ดูเหมือนว่าเทอรี่จะไม่สงสัยขวัญตา มีสีหน้าขอโทษลางๆ “ผมเองที่ไม่ได้คิดให้รอบคอบ ควรให้คนใช้พาคุณไป คฤหาสน์มีเสื้อผ้าที่สะอาด ทุกท่านตามผมมา”
ทั้งกลุ่มกลับไปที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
เทอรี่ยกมือขึ้นปรบมือ สาวใช้หลายคนเข็นราวแขวนเสื้อผ้าเข้ามา
บนราวเต็มไปด้วยของหรูหรา รวมถึงบางชุดที่เป็นลิมิเต็ดเอดิชั่นมูลค่าหลายล้าน ซึ่งถูกนำออกมาง่ายๆ
“วางใจ เสื้อผ้าพวกนี้ไม่มีใครเคยใส่ คุณโอลิเวีย เลือกชุดที่คุณชอบได้เลย ถือว่าเป็นของขวัญที่พบหน้าจากผม”
เทอรี่ยิ้มให้ขวัญตาอย่างใจกว้าง
เขาโบกมืออีกครั้ง สองสาวใช้เดินถือกล่อง 2 กล่องเข้ามา เทอรี่หยิบกล่องแล้ววางพวกมันลงตรงหน้าญาธิดาและภวินท์ตามลำดับ
“วิเวียน โจอี้ นี่ของพวกคุณ”
ญาธิดากับภวินท์แอบสบตากัน ต่างไม่ยื่นมือไปรับ
ภวินท์กำลังจะปฏิเสธ แต่เหมือนเทอรี่จะมองความคิดของเขาออก จึงดันกล่องใส่มือทั้งคู่อย่างไม่ให้ปฏิเสธ
“ผมชื่นชมพวกคุณสองคนมาก นี่เป็นรางวัลที่พวกคุณทุ่มเทเพื่อผม”
ทั้งคู่ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ได้แต่ยอมรับของขวัญชิ้นนี้
ขวัญตาเห็นว่าทั้งคู่รับของขวัญแล้ว จึงหยิบชุดจากไม้แขวนแล้วจึงเดินเข้าห้องไปเปลี่ยน
ขวัญตาเพิ่งเปลี่ยนชุดเสร็จออกมา ก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ตามมาด้วยเสียงออดอ้อนออเซาะ “ฮัมฟรีย์ ฉันก็ชอบคุณในจุดนี้...”
ญาธิดาขนลุกชันไปทั้งตัวทันที เธอจำเสียงนี้ได้ โดยธรรมชาติแล้วรู้ว่าเจ้าของมันคือใคร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...