ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 864

นพเก้าเงยหน้าขึ้นมองสีหน้าเคร่งขรึมของภวินท์ “วิน คุณต้องเชื่อฉันนะ ตอนพวกเราอยู่ในozone พวกเราเป็นคู่หูที่เชื่อใจกันที่สุด...”

“สิ่งที่คุณได้เห็นตอนที่อยู่กับญาธิดา ทั้งหมดล้วนเป็นของปลอม...”

เธอกอดภวินท์พลางซบลงตรงหน้าอกของเขา แต่กลับถูกภวินท์ผลักออก

ภวินท์ชำเลืองมองไปทางที่ญาธิดาจากไปและขมวดคิ้วเล็กน้อย “นพเก้า ไม่ว่าเธอจะหลอกฉันหรือไม่ แต่ตอนนี้สถานการณ์ฉุกเฉิน ฉันต้องไปช่วยเธอ”

พูดจบภวินท์ก็ไม่มองหน้าเธออีกและเดินจากไปทันที

นพเก้าคิดไม่ถึงว่าภวินท์จะพูดแบบนี้ออกมา ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความกระหายเลือดและไอสังหาร

ญาธิดา ผู้หญิงคนนี้ช่างร้ายกาจจริง ๆ ขนาดภวินท์ลืมเรื่องในอดีตไปแล้วแม้ ๆ แต่ในเวลานี้เขายังอยากจะไปช่วยเธออีก!

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมจะส่งสัญญาณให้ลูกน้องจัดการญาธิดาทันที

แต่ดันนึกขึ้นได้ว่าญาธิดายังมีประโยชน์อื่นอยู่ เธอจึงวางโทรศัพท์ลงก่อนจะเดินเข้าไปหาภวินท์แล้วโอบแขนของเขาไว้

“วิน ฉันรู้ว่าคุณอยากช่วยเธอ แต่คุณอย่าเพิ่งใจร้อนสิ คนพวกนั้นที่มามีเจตนาไม่ดี พวกเขาต้องมีการเตรียมการมาก่อนล่วงหน้าแน่นอน ถึงคุณตามไปตอนนี้ก็คงไม่ทันแน่ เอาเป็นว่าพวกเรากลับไปก่อน ไปวางแผนกันก่อน...”

ภวินท์เงียบไปครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็พยักหน้าช้า ๆ “ก็ได้”

นพเก้าดีใจมาก เธอรีบโอบรอบแขนของภวินท์แล้วพาเขาเดินออกไปอีกทาง ก่อนจะหันมองไปยังทิศทางที่ญาธิดาหายลับไป พร้อมกระตุกยิ้มชั่วร้าย

เพียงแค่สามารถควบคุมตัวภวินท์เอาไว้ได้ บนโลกใบนี้ก็จะไม่มีใครตามหาญาธิดาพบแล้ว

ภวินท์ก้มลงมองนพเก้าก่อนจะดึงแขนของตัวเองออกจากมือของเธอ แล้วเงยหน้าขึ้นมองถนนที่รกร้างไร้ผู้คนด้วยแววตาอันมืดมิด

อีกไม่นานเรื่องทั้งหมดจะจบลง