ญาธิดาส่องดูกระจกที่อยู่บนเคาน์เตอร์ รู้สึกว่าไม่เลวเลยเหมือนกัน ก่อนจะเปิดปากพูดขึ้น“ช่วยเอามันแพ็คใส่กล่องให้ด้วยค่ะ……”
พนักงานสีหน้าดีอกดีใจ กำลังจะพูดอะไร ก็มีเสียงผู้หญิงที่แหลมสูงเสียงหนึ่งดังแทรกเข้ามา
“สร้อยคอเส้นนี้ ฉันเอาแล้ว”
ญาธิดาท่าทางการกระทำหยุดชะงัก หันหน้ามองไปยังทิศทางของเสียง
ตรงที่ไม่ไกลมีผู้หญิงยืนอยู่หนึ่งคน เธอหน้าตาสวยงาม แววตาหยิ่งยโสอย่างคิดว่าไม่มีใครมาเทียบได้ตั้งแต่ต้นจนจบ ผมหยักศกสีทองปล่อยลงมาตรงหน้าอก แค่เห็นก็รู้ว่าถูกจัดแต่งมาเป็นอย่างดี ชุดที่สวมใส่อยู่ก็ราคาแพง ในมือถือกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดแบรนด์ดังแบรนด์หนึ่ง
ดูเป็นสไตล์ของลูกคุณหนู
พอเห็นใบหน้านี้ ญาธิดาก็อึ้งตะลึงเล็กน้อย
คนคนนี้ พวกเขาเคยเห็นในเอกสารที่ขวัญตาให้มา
เธอก็คือลูกสาวคนเล็กของตระกูลสมิธ มาเลน่านั่นเอง
มาเลน่าอายุยังไม่ถึงสามสิบ เป็นลูกหลงของผู้นำตระกูลคนก่อนของสมิธ
ญาธิดาก็คิดไม่ถึงว่าจะมาเจอเธอที่นี่เหมือนกัน หันไปสบตากับภวินท์ ก่อนจะดึงสายตาของตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว สีหน้าเหมือนปกติ
มาเลน่าสวมส้นสูงสูงเกือบสิบเซนติเมตร เดินตึกๆๆมาอยู่ตรงหน้าของญาธิดา ยื่นเล็บแหลมคมที่เต็มไปด้วยเศษเพชรออกมา ชี้มาที่สร้อยคอเส้นนี้พร้อมกับพูดขึ้น“แพ็คสร้อยคอเส้นนี้ใส่กล่องซะ”
มาเลน่าเป็นแขกประจำของที่นี่ พนักงานรู้ว่าตัวเองไม่สามารถก้าวก่ายอีกฝ่ายได้ สีหน้าที่ประจบประแจงญาธิดาก่อนหน้านี้ก็เปลี่ยนไปทันที ยื่นมือออกมาจะไปถอดสร้อยคอที่คอของญาธิดาออก
ญาธิดาเอนตัว หลบมือของพนักงาน เลิกคิ้ว“คุณผู้หญิงคะ ดูเหมือนว่าฉันจะมาก่อนนะคะ แถม ฉันก็พูดไปแล้วว่า ฉันจะซื้อมัน”
มาเลน่าแววตาดูถูกดูแคลน“แล้วยังไง?”
ถ้าเธอต้องการของสิ่งไหน ใครก็แย่งไปไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...