ภวินท์หันกลับไปมองคนที่มา
ผมลอนบลอนด์ทองที่เป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าเมื่อไรก็ใส่รองเท้าส้นสูง ——มาเลน่า
มาเลน่าเห็นภวินท์มองมาที่เธอ จึงกะพริบตาปริบๆ ขยิบตาให้ภวินท์
ภวินท์สายตาเปลี่ยนเล็กน้อย แต่พวกคนที่ถูกมัดไว้บนพื้นกลับมีสีหน้าตื่นเต้น
สีหน้าของพวกเขาอยู่ในสายตาภวินท์ ไม่นานก็เข้าใจ
“เรื่องนี้เป็นฝีมือคุณ” ภวินท์พูดอย่างมั่นใจ
“พูดให้ถูกคือฝีมือคุณแม่” มาเลน่าส่งยิ้มให้และเดินไปหาภวินท์
ภวินท์รู้ว่ามาเลน่าคนนี้แกล้งทำเป็นอ่อนแอให้คนอื่นตายใจ แต่ลูกน้องของเทอรี่กลับไม่รู้
หลังจากได้ยินบทสนทนาแบบนี้ก็ตกใจมากในทันใด
เป็นเธอได้ยังไง!
ไม่นานทุกคนก็ได้สติ กำลังจะลงมือ
แต่กำลังคนที่ซ่อนอยู่ในเงามืดของมาเลน่ากรูเข้ามาทันที แต่ภายในไม่กี่นาที ลูกน้องของเทอรี่ก็ถูกมัดไว้แน่นหนา
คนเหล่านี้เลี่ยงภวินท์ ไม่ได้แตะต้องเขา
ภวินท์เลื่อนสายตาขึ้นเล็กน้อยและพูดบางเบา “ถ้าอย่างนั้น ข่าวที่เทอรี่ได้รับเมื่อเช้า ก็เป็นพวกคุณปล่อยออกมาเป็นพิเศษสินะ”
หลังจากสินค้าถูกปล้น แม้แต่ตัวตนของอีกฝ่ายเทอรี่ก็ไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ชัด แต่ในขณะนั้นกลับตรวจสอบเวลาและสถานที่ของการแลกเปลี่ยนสินค้า
ภวินท์เชื่อว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
อย่างที่คาด เห็นมาเลน่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ยอมรับเรื่องนี้แล้วพูดว่า “โจอี้ แทนที่จะไปทำตามไอ้โง่เทอรี่ ไม่สู้มาอยู่กับฉัน...”
เธอเข้าใกล้ภวินท์ ลมหายใจราวกับกล้วยไม้ แทบจะแนบชิดทั้งตัวเข้าหาภวินท์
กลิ่นน้ำหอมบนร่างกายของเธอฉุนจมูก ภวินท์ขมวดคิ้ว ก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์
อ่านไปด่าไปแม่งนางเอกโคตรโง่พระเอกพูดดีด้วยนิดหน่อยก็หายโกรธยอมโง่ให้หลอกใช้...
รำคาญนิสัยนางเอกโคตรอ่อนแอแล้วยอมคน โดนกระทำมาสารพัดแต่ยอมอภัยให้ง่ายๆ...
<script>alert()</script>...