ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 909

อารมณ์ที่ยุ่งเหยิงของญาธิดายังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งสิ้นสุดมื้ออาหารเย็น และกลับบ้านไปกับภวินท์

ทันทีที่เข้าประตู เธอหันหลังไป อดไม่ได้ที่จะถาม “วิน ตอนพวกคุณอยู่กันตามลำพัง คุณกับมาเลน่าคุยอะไรกัน...”

เธอพูดเสียงอ่อน พยายามอย่างที่สุดเพื่อทำให้คำพูดของตัวเองไม่เหมือนการตั้งคำถาม

แต่ถึงอย่างนั้น ความคับข้องใจที่มีก็แทบจะระงับไว้ไม่ได้

ภวินท์มองสาวน้อยตรงหน้า และเห็นร่องรอยของความคับข้องใจในดวงตาของเธอ

เขาอ้าปากเตรียมจะบอกสิ่งที่มาเลน่าพูดกับเขาเมื่อตอนบ่ายวันนี้กับญาธิดา

แต่เมื่อคิดอีกที ต่อให้บอกญาธิดา ก็มีแต่จะไปเพิ่มความกังวลให้เธอเท่านั้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ภวินท์จึงกลืนคำที่จะพูดในตอนแรกกลับไปและพูดบางเบาว่า “ไม่มีอะไร”

“จริงเหรอ” ญาธิดาจ้องเขาเพื่อให้ไม่พลาดสีหน้าที่เขาแสดงออกมา

นับตั้งแต่ที่มาเลน่ากับภวินท์กลับมา เธอก็รู้ว่าระหว่างทั้งสองคนต้องเกิดอะไรขึ้น

แต่ภวินท์กลับไม่ยอมบอก

ภายใต้การจ้องมองของญาธิดา ในที่สุดภวินท์ก็พยักหน้า “อืม”

ญาธิดากัดริมฝีปาก ในใจค่อนข้างผิดหวัง

สุดท้ายมีเรื่องอะไรก็บอกตัวเองไม่ได้

ญาธิดายืนอยู่ที่เดิม ดูอ่อนแอและทำอะไรไม่ถูก ภวินท์ถอนหายใจและสวมกอดญาธิดาไว้ในอ้อมแขนของเขา “ธิดา ไม่มีอะไรจริงๆ อย่าคิดมาก”

ภวินท์ถูคางบนศีรษะของญาธิดา เธอซบหน้าอกร้อนของภวินท์ รู้สึกถึงการเต้นอันมั่นคงของหัวใจเขา หัวใจที่ไม่สบายใจจึงค่อยๆ ผ่อนคลาย

เธอสงสัยมากเกินไปเอง

เธอกับภวินท์ผ่านเรื่องราวทั้งดีร้ายมามากมาย ย่อมรู้ดีถึงความจริงใจที่เขามีต่อเธอ เขาไม่มีทางทำเรื่องที่ผิดต่อตน