ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 906

เทอรี่ที่อยู่ฝั่งหนึ่งมองเห็นภาพมุมกว้างตรงหน้าได้ทั้งหมด

เขาขดยิ้มมุมปาก ดวงตาเกิดประกายดำมืด

ดูเหมือนว่ามาเลน่าจะชอบโจอี้จริงๆ

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ตนก็สามารถวางใจฝากบางเรื่องให้โจอี้ทำได้

แม้ว่ามาเลน่าจะเป็นคนโง่เง่า แต่ทีน่าแม่ของเธอไม่ได้โง่ เธอมักจะเล็งเป้ามาที่เขาเป็นครั้งคราว ทำให้เขาต้องสะดุดอยู่หลายครั้ง

ตราบใดที่ส่งมอบงานให้โจอี้ เพื่อลูกสาวตัวเองแล้วทีน่า จะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งกับเรื่องของทีน่าแน่นอน

“มาเลน่า ฉันเชิญคุณโจอี้มาที่นี่เป็นพิเศษเพื่อเธอ เธอต้องฉวยโอกาสดีๆ นี้ไว้นะ โจอี้เป็นผู้ชายดีที่หาได้ยาก” เทอรี่ขยิบตาให้มาเลน่า

มาเลน่าเกลียดเทอรี่มาโดยตลอด แต่ในเวลานี้กลับยิ้มให้เขาซึ่งหาได้ยาก “แน่นอนค่ะคุณลุง”

ภวินท์ลดสายตาลงยืนนิ่งเงียบ แม้คนที่ลุงหลานกำลังพูดถึงคือเขา แต่ก็ทำเหมือนว่ามันไม่เกี่ยวกับเขาแม้แต่น้อย

ญาธิดายืนอยู่ข้างๆ ระงับความหึงหวงไว้ในใจ

เธอบอกตัวเองไม่หยุดว่าทุกอย่างเพื่อภารกิจ ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับภวินท์คือพี่น้องกัน

แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังไม่สามารถระงับความหึงหวงได้

ขวัญตาก้าวเข้าไปเงียบๆ แอบลูบหลังมือของญาธิดาเพื่อเป็นการปลอบโยน

ญาธิดาละทิ้งความคิดที่ฟุ้งซ่านในหัวแล้วยิ้มให้เธอ เป็นการบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร

จากนั้น

มาเลน่าดึงภวินท์ ต้องการไปเดินเล่นในคฤหาสน์กับเขา

แม้ว่าภวินท์จะแสดงความไม่พอใจและความรำคาญของตัวเองแล้ว แต่มันก็ไร้ประโยชน์ต่อหน้ามาเลน่า

แน่นอนว่าญาธิดาไม่อยากปล่อยให้พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ต้องการจะเดินตามไป

แต่น่าเสียดายที่เธอถูกบอดี้การ์ดของมาเลน่าขวางไว้