ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 833

การประชุมผู้ถือหุ้นครั้งนี้ราบรื่นมากกว่าเมื่อสองสามครั้งก่อน พวกพนักงานข้างนอกกำลังใส่สีตีไข่ถึงความดุเดือดของการประชุมในครั้งนี้

จากสีหน้าสลดหดหู่ของพวกผู้ถือหุ้นทั้งหลายที่เดินออกมา เดาได้ไม่ยากเลยว่าเกมนี้ญาธิดาเป็นฝ่ายคว้าชัยชนะ

“พายุรีบแจ้งทุกฝ่ายให้หยุดงานในมือทันที และขอความร่วมมือทุกคนให้ความร่วมมือกับบุคคลที่สามอย่างเต็มที่ ในส่วนที่ขาดดุลให้หักจากส่วนทรัพย์สินส่วนตัวของฉันกับวิน อีกอย่างให้ติดต่อคนกลางขายวิลล่าที่ติดชายฝั่งทะเลหลังนั้นซะ”

พายุคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะหยิบบัตรเครดิตสองใบออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้ววางลงบนโต๊ะ

ญาธิดาอึ้งไป “นี่มัน...”

“คุณธิดา การ์ดทองใบนี้เป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากผมกับอันอัน พวกเราสองสามีภรรยาทำงานอยู่ภายใต้การคุ้มครองของคุณ ไม่ได้ใช้เงินก้อนนี้อยู่แล้ว ส่วนการ์ดสีดำอีกใบเป็นน้ำใจจากพี่ชายภรรยาผมครับ”

หลังจากธีทัตผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ มาได้เขาก็ดูสงบลงไปมาก นอกเหนือจากการแข่งขันทางธุรกิจตามปกติแล้ว เขาก็ไม่ได้จงใจต่อต้านSTN Groupและพายุอีก เมื่อรู้ว่าSTNไม่มีผู้นำอยู่เขาก็เต็มใจที่จะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจของพวกเขาทุกคน ตอนนี้เธอไม่สามารถประเมินได้เลยว่าการตรวจสอบไขความลับน่าสงสัยของบริษัทต้องใช้ทรัพยากรทางการเงินไปมากน้อยแค่ไหน เงินทุกบาททุกสตางค์ล้วนเป็นความหวังที่จะสามารถทำให้STNเดินต่อไปได้

หลังจากมอบการ์ดทั้งสองใบให้พายุเป็นคนดูแลจัดการ เธอก็รีบจัดแจงเสื้อผ้าและถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “ตอนนี้การขายมีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

“อุตสาหกรรมอื่น ๆ ยังคงดำเนินไปได้อย่างราบรื่นครับ แต่จอภาพที่เพิ่งจะส่งออกตลาดมีปัญหาค่อนข้างร้ายแรง”

ขณะที่พูดเขาก็เปิดข่าวล่าสุดเกี่ยวกับเรื่องจอภาพที่พัฒนาโดย STN Group เกิดการระเบิดหลายครั้งขณะใช้งาน แถมพนักงานก็ไม่บริการหลังการขายเลยสักคนราวกับนัดกันไว้

เห็นได้ชัดว่าจอภาพที่เกิดเหตุขัดข้องผลิตออกมาในล็อตเดียวกัน แต่เมื่อเรียกตัวเครื่องคืนกลับไม่พบปัญหาใด ๆ หลักฐานการทดสอบของSTN Groupไม่เพียงพอที่จะสยบความโกรธเคืองของสาธารณชนได้เลยพลอยทำให้ชื่อเสียงของบริษัทเสียหายไปด้วย

สีหน้าของญาธิดาเปลี่ยนไปทันที “ส่งข้อมูลที่ตรวจสอบได้ทั้งหมดตอนนี้มาที่อีเมลของฉัน และรีบจัดรถไปที่สถานที่จัดแสดงสินค้า”

“คุณธิดา ตอนนี้คุณจะไปที่งานจัดแสดงสินค้าไม่ได้นะครับ ที่นั่น...”

เธอไม่สนใจคำพูดของพายุและคว้าสมุดจดบันทึกเดินออกจากห้องทำงานทันที พายุกังวลจนเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นกับเธอจึงรีบกัดฟันเดินตามเธอไป

ลานจัดแสดงสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในStarlight Mallเต็มไปด้วยผู้คนอัดแน่น ป้ายสีแดงขัดหูขัดตามีให้เห็นอยู่เต็มไปหมด ภายในบริเวณเต็มไปด้วยเสียงร้องไห้และตะโกนกันดังระงม

แถมพนักงานที่เคาน์เตอร์กลับไม่มีท่าทีว่าจะสนใจคนกลุ่มนั้นเลยสักนิด แถมไม่เพียงแต่เหลือบมองพวกเขาอย่างเย็นชาเท่านั้นแต่ยังพูดจาข่มขู่คนกลุ่มนั้นอีกด้วย

“ที่นี่ไม่มีผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ ถ้าเก่งจริงก็ไปประท้วงที่บริษัทเลยสิ เครื่องใช้ไฟฟ้าที่นี่ไม่ใช่ราคาถูก ๆ ถ้าเกิดพังเสียหาย รปภ.ก็ต้องจับพวกคุณไปชดใช้ตามราคาอยู่ดี พวกเขาไม่สนใจหรอกว่าพวกคุณเป็นผู้เสียหายหรือเปล่า”

น้ำเสียงแหบพร่าดังเข้าหูญาธิดาผ่านกระจกรถ เธอขมวดคิ้วแน่นและหยิบกระดาษที่เพิ่งจะปริ๊นออกมาจากเครื่องปริ๊นเป็นแผ่นสุดท้าย ก่อนจะลงจากรถและเดินตรงไปที่หน้าพนักงานขายคนนั้น

“นี่เป็นวิธีการบริการหลังการขายของพวกเธอเหรอ?”

พนักงานขายกลอกตาขาวใส่ก่อนจะพูดตอบอย่างหงุดหงิด “ถ้าอยากได้เงินชดเชยก็ไปต่อแถวโน้น ฉันเป็นแค่พนักงาน หนึ่งฉันไม่มีเงิน สองไม่มีอำนาจสิทธิ์อะไรในการพูด จะให้เอาอะไรไปบริการหลังการขายล่ะ”

“เธอไม่มีอำนาจ แต่ฉันมี!” เธอขึ้นเสียงก่อนจะโบกมือให้พายุที่อยู่ข้าง ๆ “จัดการทำเรื่องเลิกจ้างให้พนักงานขายทุกคน และเคาน์เตอร์จะปิดปรับปรุงนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป”

พายุขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้

การปฏิบัติการของญาธิดาในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเกรงว่าจะต้องเสียทรัพย์สินของ STN ไปซะทั้งหมด ถ้าเธอชนะศึกครั้งนี้ต่อไปบริษัทและตระกูลสถิรานนท์คงจะอยู่สุขสบายราบรื่น แต่ถ้าเธอแพ้...