ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 840

“เมื่อสองปีก่อนเธอกลัวว่าภวินท์จะสืบจนสาวมาถึงตัวเธอ ดังนั้นเธอเลยจงใจร่วมมือกับพวกต่างชาติลงมือกับเขา ถึงแม้ว่าเขาจะมีชีวิตรอดมาได้ แต่เขาลืมเรื่องราวก่อนหน้านี้ทั้งหมดไปแล้ว และมันจึงสร้างโอกาสให้เธอ”

น้ำเสียงของนิธิศยิ่งเคร่งขรึมมากขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายนพเก้าก็ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขาได้แต่กำกระเป๋าถือไว้แน่น และพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก “นี่มันก็แค่การคาดเดาของคุณเท่านั้น ฉันกับวินรู้จักกันมานานหลายปี จะมีใจให้กันมันเป็นเรื่องปกติ”

“นั่นเป็นเพราะว่าเขาลืมญาธิดากับลูกสองคนนั้นไปแล้ว...” นิธิศพูดขัดจังหวะอย่างไม่สนใจ “ฉันแนะนำให้เธอรีบพาเขาไสหัวกลับยุโรปไปซะ ก่อนที่เธอจะไม่เหลืออะไรเลย แถมยังจะขัดขวางแผนการของฉันเปล่า ๆ”

นพเก้าครุ่นคิดอย่างหนัก

เธอพาวินกลับมาจากยุโรปเพราะไม่มีทางเลือกอื่นจริง ๆ แถมเธอก็คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอญาธิดาที่งานเลี้ยงคืนนี้

หลังจากญาธิดาสละตำแหน่งจากSTN Group เธอก็ไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนอีกเลย การปรากฏตัวของเธอในวันนี้น่าแปลกมาก เว้นเสียแต่ว่าจะมีคนจงใจล่อเธอมา

เมื่อคิดได้แบบนั้น นพเก้าก็ได้แค่เหลือบมองนิธิศอย่างระแวดระวัง “ฉันขอเตือนนะว่าอย่ามาเล่นเล่ห์กับฉัน ไว้ฉันทำธุระของตัวเองเสร็จเมื่อไหร่ฉันกลับแน่ ถ้าคุณทำให้คนที่อยู่เบื้องหลังของฉันเคืองเมื่อไหร่ แม้แต่ตำแหน่งของคุณก็อาจจะรักษาไว้ไม่ได้ด้วยซ้ำ”

หลังจากพูดจบเธอก็เดินเฉียดไหล่เขาออกจากห้องน้ำไป

ญาธิดากลับมาถึงบ้านพักอย่างสับสนวุ่นวายใจ เด็กทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เอลล่ายังคงสวมชุดที่ใช้แสดงในวันนี้ พลางจ้องหน้าเธออย่างไม่พอใจ

เมื่อนึกถึงเรื่องที่จงใจผิดนัดเธอในวันนี้แล้ว ญาธิดาหัวใจกระตุกเต้น พลางฉีกยิ้มอย่างประจบสอพลอแล้วพุ่งตัวเขาไปหยิกแก้มเด็กสาวทันที

“การแสดงของลูกวันนี้สุดยอดมากเลย ถึงแม่จะไม่ได้ไปที่งานแต่ก็นั่งดูถ่ายทอดสดตลอดเลยนะ ลูกเป็นความภูมิใจของแม่จริง ๆ นะ”

เอลล่ากลอกตามองบนอย่างทนไม่ไหว พลางสะบัดมือเธอออกอย่างไม่เกรงใจ และจ้องมองไปทางพี่ชายของเธอ

“วันนี้อีธานอยู่กับแม่ตลอดเขาเป็นพยานได้ว่าแม่ตั้งใจดูถ่ายทอดสดของลูกมากจริง ๆ นะ” ญาธิดาพูดพลางขยิบตาให้อีธานไม่หยุดเพื่อส่งสัญญาณให้ลูกชายช่วยพูดอะไรดี ๆ ให้เธอสักคำ

“พอแล้ว ถึงหนูจะอายุไม่มากแต่ก็นับว่าเป็นดาราเด็กที่ฝีมือการแสดงเทียบเท่าผู้ใหญ่แล้ว แม่ไม่ต้องแสดงละครต่อหน้าหนูหรอก”

เอลล่าพูดขัดเธออย่างเย็นชา ก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า “ว่ามาสิคะว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น เห็นพี่ชายบอกว่าวันนี้แม่พร้อมจะตายอย่างวีรบุรุษอีกแล้ว?”

“ตายอย่างวีรบุรุษอะไรกันล่ะ ทุกครั้งแม่ก็กลับมาอย่างปลอดภัยไม่ใช่หรือไง” ญาธิดาได้ยินแบบนั้นก็แต่หดคออย่างรู้สึกผิด

นับตั้งแต่ที่เธอตัดสินใจปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เป็นอิสระ โลกกลับตาลปัตร เจ้าเด็กน้อยสองคนนี้ไม่เห็นหัวเธอเลย แถมยังคอยสั่งสอนเธอตลอดเวลา

เอลล่าจ้องเธอตาเขม็งอย่างไม่พอใจ ในน้ำเสียงมีแต่ความโกรธ “สองปีที่ผ่านมาแม่เอาแต่ทำภารกิจที่เอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง แม่ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของหนูกับพี่ชายเลย ถ้าวันนี้ตัวตนของแม่เปิดเผย จะอีกกี่สิบลุงจรณ์ก็ช่วยแม่ไม่ได้!”

ญาธิดาได้ยินแล้วก็เบ้ปาก ในหัวของเธอหวนนึกถึงฉากที่ภวินท์แย่งชิปไปจากเธอ

อีธานเงยหน้าขึ้นมองเธอย่างพิจารณาและพูดขึ้นช้า ๆ ว่า “เหตุสุดวิสัยที่เกิดขึ้นในวันนี้ทั้ง ๆ ที่แม่หลีกเลี่ยงได้ ทำไมถึงไม่เอาชิปกลับไปคืนตามแผนเดิม?”

“แม่...” เธอสบสายตากับเขา ผ่านไปนานครู่หนึ่งแล้วแต่ก็ยังหาข้อแก้ตัวเพื่อตอบคำถามของเขาไม่ได้อยู่ดี

อีธานไม่รอให้เธอตอบและพูดต่อไปว่า “เป็นเพราะแม่บังเอิญเจอคนที่ทำให้จิตใจวุ่นวาย? แถมคนคนนั้นยังช่วยแก้ปัญหาเรื่องชิปให้แม่ด้วย?”