ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 86

มองดูสีหน้าที่เด็ดขาดของลูกสาวตัวเอง ปภาวีก็อดทนไว้ สุดท้ายก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

ญาธิดาเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้พวกเขา “แต่ว่า พ่อแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ หนูไม่เป็นไร”

ได้ยินเธอพูดรับรองแบบนี้ ปภาวีกับยติภัทรก็ถึงโล่งอก

กินผลไม้ไม่กี่ชิ้น ญาธิดาก็เดินกลับเข้าไปในห้องนอนตัวเอง ใส่หูฟังแล้วอ่านหนังสือต่อ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงดังขึ้น

ญาธิดาถอดหูฟังออกแล้วเดินไปที่ประตู ผลักประตูออกไป ก็เห็นปภาวียืนอยู่หน้าประตู กำลังพูดอะไรสักอย่างกับคนด้านนอก

“วี ให้ฉันกับธิดาเจอกันสักหน่อยนะ”

ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ญาธิดาก็อึ้งแล้วรีบเดินไปข้างหน้า

ปภาวีตอบอย่างจริงจังว่า “คุณย่าคะ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ให้เจอนะคะ ตอนนี้ธิดาอาการแย่มากจริงๆ……”

“แม่คะ?”

ญาธิดาเดินไปดูที่ประตู ก็เห็นคุณย่ายืนอยู่ด้านนอก เธอก็ชะงักไปทันที

คุณย่าเห็นญาธิดา สายตาก็เปล่งประกายขึ้นมา “ธิดา!”

ญาธิดารีบเอ่ยถาม “คุณย่า มาที่นี่ได้ยังไงคะ?”

“ฉันเพิ่งได้ยินเรื่องที่เธอหย่ากับภวินท์ น่าโมโหจริงๆ ทำไมเขาถึงทำลับหลังฉัน……” คุณย่าโกรธจนตบหน้าขาตัวเอง

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ญาธิดาก็ถึงเข้าใจ

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วรีบเดินไปข้างหน้า พยุงคุณย่าเข้ามาในบ้าน “คุณย่าคะ เข้ามาคุยเถอะค่ะ”

แม้เธอกับภวินท์จะหย่ากันแล้ว แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะกั้นไม่ให้คนแก่เข้ามาในบ้าน

ปภาวีเห็นญาธิดาตัดสินใจเอง ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก กลับหลังหันไปชงชา

หลังจากที่พยุงคุณย่าไปนั่งที่โซฟาเรียบร้อยแล้ว ญาธิดาก็ถามอย่างแปลกใจว่า “คุณย่ามาคนเดียวเหรอคะ?”

แม้ก่อนหน้านี้เธอจะไม่ค่อยได้กลับคฤหาสน์ตระกูลสถิรานนท์ แต่ก็รู้ดีว่าทุกครั้งที่คุณย่าเดินทางจะต้องมีคนรับใช้คอยตามอยู่ด้วย ตอนนี้เธอออกมาคนเดียว จะต้องมีอะไรผิดปกติแน่

คุณย่าถอนหายใจ จับมือญาธิดาไว้ไม่ยอมปล่อย “ที่จริง ย่าหนีออกมาจากบ้านน่ะ”

ญาธิดาอึ้ง “อะไรนะคะ?”

คุณย่าเป็นเหมือนราชินีในตระกูลสถิรานนท์ ถ้าคุณย่าหนีออกมาแบบนี้ งั้นคนในตระกูลสถิรานนท์คงได้วุ่นกันทั้งบ้านแน่เลยสิ?

คุณย่าสบถด่า “ย่าโกรธมากเลยนะ! วินเจ้าหมอนั่น! ทำไมถึงหย่ากับเธอโดยไม่บอกฉันก่อน! ครั้งนี้ฉันตั้งใจหนีออกจากบ้าน!”

ว่าแล้ว เธอก็กระแทกไม้เท้าบนพื้นอย่างโมโห

มองดูสีหน้าท่าทีที่จริงจังของคุณย่า ญาธิดาหัวเราะอย่างเหนื่อยใจ แล้วถามเสียงเบาว่า “หนีออกจากบ้านเหรอคะ? คุณย่ามายังไงคะ? รู้ว่าหนูอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?”

“เมื่อวานหลังจากที่ฉันรู้ว่าพวกเธอหย่ากันแล้ว ก็สั่งให้คนสืบหาที่อยู่เธอแล้วล่ะ วันนี้ฉันออกมาเอง ไม่ได้บอกใครเลย ขับรถมาถึงที่นี่ ตามหานานมากกว่าจะหาพวกเธอเจอ”

มองดูคุณย่าที่มีผมขาวเต็มหัว ญาธิดาก็รู้สึกสงสาร เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “คุณย่าคงลำบากแย่เลยนะคะ”

คุณย่าส่ายหัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ว่า “ไม่หรอกจ้ะ ธิดา ครั้งนี้ที่ย่ามาก็เพื่อให้วินร้อนใจบ้าง! ย่าจะให้เขามารับพวกเรากลับไปด้วยกัน”

ได้ยินแบบนี้ ญาธิดาก็กระตุกยิ้มอย่างขมขื่น “คุณย่าคะ เรื่องหย่า ที่จริงหนูเป็นคนพูดเองค่ะ”

“ว่าไงนะ?” คุณย่าตะลึง “เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่? เจ้าวินรังแกเธอหรือเปล่า! ธิดา บอกย่ามา เดี๋ยวย่าจัดการให้เอง!!”

ญาธิดาตื่นเต้น เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดเสียงเบาว่า “ไม่ใช่ค่ะ……หนูแค่รู้สึกว่าพวกเราไม่เหมาะสมกัน เขาไม่ได้รังแกหนูเลยค่ะ”

คุณย่าฟังแล้วก็ไม่เชื่อ “นี่……เป็นไปไม่ได้! ครั้งก่อนตอนที่พวกเธอกลับมาเยี่ยมฉันก็ยังดีๆอยู่เลย นี่เพิ่งจะผ่านไปไม่กี่วัน ทำไมถึงไม่เหมาะสมกันแล้วล่ะ? ธิดา มีเรื่องอะไรปิดบังย่าอยู่หรือเปล่า?”

ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ญาธิดาก็รู้ดีว่า คุณย่าคงยังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องเด็กแน่นอน