ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 82

ญาธิดาขดตัวอยู่ในห้องตรวจ ร่างกายเย็นเฉียบไปหมด

เธอกัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ ก็ถึงได้สติขึ้นมาบ้าง

ถึงว่าภวินท์อยากแต่งงานกับเธอ ถึงว่าเขาพาเธอมาตรวจร่างกาย ถึงว่าเขาถึงบอกว่าร่างกายของเธอไม่ได้เป็นของเธอคนเดียว……

ที่แท้ เรื่องทุกอย่างก็วางแผนมานานแล้วนี่เอง!

เขาแต่งงานกับเธอก็เพื่อบริจาคไตให้ผู้หญิงที่เขารัก!

ความรู้สึกจุกหน้าอกจนแทบขาดใจตาย ทำเอาญาธิดาหายใจไม่ออก การได้รู้ความจริงสำหรับเธอแล้วเป็นการกระตุ้นที่โหดร้ายมาก แต่ตอนนี้เธอกลับตั้งท้องลูกของภวินท์อีก!

เธอจะไม่ยอมให้พวกเขาสำเร็จแน่นอน! และเธอก็จะไม่มีวันบริจาคไตให้นิวราด้วย! เธอจะพาลูกในท้องของเธอหนีออกไปจากแผนที่น่ากลัวนี้ และหนีออกจากเงื้อมมือของภวินท์ด้วย!

ญาธิดาตัดสินใจและกัดฟันฮึดสู้

พอเสียงด้านนอกเงียบลงแล้ว เธอก็ชะโงกหัวออกไปอย่างระมัดระวัง เห็นว่าด้านนอกไม่มีคนอยู่แล้ว เธอก็รีบเดินออกไปทันที

ตอนนี้เธอจะต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!

เธอรีบเดินไปที่ประตูลิฟต์ เพราะตื่นเต้นเกินไป ฝีเท้าจึงดูเร่งรีบมากกว่าปกติ

ทันใดนั้น ประตูห้องผู้ป่วยก็เปิดออก พายุเดินออกมาและเห็นคนท่าทีเร่งรีบ จึงต้องหันไปดู

คนคนนั้นดูคุ้นเคยมาก เหมือนจะเคยเจอที่ไหนมาก่อน

พายุสังเกตดีๆ ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

นั่นคือญาธิดานี่!

เธอมาที่นี่ได้ยังไง? หรือเธอจะรู้อะไรเข้า?

พายุร้อนรนใจ รีบกลับหลังหันเคาะประตูห้องผู้ป่วย เปิดประตูเดินเข้าไปข้างๆภวินท์ แล้วกระซิบพูดเสียงเบาว่า “คุณภวินท์ ไม่ได้การแล้วครับ เมื่อกี้เหมือนผมจะเห็นคุณผู้หญิงอยู่ด้านนอก”

ภวินท์เบิกตาโพลง “ว่าไงนะ?”

“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่วิน?”

ทันใดนั้นหญิงสาวที่นั่งอาบแดดอ่านหนังสืออยู่ข้างหน้าต่างก็เงยหน้าขึ้น มองพวกเขาอย่างงุนงง

ภวินท์เงยหน้าขึ้น มองดูนิวราที่สวมชุดกระโปรงสีขาวและมีสีหน้าซีดเซียว ก็พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ไม่มีอะไร แค่เรื่องงานน่ะ ไม่ต้องห่วงนะ”

นิวราพยักหน้า แล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไป

ภวินท์เดินออกจากห้องผู้ป่วยพร้อมกับปิดประตูด้วย จากนั้นเขาก็มองพายุเพื่อให้เขาพูดต่อได้

“เมื่อกี้ตอนผมออกมา ก็เห็นคุณผู้หญิงเดินไปที่ลิฟต์อย่างเร่งรีบ ผมว่า……”

แววตาของภวินท์มืดมนลง “นายกำลังจะบอกว่า เธอรู้แล้วเหรอ?”

พายุพยักหน้า “ผมว่าน่าจะใช่ครับ”

ภวินท์ขมวดคิ้วแน่น เงียบไปสักพักใหญ่ แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฉันกลับไปดูก่อน”

“งั้นทางคุณนิวล่ะครับ……”

“บอกเธอว่าฉันมีธุระ ดึกๆค่อยกลับมา”

พอพูดจบ ภวินท์ก็เดินออกไปทันที

ถ้าญาธิดารู้เรื่องนี้แล้วจริงๆ งั้นแผนการและจังหวะทุกอย่างของเขาก็จะวุ่นวายทั้งหมด เขาจะต้องกลับไป แล้วอธิบายให้เธอเข้าใจ!

……

อีกด้านหนึ่ง ญาธิดานั่งรถแท็กซี่ด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทา

เธอรู้ความลับนี้เข้าโดยไม่ทันตั้งตัว ก็เลยยังรับไม่ได้

คนขับรถที่เห็นสีหน้าซีดเซียวของญาธิดา ก็รู้สึกกังวลและคอยสังเกตอาการของเธอเป็นระยะ

ในที่สุด ลุงคนขับรถก็อดไม่ได้ถามว่า “หนูเป็นอะไรหรือเปล่า?”

ญาธิดารีบส่ายหน้า กำหมัดแน่นแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะ รบกวนขับเร็วหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ”

ตอนนี้เธอแค่อยากกลับไปบ้านพักให้เร็วที่สุด เก็บข้าวของตัวเองแล้วรีบหนีออกจากเงื้อมมือของภวินท์ให้ไว

คนขับรถได้ยินแล้ว ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก เขาเหยียบคันเร่งแล้วขับให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้