ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 725

คณินพูดกับตัวเองในใจว่า“น่าสนใจ ” จากนั้นก็เดินไปข้างตัวเธอ ดีดนิ้วส่งสัญญาณให้กับบาร์เทนเดอร์ “เอาค็อกเทลให้คุณผู้หญิงคนนี้หนึ่งแก้ว”

“คงต้องทำให้คุณผิดหวังซะแล้ว ฉันไม่เคยดื่มของที่ไม่มีระดับจำพวกนั้น”ริมฝีปากแดงสวยของหญิงสาวโค้งขึ้นด้วยความไม่พอใจ จากนั้นก็ยื่นมือออกไปดึงเนกไทของเขาทันที

ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนถูกดึงให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ในขณะที่กำลังสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันการกระทำนั้นก็หยุดลง ดวงตาของเธอมีเสน่ห์ ตะคอกเสียงต่ำว่า“ฉันไม่ได้ออกมาขาย อย่ามาอยู่ให้รกสายตาฉัน ”

พูดจบ เธอก็คลายมือที่เกี่ยวเนกไทเอาไว้ จากนั้นก็ผลักไหล่ของคณินออกทันที

คณินยังไม่ทันรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถูกผลักออกซะแล้ว ในใจนอกจากจะมีความรู้สึกผิดหวังโดยไม่ทันตั้งตัวแล้ว ยังมีความโมโหที่มากยิ่งกว่า

เขาไม่เคยเสียหน้าให้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ผู้หญิงตรงหน้านี้เป็นคนแรก

“ไม่ได้ออกมาขาย ไหนคุณลองว่ามาซิ ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาจะใส่ชุดแบบนี้ออกมาอ่อยผู้ชายกัน”

เขาคว้าแขนของหญิงสาวไว้ทันที จากนั้นก็ดึงเข้ามาในอ้อมอก กัดฟันพูดขึ้นว่า “ก็อยากจะหาเงินไม่ใช่เหรอ ผมมีเงินนะจะบอกให้”

หญิงสาวนิ่งอึ้ง จากนั้นสีหน้าทั้งอายและทั้งโกรธ เธอพยายามจะดิ้นรนให้พ้นจากพันธนาการของคณิน แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้อยู่ดี

ขณะเดียวกัน ค็อกเทลที่คณินสั่งให้เธอก็ถูกเสิร์ฟออกมาพอดี ถูกบาร์เทนเดอร์วางไว้บนเคาร์เตอร์บาร์

ในแก้วที่ใสเป็นประกายมีของเหลวสีชมพูเข้มบรรจุอยู่ เข้ากับรูปร่างของแก้วเหล้า ราวกับดอกโบตั๋นตูมที่กำลังจะเบ่งบาน แต่ก้นแก้วกลับมีของเหลวหนืดสีแดงเลือดนอนก้นอยู่ ให้ความรู้สึกเหมือนของเหนียวหนืดสกปรก

คณินจ้องมองค็อกเทลแก้วนั้นเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม ถามเสียงขรึมว่า “เหล้าแก้วนี้เหมือนคุณมากใช่ไหม ภายนอกงดงามหยดย้อย แต่ที่จริงแล้วข้างในขัดกับรูปลักษณ์ภายนอกอย่างสิ้นเชิง”

“คุณ……”สายตาของหญิงสาวมีแววแห่งความขุ่นเคืองวาบผ่าน ยกมืออีกข้างที่ไม่ได้ถูกจับเอาไว้คว้าแก้วขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ยกมือขึ้นเทค็อกเทลแก้วนั้นลงบนหน้าเขาทันที

คณินถูกเหล้าสาดที่ใบหน้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว กำลังของฝ่ามือจึงคลายลงเล็กน้อย หญิงสาวใช้โอกาสนี้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา ถอยไปด้านหลังสองก้าว ใบหน้าเผยความหยิ่งยโสออกมาอีกครั้ง “เหล้าแก้วนี้ถือว่าฉันเลี้ยงคุณแล้วกัน”

หญิงสาวจ้องมองเขาด้วยสายตาถมึงทึง กำลังเตรียมจะเดินจากไป ทันใดนั้นก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงพูดเสริมขึ้นมาว่า “เหล้าที่พวกเขาดื่มฉันเป็นคนจ่ายเอง คุณคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะชอบคนหน้าเหม็นอย่างคุณหรือไง”

ว่าไงนะ เธอเป็นคนจ่ายเหรอ

คณินใช้มือลูบเหล้าเหนียวหนืดที่ติดอยู่บนใบหน้าลวกๆ มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

หญิงสาวมีความสุขกับสายตาตกตะลึงของเขามาก อดไม่ได้ที่จะทำเสียงในลำคอ แล้วเชิดหน้าขึ้น “ฉันเคยบอกแล้ว ฉันไม่ใช่คนอย่างที่คุณคิด คุณก็เล่นผู้หญิงของคุณ ฉันก็เล่นกับผู้ชายของฉัน พวกเราต่างก็ออกมาใช้เงิน ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน ”

ญาธิดาพยายามเบียดตัวเข้ามาจากกลุ่มคนที่กำลังเต้นกันอยู่อย่างเมามันด้วยความยากลำบาก ยังไม่ทันได้ปรับลมหายใจให้เป็นปกติ เอ่ยกับหญิงสาวคนนั้นด้วยเสียงหอบหายใจแรง “ต้องขออภัยคุณด้วยนะคะ ฉันขอโทษแทนเขาด้วย เขาก็แค่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดจะล่วงเกินคุณนะคะ”

พอได้ยินเสียง หญิงสาวก็เดินเข้ามามองเธออย่างวิเคราะห์ อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาว่า “คุณญาธิดา？”

หลังพูดจบแล้ว ทั้งสามคนต่างก็ยืนอึ้งอยู่กับที่ ยังคงเป็นคณินที่ได้สติกลับมาก่อน รีบสั่งให้พนักงานบริการไปเตรียมห้องVIPที่เป็นส่วนตัวห้องหนึ่ง

ในห้องส่วนตัว ญาธิดาเหลือบตาขึ้นมองเล็กน้อย มองไปยังคณินที่นิ่งอยู่ด้านซ้ายสุดของห้อง แล้วมองไปยังหญิงสาวแปลกหน้าที่นั่งอยู่ทางด้านขวาสุดของห้อง รู้สึกลำบากใจมาก

จะนิ่งเฉยอยู่อย่างนี้คงไม่ใช่ทางออก เธอฝืนใจทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดขึ้นมา “คุณผู้หญิงท่านนี้ คุณรู้จักฉันด้วยหรือคะ”

ขณะที่หญิงสาวเผชิญหน้าเธอ เธอดูเรียบร้อยมากเก็บความร้ายกาจไว้จนมิดชิด พยักหน้าและตอบรับว่า“ใช่ค่ะ คุณญาธิดาที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองJ คนในวงการธุรกิจคนไหนจะไม่รู้จักบ้าง”

หัวใจของญาธิดาเต้น “ตูมตาม ” ปฏิกิริยาแรกคือหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี้จะเที่ยวไปโพนทะนาหรือไม่ เรื่องที่เธอกับคณินมาที่บาร์ ถ้าหากถูกภวินท์รู้เข้า ก็คงเกิดเรื่องที่จบไม่สวยแน่นอน