ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 857

ญาธิดาจงใจทำสีหน้าเหมือนเสียดายอาลัยอาวรณ์ แต่สุดท้ายก็ยอมพยักหน้ายอมทำตาม “เตรียมของทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเหรอคะ?”

“ผมมาบอกคุณว่าตอนนี้ผมมีธุระต้องออกไปจัดการสักประเดี๋ยว คุณกับต้นกล้าไปรอผมที่สนามบินก่อนเลย” ท่าทีและสีหน้าของเขาดูห่างเหินและเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด

เธอรีบตอบเขาทันที “ฉันกับต้นกล้ารอคุณอยู่ที่นี่ก็ได้”

แบบนั้นจะได้พอมีเวลาส่งเอกสารที่เธอตามหามากขึ้นอีกหน่อย ถ้าทันเวลาเธอก็สามารถใช้เอกสารปลอมมาเปลี่ยนและขโมยเอกสารฉบับจริงไปให้อลิสาเลย

“ไม่ได้” นิธิศไม่แม้แต่จะคิดแถมยังปฏิเสธด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมไปที่สนามบินสะดวกมากกว่า คุณกับต้นกล้าต้องไปรอผมที่นั่นก่อน”

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ญาธิดาก็รู้แล้วว่าเขาอาจจะเริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วจึงไม่ได้พูดอะไรอีก และฝืนยิ้มสดใสร้องเรียกต้นกล้า

หลังจากทั้งสองคนจากไปแล้วเขาก็รีบก้มตัวลงมองไปที่ใต้เตียงทันที เมื่อเห็นเศษฝุ่นที่ตกลงมาประกอบกับรอยนิ้วมือบนเศษฝุ่นพวกนั้น แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยไอสังหารอย่างรุนแรง และไม่หลงเหลือความอบอุ่นอ่อนโยนอยู่อีกเลย

ภายในร้านกาแฟ นพเก้าเห็นเขาเดินเข้ามาด้วยใบหน้าบูดบึ้งก็รีบร้องทักด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังเยาะเย้ย “ได้ยินว่าคุณกำลังจะไปเที่ยวพักผ่อนกับญาธิดา? ขนาดเรื่องนี้ยังไม่สามารถทำให้คุณดีใจได้อีกเหรอ?”

เมื่อนิธิศได้ยินก็ตวัดสายตามองอย่างเย็นชา “ข่าวเธอนี่ไวจริง ๆ เลยนะ”

“ฉันยังมีข่าวที่ไวกว่านี้ยังไม่ได้บอกคุณอีกนะ”

เมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์ทุกฉากที่เกิดขึ้นที่บ้านพัก เธอก็ได้แต่กัดฟันแน่นอย่างโหดเหี้ยม “เธออยู่ด้วยกันกับภวินท์แล้ว แถมยังยอมรับการตามจีบจากอาริโอด้วย สุดท้ายแล้วคุณก็เป็นได้แค่ตัวสำรอง”

ปึง——

เขาวางแก้วกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรง พลางพูดด้วยน้ำเสียงอึมครึมว่า “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว”

นพเก้าตกใจ

“ตอนนี้ชีวิตของเขาเป็นของเธอ ถ้าเธอทำไม่ได้ ฉันจะทำแทนเธอเอง!”

เมื่อได้ยินเสียงไร้ความรู้สึกของเขานพเก้าเริ่มรู้สึกหนาวเหน็บในหัวใจ ในสายตาของเธอผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าคนนี้เป็นเสมือนปีศาจที่คลานออกมาจากนรก

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามบังคับให้ตัวเองสงบเข้าไว้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “คนตัวเล็กอยากฉันไม่กล้าแบกรับชีวิตใครหรอก ฉันต้องการแค่ของเพียงอย่างเดียวก็สามารถยืมมือคนอื่นฆ่าคนได้แล้ว”

นิธิสเงยหน้าขึ้นมองอย่างเฉยเมยและส่งสัญญาณให้เธอพูดต่อไป

“สิ่งที่ฉันต้องการง่ายนิดเดียว มันคือหลักฐานที่บ่งบอกว่าญาธิดาทำงานกับozone” แววตาของเธอเปล่งประกาย

“ขอแสดงความยินดีให้พวกเราร่วมมือกันอย่างมีความสุขล่วงหน้า...”

นิธิศว่าพลางยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของเธอ หลังจากดื่มเครื่องดื่มจนหมดแก้วแล้วเขาก็รีบเดินออกจากร้านกาแฟไป

สามวันต่อมา ทั้งสองคนพาต้นกล้าไปรับประทานอาหารที่ห้องอาหารบุฟเฟ่ต์ของโรงแรม

ญาธิดากำลังเลื่อนดูคลิปวิดีโอสั้นอย่างสนอกสนใจ พลางส่งเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขออกมาเป็นครั้งคราว โทรศัพท์ของเธอสั่นก่อนที่ข้อความจากอลิสาจะปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

“เอกสารไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่เธอบอก ดูจากร่องรอยลายนิ้วมือแล้วคิดว่ามันคงจะถูกเก็บไปแล้ว ทิวัตถ์อาจจะรู้จุดประสงค์ของเธอแล้ว ระวังตัวให้มากด้วย”

ญาธิดาเหลือบมองนิธิศอย่างระแวดระวังและรีบตอบกลับอย่างรวดเร็วว่า “วันนั้นฉันอยู่กับเขาตลอดเวลา เขาไม่มีเวลามากพอที่จะเคลื่อนย้ายเอกสารแน่นอน ปูพรมตามหาต่อไป เอกสารจะต้องยังอยู่ในบ้านของเขาแน่”