ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 913

ญาธิดาใจเต้นราวกับรัวกลอง ถ้าตนถูกพบที่นี่ ทุกอย่างจะแก้ตัวลำบาก

เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปทางอื่น

ระหว่างทาง เธอหลบเลี่ยงกลุ่มคน กลับไปที่สวนหลังห้องโดยไม่มีความเสี่ยงใดๆ

ขณะที่ญาธิดากำลังจะปีนขึ้นไปตามท่อข้างๆ เสียงที่มืดมนก็ดังขึ้น

“คุณวิเวียน นี่มันดึกมากแล้ว คุณมาทำอะไรตรงนี้”

ญาธิดาตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นกะทันหัน แต่เธอควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อย่างรวดเร็ว แล้วหันไปมองเทอรี่

เทอรี่ยืนอยู่ในเงามืด ใบหน้ามืดมน

หัวใจเต้นแรง แต่ไม่แสดงออกทางสีหน้า เมื่อมองไปยังเทอรี่ก็พลันทำสีหน้าประหลาดใจ “ฉันนอนไม่หลับ อยากมาเดินเล่นที่สวน คุณเทอรี่ ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”

เทอรี่สีหน้ามืดมน ดวงตาเหยี่ยวหรี่ลงเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น ตั้งแต่แรก คุณก็อยู่ที่สวนตลอดเหรอ”

กลางดึกเขากำลังนอนหลับสบาย แต่ลูกน้องรีบเร่งมารายงานว่าวิเวียนหายไป

เขาเพิ่งมาถึงที่นี่ กลับเห็นว่าวิเวียนยืนอยู่ในสวน

ญาธิดาพยักหน้าทำหน้าตาเป็นเด็กดีมาก “ใช่ คุณเทอรี่ พี่ชายฉันออกไปทำภารกิจ ฉันเป็นห่วงมาก เลยนอนไม่ค่อยหลับ”

เทอรี่ไม่ได้พูดอะไร จ้องหน้าเธอสักพัก

“คุณเทอรี่มาหาฉันแบบนี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพี่ชายเหรอ” ญาธิดาพูดอย่างกังวล

เมื่อเห็นสีหน้าเธอไม่เหมือนโกหก เทอรี่จึงคลายความสงสัยแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่มีอะไร ผมแค่บังเอิญผ่านมา แต่ครั้งต่อไปถ้าคุณอยากออกมา ให้พาคนใช้มาด้วย จะได้ดูแลคุณได้”

ญาธิดาลดสายตาลง ไม่ปฏิเสธหรือรับคำแก้ตัวของเทอรี่

ตอนนี้ดึกมากแล้ว ที่ที่เทอรี่อยู่ค่อนข้างห่างไกลกับเธอ

ตอนนี้กลับบอกตนว่าผ่านมา

เห็นได้ชัดว่าได้ยินข่าวที่ตนหายตัวไปแล้วกังวลมาก จึงมาที่นี่โดยเฉพาะ

แม้ญาธิดาจะรู้ความคิดของเทอรี่ดี แต่เธอไม่สามารถเปิดเผยได้ เพียงพยักหน้าและพูดว่า “เข้าใจแล้ว ขอบคุณคุณเทอรี่”