ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 874

สองปีก่อน หลังจากที่ขวัญตาเกิดเรื่องขึ้นก็ออกไปจากเมือง J ราวกับหายสาบสูญไป ไม่มีใครหาเธอเจอเลยสักคน

หลังจากตอนนั้น ธีทัตก็เหมือนกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เขาดูมืดมนแล้วก็โหดเหี้ยม ตามหาร่องรอยของขวัญตาอย่างบ้าคลั่ง

แน่นอนว่า ไม่สำเร็จ

จนกระทั่งผ่านมาสองปี หลังจากที่รู้ว่านพเก้าถูกจับแล้ว เธอก็เล่าเรื่องที่เธอเคยเจรจาแลกเปลี่ยนกับวีริศออกมาจนหมดเปลือก

หลังจากที่ภวินท์คิดไปคิดมาแล้ว ก็บอกเรื่องพวกนี้กับธีทัต

พอได้ยินถึงตรงนี้ ญาธิดาก็แอบคาดเดาอยู่ภายในใจ

การตายของวีริศ เกรงว่าจะมีความเกี่ยวข้องกับธีทัตเป็นแน่

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ อัญมณีขนตาสั่นเล็กน้อย พูดขึ้นมาเบาๆ“ความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับ‘เขา’เดิมทีก็ไม่ได้แน่นแฟ้นอยู่แล้ว แต่หลังจากที่พี่รู้เรื่องที่‘เขา’กระทำต่อขวัญพวกนั้นแล้ว ก็ขังตัวเองเอาไว้ในห้องหนึ่งคืน ต่อมา……สุดท้ายพี่ก็ลงมือ”

ญาธิดานึกถึงคำพูดประโยคนั้นที่ธีทัตเคยพูดเอาไว้ ไม่มีใครมาทำร้ายคนที่เขารักได้

แม้ว่าคนคนนี้จะเป็นพ่อของเขาก็ตาม

อัญมณีคว้ามือของญาธิดาเอาไว้ เหมือนกับต้องการความปลอบประโลมจากเธอ น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

“ธิดา ตั้งแต่ที่พี่ขวัญหายตัวไป พี่ก็ไม่เคยยิ้มอีกเลย ตอนนี้ เขาก็ลงมือกับญาติคนสนิทของตัวเองอีก ฉันกลัวมากเลย ว่าต่อไปพี่จะกลายเป็นคนที่ไร้ความรู้สึก”

การเปลี่ยนแปลงในสองปีที่ผ่านมาของธีทัต เธอเห็นมาโดยตลอด

นอกจากความอบอุ่นที่เผยออกมาเป็นบางครั้งบางคราวตอนที่เจอกับตนเองแล้ว นอกเหนือจากนั้น เขาก็เยือกเย็นอยู่ตลอดเวลา

อัญมณีเป็นกังวลใจถึงสถานการณ์ในตอนนี้ของเขามากๆ

ญาธิดาตบลงที่หลังของอัญมณีอย่างปลอบประโลม เธอเม้มริมฝีปากแดงๆ นิ่งเงียบไปนานสองนาน ก่อนจะถอนหายใจพูดขึ้นมา“ใครเป็นคนผูกคนนั้นก็ต้องเป็นคนแก้ ภาวะซึมเศร้านี้ของเขา พวกเราไม่สามารถเข้าไปช่วยเหลือเขาได้”

อัญมณีสูดหายใจลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์ที่ตื่นตัวของตัวเองลง