ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 804

สายตาของนิธิศเย็นชาเล็กน้อย พลางรับนามบัตรที่เธอยื่นมา หลังจากที่ปรายตามองก็โยนมันลงด้านข้าง “อย่างคุณจะมาร่วมมือกับผมได้เหรอ?”

รอยยิ้มบนหน้าของนพเก้าร้ายมากขึ้นแทนที่จะลดลง

เธอก้าวเดินช้าๆ มาข้างเขา มือเล็กไต่อยู่บนตัวเขาอย่างซุกซน เธอแสร้งทำน้ำเสียงหงุดหงิด แล้วตอบเสียงหวานว่า  “ทำไมทุกคนถึงได้พูดกับฉันด้วยคำพูดแบบนี้คะ ที่ฉันสามารถติดต่อคุณก่อน แสดงให้เห็นว่าฉันก็มีความสามารถระดับหนึ่ง” 

“ลองพูดจุดประสงค์ของคุณมา เผื่อผมอาจจะพิจรณาที่จะร่วมมือกับคุณ” นิธิศตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา เขาแอบคิดในใจ ขอแค่ได้ญาธิดามา ถึงแม้เขาจะต้องทิ้งต้นกล้า เขาก็เต็มใจที่จะทำ

ขอแค่ได้ตัวธิดามา ไม่ว่าอะไรเขาก็สามารถสร้างขึ้นใหม่ได้เช่นกัน!

เหมือนว่านพเก้าจะพอใจกับประโยคที่เขาพูดมาเป็นอย่างมาก เธอหยุดมือของเธอลง ก่อนที่จะเก็บสีหน้ารอยยิ้มสดใสเมื่อสักครู่กลับไป

“คุณนิดคะ ฉันชอบการร่วมงานกับคนฉลาด เป้าหมายของฉันไม่ได้ต่างจากคุณมากค่ะ ฉันก็แค่อยากได้ตัวภวินท์ ตราบใดที่เราสองคนร่วมมือกันเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ เราก็จะบรรลุเป้าหมายได้แน่นอนค่ะ” 

นิธิศเลิกคิ้ว เริ่มรู้สึกสนใจแผนการของเธอมากขึ้น ขณะเดียวกันก็ส่งสายตาให้เธอพูดต่อ “ผมสงสัยมากว่าขั้นตอนแรกของแผนคุณคืออะไร”

ความเกลียดชังประกายในดวงตาของนพเก้า เธอกัดฟันแล้วตอบว่า “ก็ต้องเป็นไอ้เด็กนอกคอกสองคนนั้นน่ะสิคะ!”

“คุณเป็นพาร์ทเนอร์ที่ไม่แย่” นิธิศชื่นชมด้วยน้ำเสียงที่ต่ำ

ทั้งสองมีเป้าหมายที่เหมือนกัน สายตาเต็มไปด้วยความน่ารังเกียจพร้อมที่จะกำจัดทุกอย่างที่ขวางทาง และแน่นอนว่าทั้งสองยินดีที่จะร่วมมือกัน ขั้นตอนแรกก็คือหาวิธีกำจัดโซ่ทองคล้องใจของญาธิดาและภวินท์

“เด็กคนนั้นที่ชื่ออีธานฉลาดมากเลยนะคะ ต้องหาวิธีมาจัดการให้ได้ ไม่อย่างนั้นไม่เร็วก็ช้าเขาต้องเป็นตัวปัญหาใหญ่หลักๆ ของพวกเราแน่ๆ ค่ะ!” นพเก้าพูดเตือนด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

นิธิศไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นถูกต้อง จากนั้นก็กดน้ำเสียงให้ต่ำลงและเตือนว่า “แค่กำจัดเด็กสองคนนั้นไม่พอหรอกมั้ง”

สายตาที่เยือกเย็นฉายขึ้นในตาของนพเก้า น้ำเสียงแฝงไปด้วยความคาดหวังเล็กน้อย “หรือว่าคุณนิดมีวิธีที่ดีกว่านี้คะ?” 

“พวกมันยังมีผลประโยชน์ให้ใช้......” น้ำเสียงแหบพร่าของเขาดังขึ้นช้าๆ “ผมจะใช้เด็กสองคนนี้เป็นตัวเร่งให้ธิดาและภวินท์เลิกกัน” 

ขณะที่เขาพูด เขาพลางยื่นเอกสารที่เตรียมเอาไว้ให้กับนพเก้า “เพียงแค่คุณทำตามขั้นตอนในนั้น เรื่องหย่าของพวกเขาคงจะเกิดขึ้นในไม่ช้า”

“คุณคิดจะยืมดาบฆ่าคน?” นพเก้ามองเนื้อหาบนเอกสารแล้วสูดหายใจอย่างช่วยอะไรไม่ได้ “ถ้าแผนการไม่สำเร็จ คุณก็จะสามารถถอยออกได้ แต่ดูเหมือนฉันจะขาดทุนนะคะ”

“ถ้าคุณไม่อยากทำ งั้นผมก็จะลงมือเอง” ภายใต้น้ำเสียงที่เยือกเย็นของเขาแฝงไปด้วยการข่มขู่ “จะร่วมมือกับใครก็ต้องแสดงความจริงใจหน่อยสิ ไม่อย่างนั้นผมจะร่วมมือกับคุณเพื่ออะไร?”

“ฉันจะจัดการเรื่องนี้เองค่ะ แต่ไม่รับปากว่าจะสำเร็จนะคะ” นพเก้าที่ได้ยินเช่นนั้นก็กำเอกสารในมือไว้อย่างแน่น “ฉันขอเตือนนะคะว่าอย่าดูถูกไอ้เด็กนอกคอกสองคนนั้นนั่น ครูของพวกเขาไม่ใช่คนปกติทั่วไป ลูกศิษย์ของเขาก็ไม่ใช่เล่นๆ นะคะ” 

เพราะคนอย่างozoneไม่เคยรับคคนที่ไม่มีความสามารถเป็นศิษย์อยู่แล้ว

“ก็แค่บททดสอบก่อนเริ่มงาน ไม่สำเร็จแล้วยังไง ผมแค่อยากเห็นความสามารถและความจริงใจของคุณ”

ขณะที่นิธิศพูด ก็ยกมือขึ้นเทเหล้าให้เธอหนึ่งแก้ว เสียงชนแก้วดังขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน “ ขอฉลองให้กับการร่วมงานของเราล่วงหน้า” 

เช้าวันรุ่งขึ้นที่อากาศสดใส อุณหภูมิภายในห้องที่ยังไม่จางหายไป แม้แต่อากาศที่ลอยอยู่นั้นก็คลุ้งเต็มไปด้วยกลิ่นของความรัก

ญาธิดาค่อยๆ โผล่หัวออกมาจากใต้ผ้าห่ม ดวงตาสดใสของเธอที่แอบแฝงความระมัดระวัง กวาดตามองไปรอบๆ ห้อง