ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 75

ญาธิดาลืมตาขึ้นด้วยความงัวเงีย เปลือกตากะพริบขึ้นลงอย่างควบคุมไม่ได้ “ฉัน...ฉันไม่ได้หลับ”

เธอไม่ได้อยากจะหลับ แต่ว่าเธอควบคุมตัวเองไม่ได้

ภวินท์สีหน้าเคร่งขรึมขึ้น ไม่พูดอะไรต่อ รีบอ้าแขนออกและดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมอก สั่งด้วยเสียงขรึมว่า “อดทนหน่อย อีกไม่นานก็จะมาคนมาตามหาพวกเราแล้ว”

ญาธิดาพยักหน้า แต่สภาพจิตใจเธอยังคงห่อเหี่ยวเหมือนเดิม รู้สึกถึงความอบอุ่นในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เธอเอื้อมมือไปกอดเขา ซุกเขาเข้าในอ้อมอกเขาที่คิดถึง

ภวินท์ไม่เคยชินกับการสัมผัสอย่างนี้ เขาขมวดคิ้ว และก้มลง เห็นหญิงสาวแนบชิดอยู่ในหน้าอกเขาราวกับแมวตัวน้อย มือที่จะผลักเธอออกนิ่งไปชั่วคราว

ช่างเถอะ

ไม่นาน ญาธิดากะพริบตาปริบโดยไม่รู้ตัว สมองเริ่มค่อยๆ เตรียมหลับลงทีละนิด

ภวินท์เอื้อมมือออกไปตบไหล่เธอเบาๆ เรียกเธอให้ตื่นอีกครั้ง “ญาธิดา...”

ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง และหลับไปอีกครั้ง เขารู้สึกถึงความเย็นของร่างกายเธอได้อย่างชัดเจน ความไม่สบายใจค่อยๆ ก่อตัวขึ้น

เป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ดีแน่!

เขาหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “ญาธิดา เราคุยกันดีกว่า”

ญาธิดาตอบเสียงัวเงีย “ได้...”

เขาพยายามใช้วิธีการคุยไม่หยุดกับเธอทำให้เธอตื่นอยู่ตลอด ถึงขนาดเอื้อมมือไปบีบนวดแขนให้เธอหลายครั้ง เพื่อรักษาอุณหภูมิร่างกาย แต่ผลกลับไม่ได้อย่างที่คิด ไม่นานญาธิดาก็ง่วงจนหลับสนิท

“คุณนอนตอนนี้ไม่ได้!” ภวินท์กัดฟันอย่างหมดความอดทน มองหญิงสาวที่หนาวจนตัวแข็งและปากเริ่มเป็นสีม่วง ในใจเขารู้สึกกังวลขึ้นมาเล็กน้อย

มองเธอพิงอยู่ในอ้อมอกเขาโดยไม่ตอบสนอง เขาขมวดคิ้ว ยื่นไปจับคางเธอเงยขึ้นและจูบเธอ

สัมผัสที่อบอุ่นและอ่อนโยนบนริมฝีปาก ทำให้ญาธิดาตัวสั่น และตื่นขึ้นมาทันที

ทันทีที่เธอลืมตาขึ้นก็พบว่าใบหน้าของชายหนุ่มอยู่ใกล้มากๆ และดูเหมือนจะมีความโกรธอยู่ด้วย เขาใช้แรงในการเคลื่อนไหว เจ็บบ้างชาบ้าง ทำให้ญาธิดาตื่นตัวมากขึ้นอีก

ภวินท์! ทำไมอยู่ๆ ถึงจูบเธอ!

มือของญาธิดายกขึ้นมาดันหน้าอกของชายหนุ่ม ผลักเขาออกเล็กน้อย เธอถามด้วยหน้าแดงว่า “คุณ...มาแอบจูบฉันทำไม?”

แอบจูบ?

ได้ยินคำนี้ ภวินท์ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

อย่างนี้เขาเรียกว่าแอบจูบได้ไง เปิดเผยชัดเจนชัดๆ

มือจับหลังศีรษะเธอไงออกแรงนิดหน่อย เขายิ้ม “ฉันทำอย่างเปิดเผยชัดเจน”

พอพูดจบ เขาโน้มตัวและก้มหน้าลง จูบเมื่อกี้เพิ่มความลึกซึ้งขึ้นมาอีกท่ามกลางความประหลาดใจของเธอ...

ญาธิดาตะลึงตอนแรก จากนั้นก็คล้อยไปตามจังหวะของเขาอย่างรวดเร็ว เหมือนมีคนมาปั่นป่วนสติจนตัวอ่อนปวกเปียก

เป็นจูบที่ยาวนานและแยกจากกันไม่ได้ จนกระทั่งเธอหายใจลำบาก ภวินท์จึงปล่อยเธอทั้งที่อารมณ์ยังค้างอยู่

ญาธิดาหน้าแดงระเรื่อ หลบสายตาผู้ชายเล็กน้อย

“ยังหนาวอยู่ไหม?”

ญาธิดาได้ยินอย่างนั้น รีบส่ายหน้าทันที

“ยังง่วงอีกไหม?”

เธอตะลึงและส่ายหน้าอีกครั้ง

ภวินท์ทำได้สำเร็จตามเป้า ยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย กำลังจะอ้าปาก แต่ใครจะรู้ว่าอยู่สีหน้าญาธิดาจะเปลี่ยนไป “คุณได้ยินเสียงอะไรไหม?”

เขาถาม “อะไร?”

ญาธิดากดมือเขาไว้ทันที “อย่าเพิ่งพูด ฟัง!”

หลังจากนิ่งไปหลายวินาที เขาได้ยินเสียงอะไรดังมาไกลๆ จริงด้วย เสียงเล็ก เลือนราง คล้ายเสียงเรียก

เสียงค่อยๆ ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“คุณภวินท์...”

“ญาธิดา...”

เสียงต่างๆ ตะโกนเรียกพร้อมกันวุ่นวาย ญาธิดาและภวินท์หันมองหน้าพร้อมกัน เมื่อสบตากัน มีความประหลาดใจปรากฏขึ้นมาในแววตา