล้ว”เขาตอบเสียงเย็น

ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง ราวกับได้ทำการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่แล้ว เอ่ยขึ้นช้าๆว่า“ฉันอยากจะส่งอีธานกับเอลล่าและอันอันไปอยู่ที่ozone”

เอี๊ยด

เสียงเบรกเสียดสีดังก้องอยู่ในหู

ดวงตาที่ดำสนิทของภวินท์มองไปที่เธอ แค่สายตาธรรมดาเท่านั้น ก็สามารถทำให้เธอรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล

เธออดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ แล้วก็เอ่ยถามเสียงเบาว่า “ถ้าให้อีธานกับเอลล่าอยู่ใกล้ๆ คุณรับประกันได้ใช่ไหมว่าพวกเขาจะปลอดภัย”

“แน่นอน”ภวินท์จ้องมองเธอตาไม่กะพริบ

“แต่ฉันไม่กล้าเดิมพัน”คำตอบของเธอก็หนักแน่นมากเช่นเดียวกัน “ความแค้นระหว่างคุณกับสิงโตมีมากแค่ไหน คุณเองก็น่าจะรู้ดีแก่ใจ มีบทเรียนจากการสู้กันครั้งที่แล้ว พวกเราก็ยังต้องระวังตัวอยู่ดี”

ภวินท์ยื่นมือไปเชยคางของเธอ แรงที่ปลายนิ้วจับแน่นขึ้นอย่างรวดเร็ว เจ็บจนเธออดไม่ได้ที่จะกัดฟันไว้แน่น

ได้แต่ฟังเขาถามด้วยเสียงเย็นชา อย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “คุณรู้หรือเปล่าว่าการตัดสินใจอย่างนี้หมายความว่ายังไง”

“หมายความว่าคุณต้องกลับเข้าสู่องค์กร”เธออดทนต่อความเจ็บปวดเอาไว้ พยายามจ้องตาที่เคร่งขรึมของเขา “มีแต่การที่คุณกลับไปที่องค์กรเท่านั้นจึงจะสามารถกำจัดเนื้อร้ายนี้ออกไปได้”

เห็นสีหน้าและท่าทีของเธอมุ่งมั่นมาก ในใจของภวินท์มีความสงสารผุดขึ้นมา ในที่สุดก็ค่อยๆปล่อยมือออก “นั่นเป็นหน้าที่ของจรณ์ ไม่เกี่ยวกับผม”

ญาธิดารู้สึกได้ว่าเหมือนเรื่องราวกำลังมีการเปลี่ยนแปลง มือเล็กๆของเธอทับทาบไปบนหลังมือของเขา ถามด้วยเสียงที่จริงจังผิดปกติว่า “คุณเต็มใจที่จะปล่อยสิงโตไปแบบนี้จริงๆเหรอ”

ดวงตาของภวินท์ค่อยๆหรี่ลง

เขาจะเต็มใจหรือไม่ก็ไม่สำคัญ ตอนนี้ในใจของเขามีแต่พื้นที่สำหรับญาธิดากับลูกทั้งสองคนเท่านั้น คนอื่นเขาไม่สนใจทั้งนั้น

เขาเคยสูญเสียญาธิดามาเป็นเวลาห้าปีแล้ว ห้าปีที่ผ่านมาเขามีชีวิตที่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ตอนนี้เธอกลับมาอยู่ข้างกายเขาอย่างไม่ง่ายดายเลย เขาจะไม่ยอมเอาตัวเองไปเสี่ยงอันตราย ยิ่งไม่ยินดีที่จะเอาอนาคตของทั้งสองคนไปเดิมพัน

ญาธิดาย่อมรู้ทันความคิดเขา แต่เธอรู้ดีถึงความฝันของภวินท์ในหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่สามารถจะเป็นภาระของภวินท์เพียงเพราะความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของเธอเอง

ไม่ใช่ครั้งแรกที่รู้ว่าภารกิจนั้นเสี่ยงอันตราย แต่เขาก็ยังคงติดตามจรณ์เดินไปบนเส้นทางนั้น ใจเขาคำนึงถึงความมั่นคงของประเทศชาติ ไม่ควรถูกสายใยแห่งความรักในครอบครัวพันธนาการเอาไว้

ยิ่งไปกว่านั้นเธอเคยเห็นเหตุการณ์ที่น่าระทึกขวัญในห้องใต้ดินของozoneมาแล้ว คนที่หลงผิดเหล่านั้นตอนนี้มีชีวิตที่แสนสาหัสมาก เด็กที่อายุน้อยที่สุดนั้นโตกว่าอีธานและเอลล่าเล็กน้อยเท่านั้น

ภวินท์ไม่มีทางให้อภัยคนที่ก่อกรรมทำชั่วเหล่านั้นได้ เธอเองก็ไม่สามารถให้อภัยได้เช่นกัน

“วิน เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของฉันกับลูกของเรา ไม่ว่ายังไงก็ต้องให้พวกลูกๆไปอยู่ที่ozone”

เสียงอบอุ่นอ่อนโยนดังขึ้นข้างหู ดวงตาของภวินท์มีแววเปลี่ยนไปเล็กน้อย ญาธิดาจึงยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ

“คุณตัดสินใจเองได้เลยว่าจะร่วมมือกับจรณ์หรือเปล่า แต่ฉันไม่อยากจะเป็นภาระของคุณ คุณควรจะเชื่อใจฉัน เหมือนที่ฉันเชื่อใจคุณ”

สิ้นเสียงของญาธิดา ภวินท์ก็ยื่นมือไปลูบผมของเธอ จากนั้นก็โทรหาหลุยส์ “บอกจรณ์ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเขาเพื่อปรึกษาแผนการรับมือ”