ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 783

ญาธิดาราวกับคาดเดาไว้แต่แรกแล้วว่าเขาจะต้องพูดแบบนี้ จึงไม่ได้แสดงอาการตกใจมากแต่อย่างใด และตอบกลับด้วยสีหน้าใจเย็น “งั้นรบกวนคุณเขตโปรดให้ชิปตัวอย่างอันใหม่แก่ฉันหน่อยค่ะ”

คุณเขตเลิกคิ้วมองเธอ แล้วถามกลับอย่างเย็นชา “ดูเหมือนคุณจะรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้ว”

“เดาค่ะ แค่อยากจะทดสอบเท่านั้น” เธอได้ยินแล้วยิ้มเบาๆ จากนั้นยักไหล่อย่างจำใจ “คุณก็บอกเองว่า คนของ STN Group ไม่ได้ส่งคนมาเอาตัวอย่าง แล้วตัวอย่างของฉันชิ้นนี้เอามาจากไหน ในใจคุณน่าจะรู้ดีมากกว่าฉันถึงจะถูก”

ถ้าหากว่าเขาจำไม่ผิด สองสามวันก่อนหน้านี้บริษัทคลาวด์ก็ได้ขอตัวอย่างชิปอิเล็กทรอนิกส์ และขอไปสองตัวด้วย……

คุณเขตสีหน้าหม่นลง ค่อยๆ กลับไปยังที่นั่ง รินน้ำชาอุ่นๆ หอมกรุ่นให้กับญาธิดาด้วยตัวเอง จากนั้นถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าในแผนกมีไส้ศึกเหรอ”

“อาจจะมั้ง” ญาธิดายิ้มแล้วตอบกลับ “ไม่เช่นนั้นทำไมถึงคิดวิธีการแข่งขันเสนอราคาที่แตกต่างจากบริษัทคลาวด์ได้ล่ะ”

คุณเขตมองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ก็อดไม่ได้จะยกมุมปากขึ้น “คุณภวินท์ขึ้นชื่อในตลาดเรื่องการกลยุทธ์ชั้นเชิง เห็นทีคุณญาธิดาก็ใช่ย่อยเหมือนกัน พวกคุณสองคนหากไม่เหมือนกัน ก็คงจะอยู่ด้วยกันไม่ได้”

“ขอบคุณสำหรับคำชมเชยจากคุณ”

การเคลื่อนไหวของญาธิดาสง่างามยกแก้วน้ำชาขึ้นมาจิบ “น้ำชาหอมกรุ่นมาก ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ ฉันไม่รบกวนคุณไปมากกว่านี้แล้วค่ะ”

เธอกล่าวจบก็ออกจากห้องสำนักงานไป รอยยิ้มใต้ดวงตาค่อยๆ จางลง และความเย็นยะเยือกค่อยๆ ปรากฏขึ้น

ตัวอย่างชิปมีปัญหา……

บริษัทคลาวด์ได้เตรียมผลิตภัณฑ์ใหม่ล่วงหน้า……

ความจริงที่เกิดขึ้นทุกอย่างได้ตบหน้าของเธออย่างแรง บอกกับเธออย่างชัดเจน ชมพู่นั้นได้ทรยศเธอไปเข้าร่วมกับบริษัทคลาวด์แล้วจริงๆ ถ้าหากว่าครั้งนี้เธอไม่รับช่วงโครงการนี้ ชมพู่จะให้โครงการนี้แก่คนอื่นไปหรือไม่

ฝีเท้าของเธอก้าวอย่างหนักหน่วง ค่อยๆ เดินออกมาจากอาคารของบริษัทอิเล็กทรอนิกส์

ในร้านกาแฟ สีหน้าของนพเก้าดำทะมึนจนน่ากลัว และกำโทรศัพท์ในมือไว้แน่น กำลังฟังคำตำหนิติด่าอย่างโมโหของวีริศ

“เธอก็รู้ทั้งรู้ว่าโครงการนี้สำคัญกับบริษัทมาก เธอทำงานยังไงกัน! ทำไมสุดท้ายบริษัทอิเล็กทรอนิกส์ถึงได้เลือก STN Group! ความเสียหายของบริษัทในช่วงนี้เธอช่วยรับผิดชอบไหม!”

“ท่านคะ การแข่งขันเสนอราคาเดิมทีก็เป็นเรื่องไม่แน่นอน ฉันรับช่วงโครงการนี้ก็ไม่ได้แปลว่าจะชนะอย่างราบรื่น ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นรับโครงการก็ไม่แน่อาจจะล้มเหลวเช่นกัน ความรับผิดชอบนี้ฉันไม่มีทางรับผิดชอบหรอก” เธอระงับความโกรธแล้วตอบกลับ

วีริศน้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธได้ลอยออกมาอีกครั้ง แล้วกล่าวเตือนอย่างเย็นชา “นพเก้า ตอนนี้ที่เธอมีทุกอย่างทั้งหมดฉันเป็นคนให้ ฉันขอเตือนเธอให้จริงใจหน่อย ไม่เช่นนั้นเธอกินเข้าไปเท่าไร ฉันก็จะให้เธอคายออกมาชดใช้สองเท่า!”

เขากล่าวเสร็จ เสียงวางสายก็ดัง “พึ่บ” ขึ้น

ชมพู่สาวเท้าก้าวยาวรีบไปที่ร้านกาแฟ ยังไม่ทันได้นั่งลง นพเก้าก็เก็บโทรศัพท์ลง แล้วยกแก้วกาแฟที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมุ่งตรงไปยังทิศทางของเธอ

ของเหลวสีน้ำตาลร้อนๆ พุ่งเข้ามา ชมพู่หลบไม่ทันในชั่วขณะ ร่างกายของเธอจึงเปียกโชกไปทั้งตัว ตั้งแต่ศีรษะจรดใบแก้มล้วนเป็นกาแฟร้อนเหนียวหนึบ ที่ดูแล้วกระเซอะกระเซิงมาก

เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น กลั้นความรู้สึกอยากจะไอเอาไว้ ร่างกายของเธอสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้

เสียงกัดฟันดังกรอดของนพเก้าดังขึ้นข้างใบหู “เธอกล้าขายข่าวปลอมให้กับฉันเหรอ ไม่อยากได้เงินแล้วใช่ไหม หรือคิดว่าชีวิตตัวเองยืนยาวเกินไป”