ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 841

“ขอโทษด้วยนะ ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่คุณพูดเลยน่ะ” ภวินท์ยังคงมีท่าทีเย็นชาเหมือนเดิม แล้วก็เดินผ่านเธอไป “อย่ามาใช้แผนการที่น่าเบื่อแบบนี้เลย สิ่งที่ผมเกลียดที่สุดก็คือผู้หญิงแบบคุณเนี่ยแหละ”

ญาธิดาตัวแข็งทื่อไปในทันที หลังจากนั้นเธอก็ตอบว่า “ฉันยอมรับว่าฉันมีเจตนาแอบแฝง ก็เลยใช้ลูกไม้นิดหน่อย แต่ฉันไม่ได้มีความคิดจะทำร้ายคุณเลยนะ ฉันแค่อยากให้คุณไปกับฉันเท่านั้นเอง”

ภวินท์หยุดเดิน พร้อมกับเหล่มองเธอแล้วถามกลับว่า “ทำไมผมต้องเชื่อผู้หญิงอย่างคุณด้วย? ”

“ก็เพราะนี่ไง！”

ญาธิดาเดินเข้าไปหาเขา แล้วก็หยิบกระเป๋าตังค์ออกมาพร้อมกับยื่นให้เขาด้วยมือทั้งสองข้าง และเปิดกระเป๋าตังค์ออกให้เห็นรูปภาพครอบครัว

รอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กๆ นั้นอ่อนโยนและสดใสมาก ส่วนญาธิดาก็ยิ้มแย้มแจ่มใสและพิงอยู่ในอ้อมแขนของชายคนหนึ่ง ใบหน้าที่คมชัดของผู้ชายคนนั้นเหมือนกับใบหน้าของภวินท์ในตอนนี้อย่างกับแกะ

สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกันก็คือ สายตาของผู้ชายในรูปภาพที่มองไปที่ญาธิดานั้นมันเต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่ซ่อนไว้ไม่อยู่ แต่ว่าตอนนี้สายตาที่เขามองไปที่ญาธิดานั้น มันมีแต่ความเย็นชาและเบื่อหน่าย

ปลายนิ้วของภวินท์จับกระเป๋าตังค์นั้นแน่นขึ้นกว่าเดิม สายตาก็เริ่มผันผวนอย่างไม่ชัดเจน

ญาธิดาสังเกตเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของเขา และใบหน้าของเธอก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ขมขื่น “สามีที่หายตัวไปของฉันเหมือนคุณมากเลยใช่ไหมล่ะ? ”

ภวินท์ไม่ตอบคำถามของเธอ แต่ว่าเธอก็ไม่ได้สนใจ พูดเองเออเองต่อไปว่า “ฉันหวังว่าคุณจะไปเยี่ยมครอบครัวของสามีฉันแทนเขาได้ เพราะว่าพวกผู้ใหญ่อายุมากแล้ว และพวกท่านก็คิดถึงลูกหลานมาก”

ภวินท์เงียบอยู่นาน แล้วก็ยื่นกระเป๋าตังค์กลับให้เธอ พร้อมกับพยักหน้าช้าๆ

สายตาของเธอเผยให้เห็นถึงประกายแห่งความสุข อดไม่ได้ที่จะอุทานในใจ ว่าฝีมือการแสดงของตัวเองนั้นไม่เลวเลย ไม่ได้แย่เหมือนเอลล่าหรอก แม้แต่คนที่ไหลลื่นอย่างภวินท์ยังหลงกลเธอเลย

“ผมจะให้เวลาคุณแค่ช่วงเช้าเท่านั้น นัดสถานที่มา”

พอได้ขึ้นไปนั่งรถมายบัคที่คุ้นเคย ก็เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นเยอะมาก มองดูคนขับเป็นระยะๆ แล้วก็พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ในวงการต่างก็บอกว่าคุณญาธิดาเป็นคนที่ให้ความสำคัญต่อความรู้สึกมาก และไม่ได้คิดจะแต่งงานใหม่เลย แต่ที่แท้ก็มีความเห็นแก่ตัวอยู่เหมือนกันนะครับ”

ญาธิดามองดูคนขับที่ดูมีอายุตามสายตาของญาธิดา แล้วก็หัวเราะออกมาดัง “พรืด” “เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของพายุค่ะ ฉันย้ายพายุกับอันอันไปเป็นผู้จัดการสาขาย่อยแล้ว เขาก็เลยจะมาแทนพายุ”

ภวินท์หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่ได้มีท่าทีจะตอบเธอ

ญาธิดามองเขาอย่างสนใจ และก็ค่อยๆ ยกมุมปากขึ้น “ภวินท์ คุณเผยไต๋ออกมาแล้วล่ะ โดนเปิดโปงแล้ว”

“สิ่งที่คุณได้เห็น ก็คือสิ่งที่ผมอยากจะให้คุณเห็นนั่นแหละ” เสียงของเขาทุ้มต่ำเล็กน้อย เหมือนกับว่ากำลังพยายามอธิบาย แล้วก็เหน็บแนมว่าเธอกำลังคิดว่าตัวเองฉลาด

รอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอแข็งทื่อไปเล็กน้อย เธออดไม่ได้ที่จะถามต่อว่า “แล้วทำไมถึงไม่ถามต่อล่ะ? เช่นใครคือพายุ หรือว่าอันอันเป็นใคร? ”

“ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผม ผมไม่ได้สนใจ” เขาตอบอย่างเย็นชา

ญาธิดาสังเกตเขาอ่างละเอียดอีกครั้ง เหมือนต้องการหาพิรุธอะไรบางอย่างจากใบหน้าของเขา และสิ่งที่ทำให้ผิดหวังก็คือ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สนใจเรื่องอะไรพวกนี้จริงๆ

“ในเมื่อคุณไม่รู้จักฉัน แล้วทำไมเมื่อวานถึงต้องช่วยฉันด้วยล่ะ? คุณรู้จักอาริโอ แล้วก็เอาชิปไปด้วย หมายความว่าคุณรู้ว่าของสิ่งนี้มันสำคัญ”

พอพูดถึงเรื่องชิป สายตาของภวินท์ก็เย็นชาขึ้นมาทันที ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

“ข้อมูลในชิปนั้นสำคัญมาก ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะมาอยากได้ ถ้าเกิดว่าข้อมูลนั้นถูกเผยแพร่ออกไป ผมจะมาจัดการคุณเป็นคนแรก ไม่ว่าเบื้องหลังคุณจะเป็นใคร”

ที่แท้！