ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 880

“ขวัญ ฉันเองก็ดีใจเหมือนกัน”ญาธิดาหันหน้าไป เห็นใบหน้าด้านข้างที่สวยงามนิ่งเงียบของขวัญตา ในใจก็เกิดความรู้สึกมากมาย

ไม่ได้เจอกันสองปี ไม่คิดว่าขวัญตาจะเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้ ถ้าเกิดเธอไปโผล่ต่อหน้าของธีทัต……

พอคิดถึงธีทัต ญาธิดาก็ลังเลอยู่สักพัก ก่อนจะพูดออกมา“ขวัญ เธอยังรักธีทัตอยู่ไหม?”

พอชื่อนี้โผล่ขึ้นมา สีหน้าของขวัญตาก็นิ่งชะงักไปทันที สองมือกำชายผ้าห่มเอาไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัว

ญาธิดาถอนหายใจออกมาอยู่ภายในใจ รู้ว่าขวัญตาต้องยังคงให้ความสนใจกับเรื่องในสมัยก่อนอยู่เป็นแน่

เธอยังลืมธีทัตไม่ได้แน่นอน

ผ่านไปนานสองนาน ขวัญตาก็ยิ้มออกมาอย่างอมทุกข์“ตอนแรกฉันนึกว่าฉันจะลืมไปแล้ว”

เรื่องมันผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว แต่ว่าไม่เพียงแต่จะยังไม่ลืมเรื่องเหล่านั้น แถมยิ่งลึกซึ้งมากกว่าเดิมอีกด้วย

ญาธิดานึกถึงสีหน้าที่ซึมเศร้าเหงาหงอยนั้นของธีทัตก่อนหน้านี้ขึ้นมา สุดท้ายก็เปิดปากพูดขึ้น“เธอรู้ไหมว่า ธีทัตตามหาเธอมาโดยตลอด”

“ตามหาฉัน?”ขวัญตามุมปากยกขึ้นยิ้มอย่างเยาะเย้ย“เขาแค่อยากจะตามหาตัวแทนของเธอก็เท่านั้นนั่นแหละ”

“ไม่ ไม่เหมือนกัน”ญาธิดาส่ายหัว“ขวัญ สมัยก่อนตอนที่เธออยู่ที่โรงพยาบาล คำพูดพวกนั้นของเขา ล้วนแต่ออกมาจากใจจริงทั้งนั้น เขารักเธอเข้าแล้วจริงๆ อยากที่จะอยู่ด้วยกันกับเธอ”

แต่น่าเสียดาย ธีทัตรู้ตัวสายเกินไป……

พอพูดถึงตรงนี้ เสียงของญาธิดาก็หยุดชะงักไป ก่อนจะพูดถามขึ้นมา“แล้วก็ ขวัญ ฉันอยากรู้ ว่าทำไมเธอถึงต้องปฏิเสธธีทัตด้วย”

พอพูดถกเรื่องที่โรงพยาบาลเมื่อสองปีก่อนขึ้นมา ขวัญตาก็นิ่งเงียบไปอยู่นาน สุดท้ายก็พูดขึ้นมา“ธิดา ฉันอยู่ด้วยกันกับเขาไม่ได้ พ่อของเขา……”

พอนึกถึงเรื่องที่วีริศบีบบังคับให้ธีทัตทำก่อนหน้านี้ ในใจของขวัญตาก็เจ็บปวดขึ้นมา

เธอรักธีทัต ไม่อยากให้ธีทัตไปทำเรื่องที่ตัวเองไม่อยากทำเพื่อตนเอง