ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 85

ภวินท์ขมวดคิ้ว แววตาที่มืดมนประกายไปด้วยความแปลกใจ เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและเย็นชาว่า “เธออยากหย่างั้นเหรอ?”

ญาธิดาหันหน้ากลับไปมองชายหนุ่มแล้วพูดทีละคำว่า “ใช่ ฉันอยากหย่า”

เมื่อกี้เธอครุ่นคิดมาดีแล้ว ตอนนั้นการแต่งงานของพวกเขาเป็นแค่ความผิดพลาด และตอนนี้ เธออยากจะหยุดทุกอย่างก่อน

ภวินท์ขมวดคิ้วเป็นปม เขาพยายามข่มอารมณ์โมโหไว้แล้วพูดว่า “ญาธิดา พวกเรายังไม่ถึงขั้นนั้น ไม่ใช่เหรอ?”

เขายังไม่ทันได้ชดเชยเธอเลย เธอก็พูดเรื่องหย่าก่อนแล้ว?

“ยังไม่ถึงเหรอ?” ญาธิดาสบตากับเขาโดยไม่เกรงกลัว แล้วพูดว่า “นายมีคนที่นายรัก ฉันล่ะ ฉันเป็นมือที่สามงั้นเหรอ?”

เขาอยากทำอะไรกันแน่ อยากทำเหมือนผู้ชายโบราณที่มีเมียเอกและเมียน้อยเยอะๆเหรอ?

พอพูดคำนี้ออกไป สีหน้าของภวินท์ก็บึ้งตึงทันที เขาเม้มริมฝีปากแน่น นานมากกว่าจะพูดออกมา “ถ้าเธออยากหย่า งั้นก็หย่าเถอะ”

พูดจบ เขาก็หยิบเช็คว่างเปล่าออกมา แล้ววางไว้บนตู้หัวเตียง พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เช็คใบนี้ ถือว่าเป็นค่าชดเชยเธอแล้วกัน”

ญาธิดาหันหน้าไปมองเช็คใบนั้น สักพัก เธอก็แสยะยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ดังนั้น ฉันจะเขียนเท่าไหร่ก็ได้ใช่ไหม?”

เธอไม่เคยคิดเลยว่า ฉากที่จะปรากฏแค่ในหนังจะเกิดขึ้นในชีวิตเธอด้วย!

น่าขำสิ้นดี!

ภวินท์เม้มริมฝีปากบาง เงียบไม่พูดอะไร

ญาธิดาโมโหถึงขั้นสุด เธอไม่พูดพร่ำทำเพลง ยื่นมือไปหยิบเช็คใบนั้นขึ้นมา แล้วเงยหน้าสบตากับชายหนุ่ม “นายคิดว่าฉันทำเพื่อเงินหรือไง? หรือว่า นายคิดว่าลูกที่ตายไปคนนั้นจะใช้เงินมาวัดได้?”

เธอว่าแล้ว ทันใดนั้นก็ฉีกเช็คในมือทิ้ง ขอบตาเธอแดงก่ำแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นว่า “ฉันไม่ต้องการหรอกนะ!”

เศษกระดาษถูกโยนลงไปข้างเตียง ภวินท์ขมวดคิ้วไม่พูดอะไร

เรื่องมาจนถึงวันนี้แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองคนก็คงย้อนกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วล่ะ

ญาธิดาสูดหายใจ พยายามข่มอารมณ์โกรธในใจไว้ เธอทำท่าใจเย็นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดว่า “ฉันไม่ต้องการเงินของนาย และฉันจะไม่บริจาคไตด้วย ฉันแค่อยากหย่ากับนายเท่านั้น”

ภวินท์ขมวดคิ้วเป็นปม เขาชะงักสักพัก สุดท้ายก็กลืนคำพูดที่จะพูดลงไปเหมือนเดิม

ก่อนออกไป เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ดูแลตัวเองดีๆนะ”

พอพูดจบ เขาก็กลับหลังหัน ผลักประตูห้องเดินออกไปทันที

ภายในห้องกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ในที่สุดน้ำตาของญาธิดาก็ไหลออกมาอย่างอดไว้ไม่อยู่

ชีวิตแต่งงานครั้งแรกของเธอ กลับต้องจบลงง่ายๆแบบนี้เหรอ?

……

เช้าวันถัดมา ญาธิดาตื่นขึ้นมา เช็ดหน้าเช็ดตา พอพยาบาลมาตรวจสอบบาดแผลเธอเสร็จแล้ว ก็เจอพายุยืนอยู่หน้าห้องพอดี

พยาบาลเดินออกจากห้องไป พายุก็ก้าวเข้ามาในห้องทันที

“คุณผู้หญิงครับ คุณภวินท์ให้ผมมา…”

ญาธิดาพูดแทรกเขาเสียงเบา “ต่อไปต้องเปลี่ยนคำเรียกแล้วล่ะ”

เรื่องที่เธอกับภวินท์หย่ากัน พายุจะต้องรู้แน่นอน

พายุชะงัก สีหน้าของเขาดูอึดอัด แล้วยื่นเอกสารในมือออกไปช้าๆ “คุณผู้ชายให้ผมเอาเอกสารมาให้คุณครับ”

เอกสารที่มีตัวหนังสือขาวดำ ด้านบนมีตัวหนังสือใหญ่ๆพิมพ์ไว้ว่า “หนังสือการหย่า”

ญาธิดากระตุกยิ้มมุมปากอย่างขมขื่น เธอรีบหนังสือมา มองดูลายเซ็นบนนั้นของภวินท์ เธอก็หยิบปากกาแล้วเซ็นชื่อตัวเองลงไป

พอทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เธอก็ยื่นเอกสารคืนพายุ แล้วพูดอย่างเกรงใจว่า “รบกวนด้วย”

พายุลังเลสักพัก แล้วถึงกลับหลังหันเดินออกไป

ป้าจันทร์มาส่งอาหารเช้าพอดี เห็นสีหน้าของญาธิดาแปลกๆ ก็รีบถามว่า “คุณผู้หญิงคะ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

ญาธิดาหันหน้าไปพูดว่า “ป้าจันทร์คะ มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องบอกกับป้าค่ะ”

ป้าจันทร์วางอาหารเช้าในมือลง แล้วเดินเข้าไปหาเธอ “เรื่องอะไรเหรอคะ?”