ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 855

เธอมองภวินท์ด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจแล้วพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “คุณมากับฉัน!”

ภาพภวินท์ที่กำลังปลอบใจเอลล่าแวบเข้ามาในสายตาของเธอ ตอนนี้ความรู้สึกของเธอสับสนยุ่งเหยิงกันไปหมด เธอเดินนำไปที่ห้องรับแขกตามด้วยภวินท์ที่กำลังเดินตามเธอด้วยแววตาจริงจัง

ทั้งสองคนมองหน้ากันอยู่หลายวินาที และสุดท้ายเธอก็เป็นฝ่ายที่ต้องยอมแพ้ก่อนและถอนหายใจยาวออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “คุณภวินท์ คุณน่าจะเห็นแล้วว่าเอลล่าชอบคุณมากจริง ๆ”

“ผมรู้” เขาตอบด้วยสีหน้าจริงจัง

ญาธิดาจ้องเขาแล้วพูดเน้นย้ำทีละคำว่า “ฉะนั้นไม่ว่าคุณจะเข้าหาเอลล่าเพื่อจุดประสงค์อะไร ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำร้ายเธอ”

ภวินท์ฟังที่เธอพูดก่อนจะหยุดฝีเท้าลงตรงหน้าของเธอพร้อมด้วยสีหน้าจริงจัง “ผมรับรองได้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะดูแลและรับรองความปลอดภัยของลูกแน่นอน”

เมื่อเห็นใบหน้าจริงจังของเขา หัวใจที่กำลังหวาดกลัวของเธอก็ค่อย ๆ สงบลง ความรู้สึกมั่นคงที่อธิบายไม่ถูกแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจของเธอ

ราวกับว่าเธอควรจะเชื่อใจเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข...

ซึ่งเธอตกใจกับความคิดนี้ของตัวเองอย่างอธิบายไม่ถูก เมื่อมองสบตากับภวินท์อีกครั้งสีหน้าของเธอดูรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะรีบเบือนหน้าหนี แล้วพูดด้วยเสียงอู้อี้ว่า “ฉันมีเรื่องอยากจะขอให้คุณช่วย”

ภวินท์เหลือบมองเธอ

“เธอต้องการใครสักคนมาเล่นเป็นบทพ่อของเธอ ฉันหวังว่าคุณจะใช้เวลาที่ได้อยู่กับเธอชั่วคราวระยะนี้ทำให้เธอค่อย ๆ ยอมรับความจริงเรื่องที่คุณไม่ใช่คุณพ่อของเธอ”

เธอกระอักกระอ่วนใจพูดคำเหล่านี้ออกมา แล้วก็เงียบไปครู่หนึ่ง กลัวว่าจะได้ยินคำปฏิเสธของภวินท์ และสิ่งที่เหนือความคาดหมายคือสิ่งที่เธอได้รับมีเพียงความเงียบ

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดตะกุกตะกักขึ้นมาอีกครั้งว่า “ฉันรู้ว่าคำขอพวกนี้มันค่อนข้างกะทันหันเกินไป ดังนั้นถึงคุณจะไม่ตอบตกลงก็ไม่เป็นไร...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เสียงหนักแน่นของผู้ชายคนนั้นก็ดังเข้ามาในหูของเธอ “ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ผมจะพยายามเป็นพ่อที่ดี”

แววตาของญาธิดาเปล่งประกายและหันมองเขาด้วยความประหลาดใจ

“ไม่เชื่อ? หรือว่าคุณคิดว่านี่เป็นแค่อุบายไหลไปตามน้ำของผมเท่านั้น?” เขาพูดอย่างติดตลก

ญาธิดารีบส่ายหน้ารัว ๆ ราวกับว่ายังจมอยู่ในเรื่องที่ทำให้ตกใจเมื่อครู่และยังไม่ได้สติ ผ่านไปสักพักก็มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “คุณภวินท์ ฉันยินดีรับปากเรื่องเซ็นสัญญาของคุณ แต่ไม่ใช่ตอนนี้...”

“ไม่รีบ” แม้ว่าเขาจะเลิกคิ้วแสร้งทำเป็นประหลาดใจแต่แววตาคู่นั้นก็ยังนิ่งสงบอยู่เหมือนเคย และดูเหมือนเขาจะไม่ประหลาดใจเลยด้วยที่เธอพูดแบบนี้

ไม่ว่ายังไงก็ตามถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเอลล่า เธอควรจะขอบคุณเขา

ภายในอาคารสองชั้นที่ตั้งอยู่ครึ่งทางครึ่งเขา นพเก้าเพิ่งจะฉีกเอกสารที่ได้นับจนแหลกละเอียด ก่อนจะโยนมันทิ้งลงในถังขยะอย่างโมโห

วันนี้เธอได้รับแจ้งจากทางสหพันธ์การค้าอีกแล้ว และ อาริโอได้กีดกันสิทธิ์ของเธอที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดอย่างเด็ดขาดแล้วโดยให้เหตุผลว่าระยะที่ผ่านมาเธอออกนอกลู่นอกทางมากเกินไป

และผู้ที่ทำให้เธอไม่สามารถทำตัวให้อยู่ในลู่ทางได้ก็คือภวินท์ คนที่เธอเป็นกังวลมากที่สุด——

เธอไม่ได้เจอแม้แต่เงาของภวินท์มาเป็นอาทิตย์แล้ว ความหวาดกลัวและไม่สบายใจก็ค่อยๆ ปะทุรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอจึงทำได้เพียงแค่แอบระดมคนของอาริโอไปตามสืบร่องรอยของเขา คิดไม่ถึงว่าเรื่องนี้จะถูกอาริโอจับได้ก่อนซะได้

ประเด็นสำคัญคือช่วงที่วินหายตัวไปเป็นเพราะไปอยู่ที่บ้านของญาธิดานังผู้หญิงชั้นต่ำนั่น!

เธอไม่แน่ใจว่าตอนนี้ความทรงจำของเขากลับมาแล้วหรือยัง และยิ่งกลัวอีกว่าถ้าสองคนอยู่ด้วยกันนานไปแล้วญาธิดาจะกระตุ้นความทรงจำของเขาขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าเป็นแบบนั้นทุกอย่างที่เธอทำมาก็สูญเปล่าหมดน่ะสิ!