ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 884

พอเห็นภาพภาพนี้ จู่ๆญาธิดาก็แอบขำออกมาอยู่ภายในใจ

ไม่คิดว่าภวินท์จะถูกมาเลน่ามองว่าเป็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินที่ตัวเองเลี้ยงเอาไว้

คุณมาเลน่าคนนี้ช่างกล้าหาญและยโสโอหังเหมือนกับที่ในข้อมูลบอกเอาไว้จริงๆ

เธอทำเหมือนกับตัวเองเป็นเจ้ามหาอำนาจของเมือง Lจริงๆเหรอ?

มาเลน่าเชิดหน้าขึ้น หยิ่งยโสอย่างที่ไม่มีใครเทียบได้“ฉันเป็นคนของตระกูลสมิธ ถ้าคุณมากับฉัน คุณอยากได้อะไร ฉันก็จะให้คุณได้ทั้งหมด”

เมือง L ไม่มีใครกล้าต่อต้านตระกูลสมิธ

ผู้ชายที่เธอเจอมาก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะมีคุณธรรมขนาดไหน แต่พอเธอเอ่ยชื่อของสมิธออกมา ก็แทบจะคุกเข่าจูบลงที่นิ้วเท้าของเธอกันทั้งนั้น

เชื่อว่าผู้ชายคนนี้ก็เหมือนกัน

แต่ไม่ว่ายังไงความจริงก็ไม่ได้เป็นเหมือนกับที่เธอคิดเอาไว้

ภวินท์ใบหน้าบึ้งตึง สองตาหรี่ลงเล็กน้อย แววตาอันตราย

ใบหน้าของเขาไม่มีอารมณ์ความรู้สึกอะไรมากมาย แต่กลับให้ความรู้สึกกดดันสุดๆ

มาเลน่าในใจสั่นสะดุ้งอย่างช่วยไม่ได้ ภายในใจรู้สึกตื่นตระหนกอยู่ไม่น้อย

เธอตกใจกับรังสีที่ตัวของภวินท์ อึ้งตะลึงอยู่กับที่

ภวินท์หันสายตา ชำเลืองมองไปที่ญาธิดายิ้มเล็กน้อยอยู่กับที่อย่างเย็นชา ญาธิดาถึงได้ไอกระแอมออกมาหนึ่งที“คุณผู้หญิงคะ สร้อยคอเส้นนี้เป็นของพวกเราแล้ว คุณไปมองหาชิ้นอื่นดีกว่าไหมคะ?”

มาเลน่าแทบจะไม่ได้ยินสิ่งที่ญาธิดาพูดเลยสักนิด แค่พยักหน้าอย่างเฉื่อยชาเท่านั้น

พอเห็นมาเลน่าไม่แย่งสร้อยคอเส้นนี้อีกแล้ว พนักงานร้านก็แอบถอนหายใจออกมา แพ็คสร้อยคอเส้นนี้อย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะยื่นให้กับญาธิดา

จะกระทั่งทั้งสองคนชำระเงินเสร็จเรียบร้อยแล้ว เดินออกมาจากร้านเครื่องประดับ มาเลน่าถึงได้ดึงสติกลับมา มองเงาหลังที่จากไปของภวินท์อย่างเหม่อลอย