ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 865

ญาธิดาเหลือบมองนาฬิกาข้างเตียงบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว หลังจากเธออาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เธอก็ผล็อยหลับไปทันที

เธอรู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายจะไม่ทำร้ายเธอง่าย ๆ แน่ ดังนั้นเธอจึงนอนหลับอย่างสบาย

เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากตื่นนอนได้ไม่นาน คนข้างนอกก็ได้ยินการเคลื่อนไหวภายในห้อง ก่อนที่สาวใช้หลายคนจะหอบข้าวของกองโตเดินเข้ามา

เสื้อผ้า รองเท้า แม้แต่เครื่องประดับก็เตรียมไว้อย่างพร้อมเพรียง แม้กระทั่งขนาดไซส์ก็เป็นขนาดของเธอพอดี

สาวใช้โน้มศีรษะลงด้วยใบหน้านิ่งเธอ ราวกับหุ่นยนต์ที่ทำงานอย่างไร้ความรู้สึก สายตาของญาธิดาเหลือบมองของที่พวกเธอกำลังถืออยู่และขมวดคิ้วเล็กน้อย

แม้ว่าการที่นพเก้าจะลงมือกับเธอจะอยู่ในแผนการของพวกเขาอยู่แล้ว แต่ญาธิดาไม่เข้าใจว่านพเก้าคิดจะทำอะไรกันแน่?

แม้ว่าภายในใจของเธอจะยังต่อต้านอยู่เล็กน้อย แต่ญาธิดาก็ยอมสวมชุดที่พวกเธอเตรียมให้อย่างเงียบ ๆ ก่อนจะเดินตามสาวใช้ออกไปจากห้อง

หลังจากเดินมาได้ประมาณห้านาที ญาธิดาก็เดินมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ และในที่สุดญาธิดาก็ได้เห็นให้อีกคนหนึ่งอยู่ที่ด้านหนึ่งของโต๊ะ

ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มสง่างามตามแบบสุภาพบุรุษ “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะธิดา”

“คุณสมิธ?”

ริมฝีปากแดงของญาธิดาขยับเล็กน้อย ก่อนจะเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ

เธอเดินเข้าไปหนึ่งก้าวแล้วนั่งลงอย่างสง่าผ่าเผย มองเขาด้วยสีหน้าเฉยเมย

“คุณสมิธ ฉันคิดว่าฉันต้องการคำอธิบายที่สมเหตุสมผล”

อาริโอกะพริบตาเล็กน้อยก่อนจะทาเนยลงบนแผ่นขนมปังแล้วยื่นให้ญาธิดาด้วยตัวเอง “ธิดาทานอาหารให้เสร็จก่อนแล้วค่อยคุยกันดีกว่า”

ญาธิดาไม่รับและยังคงทำหน้าเย็นชาเช่นเดิม

อาริโอถอนหายใจและพูดว่า “ขอโทษนะธิดา ผมก็แค่อยากจะขอโทษที่ผมเคยสงสัยในตัวคุณ ก็เลยพาคุณมาที่นี่”

ญาธิดาดึงคอเสื้อที่ปิดบาดแผลเอาไว้ลงเล็กน้อยจนเผยให้เห็นบาดแผลที่ลำคอของเธอ ก่อนจะยิ้มเยาะเย้ยออกมา “คุณสมิธขอโทษคนอื่นแบบนี้เหรอคะ?”

เมื่อวานเธอได้ทำแผลไปบ้างเล็กน้อยแล้ว ตอนนี้มีผ้าพักแผลปิดเอาไว้อยู่

อาริโอหรี่ตาลงและแอบด่านพเก้าในใจ “ขอโทษนะธิดาลูกน้องของผมไม่รู้จักหนักจักเบา”