ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 784

ภายในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงสั้นๆ ผู้บริหารระดับสูงทั้งหมดของ STN Group ต่างรู้เรื่องที่ญาธิดาโยกย้ายเงินเพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่

เธอเลื่อนดูข้อความไปเรื่อยๆ สายตาที่เย็นชากวาดมองทางชมพู่

รู้สึกถึงสายตาที่เย็นชาในดวงตาของเธอ ชมพู่จึงก้มหน้าลงทันทีด้วยความรู้สึกผิด และยังคงกล่าวกระตุ้นอย่างลนลาน “ธิดา ตอนนี้ทุกคนต้องการให้คุณภวินท์บังคับใช้กฎหมายอย่างยุติธรรม เธอรีบหาวิธีแก้ไขสิ”

“หาวิธีเหรอ” ญาธิดายิ้มขมขื่น มองเธอแล้วกล่าวด้วยจิตใจที่กระเจิดกระเจิง “เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังมีวิธีอะไรอีก ทางฝั่งคุณภวินท์มีข่าวไหม”

เมื่อชมพู่เห็นท่าทางของเธอแล้ว ความรู้สึกผิดก็ผุดขึ้นในใจ และสีหน้าก็เต็มไปด้วยความลำบากใจ 

เธอตอบกลับอย่างอ้ำๆ อึ้งๆ “บรรดาผู้ถือหุ้นส่วนรู้ข่าวนี้ต่างก็รีบมาที่บริษัท และขอเรียกร้องให้ประชุมด่วน คุณภวินท์กำลังทำการเตรียมการ”

ใบหน้าของญาธิดาประกายความผิดหวัง ดึงมือของชมพู่มาแล้วถอนหายใจ “ฉันไร้เดียงสามาตั้งนาน แต่ช้าเร็วก็ต้องเผชิญหน้ากับความจริง มีเรื่องบางเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้”

เธอลองใจชมพู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้โอกาสชมพู่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ว่าครั้งนี้เธอนั้นผิดหวังมากจริงๆ……

ชมพู่ฟังไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเธอ กำลังคิดอยากจะพูดปลอบโยน เธอก็สะบัดมือของชมพู่ออก และกำชับอย่างเย็นชา “แจ้งผู้บริหารระดับสูงของแผนกต่างๆ ไปรวมตัวกันที่ห้องประชุม และเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้กับผู้ถือหุ้นทุกท่าน”

“ธิดา!” ชมพู่อดไม่ได้ที่จะตะคอกเสียงดังขึ้น “เธอบ้าไปแล้วเหรอ! เธอทำแบบนี้คือจะให้ทุกคนออกมาสอบสวนเธอหรือไง”

ญาธิดาไม่ได้ตอบเธอ ยืดหลังตรงแล้วเดินออกจากทีมโครงการไป

ห้องประชุมขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คน ผู้ถือหุ้นกับหัวหน้าที่สำคัญของบริษัทต่างนั่งอยู่บนที่นั่ง ผู้บริหารระดับสูงคนอื่นๆ นั้นยืนอยู่ทั้งสองด้านของห้อง ห้องประชุมที่วันปกติว่างเปล่า วันนี้กลับเสียงดังเซ็งแซ่

ตามมาด้วยการปรากฏตัวของภวินท์ ในห้องประชุมจึงได้เงียบสงบลงอีกครั้ง เขากวาดสายตามองทุกคนอย่างเย็นชา ท่าทางที่แม้ไม่โกรธแต่ก็ดูน่าเกรงขามจนทำให้คนไม่กล้าเงยหน้าสบตา

“ดูเหมือนงานของทุกคนจะผ่อนคลายมาก ยังมีเวลามาเข้าร่วมการประชุมครั้งนี้……” ทันทีที่น้ำเสียงของเขาเปล่งออกมา บรรยากาศในห้องประชุมก็ยิ่งเย็นยะเยือก

พายุรีบโน้มตัวลงทันที แล้วกล่าวอธิบาย “เป็นคุณผู้หญิงที่ให้ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ครับ”

ภวินท์ได้ยินดังนั้นแสงสีดำก็แวบเข้ามาในดวงตา มุมปากค่อยๆ ผุดรอยยิ้มอย่างดูแคลนขึ้น “เรื่องที่เกี่ยวกับภรรยาผมโยกย้ายเงินจากแผนกการเงินมาวิจัยและพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ ทุกคนมีความคิดเห็นอย่างไร”

หนึ่งในผู้ถือหุ้นที่ถือครองหุ้นจำนวนมากได้โต้กลับทันที “พฤติกรรมของญาธิดาละเมิดกฎระเบียบของบริษัทอย่างร้ายแรง ถึงขั้นที่เกี่ยวข้องกับคดีความ คุณเอ่ยเรียกภรรยาอย่างเต็มปาก ดูจะปกป้องเธอมากไปหน่อยไหม”

สายตาเย็นยะเยือกของภวินท์กวาดมองมา ถามกลับด้วยสีหน้าเชิงยิ้มไม่ยิ้ม “ญาธิดาเป็นภรรยาของผม ผมปกป้องเธอแล้วยังไง หากว่าเธอเต็มใจทั้งบริษัทก็สามารถยกให้เธอ!”

“คุณภวินท์ นี่มันไม่มีเหตุผลเลยนะ!”

“บริษัทไม่ใช่ของเธอเพียงคนเดียว เธอไม่มีอำนาจในการใช้เงินทุนของบริษัท พฤติกรรมเช่นนี้เป็นการละเมิดผลประโยชน์ของพวกเรา”

“พวกเราต้องการเรียกร้องให้มีการลงโทษญาธิดาอย่างรุนแรง เพื่อปกป้องสิทธิตามกฎหมายของพวกเรา วันนี้ต่อให้คุณภวินท์จะช่วยพูด พวกเราก็ไม่ยอมปล่อยเธอแน่!”

เสียงประท้วงดังขึ้นทีละคน ภวินท์กลับทำเป็นไม่ได้ยิน สีหน้าของเขายังคงเย็นชา ไม่เปล่งเสียงพูดใดๆ อยู่นานสองนาน เหมือนว่ากำลังรอบางอย่างอยู่

บรรดาผู้ถือหุ้นเห็นเขายนิ่งเงียบ ฉับพลันบรรยากาศก็ยิ่งตึงเครียด จ้องเขม็งด้วยความโกรธแล้วกล่าวขึ้น “ทั้ง STN ล้วนอยู่ในกำมือของคุณ ทำไมคุณถึงใช้ผลประโยชน์ของทั้งบริษัทมาปกป้องผู้หญิงเพียงคนเดียว”

“จะต้องถอดชื่อญาธิดาออกจากบริษัท พวกเราไม่มีทางให้อภัยกับพฤติกรรมของเธอเช่นนี้”